Kind Of Confidential

O'clock 1

>Cornered situation defines no presence of mind <

-ven_djeorgette (wattpad writer too)

***

Chapter 1

"The Stranger and His Family Dinner"

"Alam mo sis, amaze na amaze talaga ako sayo. Ikaw ang pinaka good Samaritan na nakilala ko ever. Halurrr paano ka naman makaka pagtayo ng orphanage kung hindi ka pa yayaman." Sabi ni Jasmine na isa sa mga best friend kong palaging nakikipagtalo sa akin pagdating sa mga pangarap ko.

 

"Naniniwala akong hindi ko kailangang dumaan sa prosesong yan, Jas. And anyway, nandiyan naman kayong pag-uutangan ko dba?" Ani ko sabay teasing face sa kanya. She just snorted and turned on her back, facing her mirror once again.

Naghanhanda kami ngayon para sa party na niyaya ni Sanci, ang isa pa naming BFF. Hindi palaging nagaganap yon sa kanila ngunit sa tuwing mayroon man ay bonggang bongga ang labas na akala mo kung sinong mayaman.

Totoo naman na malaki ang bahay nila pero kahit kailan pa man imposibleng maging stable ang takbo ng pera sa tahanan eh. Unless yamanin ka talaga.

Nag dampi lang ako ng hindi masyadong pula na lipstick sa labi ko at tapos na ako. Madalian ko lng hinintay si Jas na ang raming nilagay sa mukha kahit maganda naman na bago kami umalis sa dorm.

"Halurrr Huwag mo nga akong itulad sa mukha mong hindi nangangailangan ng make up session. Maawa ka naman sa akin noh. Gusto ko lang ma-impress si daddy Bryane."

"Whatever. Sana ol may crush."

"Malay ko sayo, Sofia. Kahit anong motivation naman ipakita ko sayo walang talab. Sadyang madhid ka lang talaga."

Pumasok kami sa ingay at ramdam na ramdam ko ang vibration ng buong bahay. I miss this. Although it doesn't really bring good memories,  pinapa alala niya kung saan ako galing.

Napansin kong nawala agad si Jas sa tabi ko at saktong nakita ko nga siyang nakikipaglandian na sa kabila ng dako. Yeah gurl, work your ass out, whatever.

Dumiretso naman ako sa drinks table, kung saan si Sanci. "Hoy lalake, bantay bantayan mo yung babaeng yun ah *sabay turo kay Jas*"

"Wow, at ikaw? Kala mo kung sinong hindi lasing na lasing noong last time ah." Tinaasan niya ako ng kilay sabay abot na din ng isang basong shot. Yes, baso.

"That's the point. At least alam ko na ang mga pwedeng mangyayari sa akin, alam ko na kung anong limit ko. Kaya tignan mo nalang yung landing yon." Tumalikod na ako hawak ang binigay niya habang nakangiti ng malawak.

Hmph wala kayong karapatang pigilan ako magpakawala ngayon.

Oops, the same phrase I used three years ago. Siguro nagtataka kayo kung ano talaga ang nasa past ko na desperado akong tinatakpan. Simple lang naman kasi ang kagustuhan at pangarap ko hindi pa nila maibigay. Well, gusto ko lang namang makapasok sa public na paaralan, gusto ko maranasan ang totoong high school at college na buhay.

Kaya yun, nagpakawala ako at tumakas ng bahay. Of course hindi ito alam ng mga kaibigan ko, baka sila pa ang magsabi sa knila na andito ako. Oh please, I know I'm selfish to my sibling but no, I don't care about those inheritance and what not. Magkakayod ako ng tunay na kayamanan.

Naubos ko ang isang basong iyon pagka upo ko sa stool. Sa inupuan ko, kitang kita ko ang exit hall na walang katao tao hanggang sa may lumitaw nalang galing sa may stairs patungo sa baba. Hindi gumalaw ang lalake sa kinatatayuan niya and he looked really frustrated.