Kind Of Confidential

O'clock 17

Chapter 17

"The Senseless Quarrel and The Meeting with The Tailor"

Sumama na ako sa kanilang magkakabarkada sa Quantum pagkatapos maibigay ang award sa napanalunan nilang laro. In fact, all the time ay nakadikit ako kay Kevin dahil sobrang nagkagulo sa court. Pati sina Jas ay narito na rin sa Quantum at lahat kami'y nagpapahinga. Syempre sinundo namin si Sanci ng madalian, sakto pa siyang nagising nung nakasakay na kami. Well, sabi ng nagbabantay ay okay lang si Sanci, kunting uhaw at shock lang daw.

"Magaling naman pala si Sancijude sa basketball... I should've invited him to the previous games." Bryane compliments Sanci. "I told you, malalabanan mo rin ang kung ano mang bumabagabag sayo."

Ngumiti si Sanci, "Salamat mga tols."

"And of course, we didn't forget." biglang sinambit ni Juax sabay lingon kung nasaan si Kevin na abala namang nag-aayos ng kung anong mga papel sa sarili niyang table. "Hey Keith! How was the game ey? So who is it that had this power to convice  you join a match? It's almost a miracle."

Kevin lifted his head lazily at us and stop what he was doing. He maintained a zipped lip, but answered by nodding his head at me. Probably saying that I have the answer. Potcha!

" Ayyiieee. Sabi ko kasi nasa iyo ang secreto kung paano pa-amuhin si Keith ehh." tukso ni Tiano ulit.

"Sana ol may 'Ayie'" sabi ni Jas. Who knows what she is pointing for. "But yeah, alam mo bang sobrang masungit si Keith sa amin?. O baka naman kung meron lang kami ni Jellah at Christian. May secreto kasi iyang apat na lalaking iyan eh."

"Kami?" turo ni Bryane sa sarili niya. "Hindi ah. Wala ring respeto si Keith sa amin."

Nagbuntong-hininga ako. "Guys. Alam niyo ba kung gaano ka-nonsense ang pinag-uusapan niyo? Hindi ba't sinagot ko na iyang tanong na iyan sa tawag? Sabi ko basta ipagmayabang mo na maganda ka talaga, papansinin ka niyang si Kevin."

"Really? So pwede ko na rin siyang landiin? Ganon?" Jasmine asked, her face excitedly kidding.

Without control, I bolted from my seat. "Hindi iyan ang ibig kong sabihin!"

Nagulantang silang lahat sa kani-kanilang upuan dahil sa hindi inaasahang inasta ko. Napasigaw ako ng malakas eh, wala tuloy sa kanila ang maka-react. Alam ko sa tingin ni Jas na natatawa siya at biro lang ang sinabi niya. Umingay lang uli nang may tumawa sa likuran namin.

"Pfft!" pagpipigil ni Kevin sa tawa niya habang tinatakpan pa ang bibig gamit ang likuran ng kanyang kamay.

Napunuan ako ng init at namula ang mukha ko. Still, I convinced myself it was because of annoyance. "Oh ano tinatawa-tawa mo diyan? Hah?!"

Kevin chuckled, "Are you taking another 'claiming'?"... He put his forearms on his satchel, making him look like a behaved student. But he turned rather like a model with overload gorgeousness when he tilted his head on top of his forearms.

Sinamaan ko siya lang ng tingin, brushing off any more naughty thoughts. "Isa ka pa. Everyone knows you are enjoying, cut the crap Kevin."

"Cut the crap... Hmmm new vocabulary, I guess?" his eyes grinned.

Suminghal ako. Sasagot ako ng sasagot sa lalaking ito, no matter who the audiences are. In short, wala na akong pake sa mga iniisip ng mga kaibigan namin sa mga sandaling ito. "Hmph! Oh saan naman kaya nanggagaling ang pagiging 'talkative' mo ngayon?"

"I was always like this..." ngisi niya. "You were just this one who have that sort of hormone that makes everything offensive to you."

"Ano?! Teka nga..." nagpamewang ako and stomped my way towards him until there's only one yard distancing us. "Ba't ba mas mayabang ka ngayon, hah? Kala mo naman close tayo."