Code Of Love [COMPLETED]

CODE #09: The Real Identity

Elizabeth's P.O.V.

"Wake up soldier! Wake up!" Sigaw na nagpagising sa akin.

Iminulat ko ang mga mata ko at nakita ang ilan sa mga kasamahan kong pumasok na sa tent ko.

"Wake up! The Commander wants to see you now!" Sigaw nila.

Napabalikwas ako ng bangon sa narinig ko. Bakit naman kaya gugustuhin akong makita ni Haru sa ganito kaagang oras?

Nag-ayos ako saglit bago sumunod sa kanila. Pinapasok nila ako sa loob ng tent ni Haru. Nakita ko siya doon na nakatalikod.

"Ohayoo Commander," pagbati ko.

Imbes na batiin ako pabalik, ibinato niya sa harapan ko ang mga papel na nakalagay sa folder.

"Stop pretending Soldier Elizabeth Fuentes!"

Parang tumigil ang mundo ko ng sabihin niya ang totoo kong pangalan.

"You're an American soldier! You fooled me!"

Nabigla ako sa sigaw niya. Hindi ko akalaing malalaman niya ng ganun ganun na lang ang tungkol sa misyon ko. Ngayon ay wala na akong mukhang maihaharap pa sa kanya.

"You are not one of us!" Galit na galit siyang nakatitig sa akin ngayon.

"How did you..."

"You're using my telephone to report to your General! I know that something is wrong with you! Soldier Sadequi had suspected it too! But I didn't listen to him!"

"Haru... I'm sorry."

"I trusted you! How could you do this to me?!"

Napayuko na lamang ako. Nakita ko sa sahig ang mga papel na ibinato niya sa akin kanina. Ito ang totoo kong mga papeles, nakalagay ang tunay kong pangalan, edad, mga magulang, at kung ano ang nationality ko.

"I've seen you yesterday. You are talking to the hostages. One of them is your Father right? Sgt.Dominic Fuentes." Nanlilisik ang mga mata niya.

Galit na galit na siya sa akin ngayon. Alam ko ang naiisip niya. Naglakad siya at nilagpasan niya lang ako. Akmang lalabas na siya sa tent pero pinigilan ko siya. Hinawakan ko ang mga kamay niya tsaka lumuhod sa harapan niya.

"I'm so sorry Haru. Please, please don't hurt my Father! Please!" Nagmamakaawa ako habang umiiyak.

Napatigil siya at tinignan ako. Kitang kita ang galit at sakit sa mga mata niya.

"I won't forgive you for this Elizabeth. You're the reason why we are defeated by the Americans!"

"If you can't forgive me, then kill me. Kill me now. Just don't hurt my Father. Set him free. Please," I beg him.

Tinignan niya muli ako. His eyes was filled with pain. Unti unti ay lumambot ang ekspresyon ng mukha niya bago ako itinayo. Umiiyak na din siya ngayon.

"Commander please. Don't hurt my Father. Just kill me now." Pag uulit ko.

"Lie, lie." [No,no.] Sambit niya tsaka ako niyakap ng mahigpit.

Hindi ko alam kung bakit nagkakaganito siya. Dapat sana ngayon ay papatayin na niya ako, pero bakit siya umiiyak?

"I can't do that. I can't kill you. I won't kill you."

"But, why not?"

"Listen. I'll help you escape tomorrow, after the attack."

"But you said that you're gonna use my Father as a bait,"

"No. I won't use him anymore. I promised."

Sunod sunod na pumatak ang mga luha ko dahil sa saya. Hindi niya kami papatayin. Tutulungan niya pa kami. Muli ay niyakap niya ako ng napakahigpit.

"Haru... How about you? They will kill you as soon as they find out that you helped us escaped."

"I can take care of myself."

"No! You can come with us. I'll tell it to my Father,"

"Then what? Fight against my own country? No. I rather die in here."

"But how about us? I love you Commander." I nearly whispered.

"Aishiteimasu."

Muli ko nanamang narinig ang salitang iyon. Gustong gusto ko nang malaman ang ibig sabihin nun.

"Haru, I care about you. If your life was the price I had to pay just to escape here, I rather die with you." Humihikbi na saad ko.

"Shhh. Don't cry. You can't do that. How about your Father?"

"You always care about the other people. Just for once, think about yourself too. Please, come with us."

"Lie, lie. Gomen nasai." [No, no. I'm sorry.]

"Haru! Please! They will kill you!"

"I don't care about anything or anyone, even myself anymore. Since you came here, you are the only one I care about. So don't cry. I don't like to see my girl crying."

Pinunasan niya ang mga luhang naglalandas sa pisnge ko. Hinalikan niya ako sa noo bago muling nagsalita.

"Call your General. Tell him that they need to attack us tomorrow afternoon."

"Why?"

"I will lead my soldiers to a place far from here. In that way you and your Father can escape and go with the Americans."

"And I will never see you again," malungkot na sambit ko.

"Don't be sad. We're gonna see each other again. I promised."

Tumango tango ako tsaka tumawag kay General Sander. Kailangan makumbinsi ko siya na sumugod dito sa kampo bukas. Iyon na lang ang huling nakikita kong pag-asa para makaligtas kami ng hindi napapahamak si Haru.

"Hello? General Sander?"

"Soldier Fuentes? Is there an update about your Father?"

"None. He's still here. And listen, General. You need to attack tomorrow afternoon. Trust me on this. This is the only way you could save my Father."

"But why tomorrow, Soldier Fuentes?"

"Tomorrow was the perfect time. We are out of bullets. I'm sure that tomorrow will be a victory to our side."

"Okay. Thank you for the information."

Pinatay ko ang telepono tsaka humarap kay Haru. He was smiling. I don't know why.

"Everything was going to be fine soon soldier, don't worry."

Napayakap akong muli sa kanya. Naramdaman kong humigpit pa iyon tsaka siya humalik sa buhok ko. Tumingin ako sa paligid ng tent. May hiwang akong napansin at mula roon, nakita ko na may mga matang nakasilip.

"Haru, I think someone was watching us,"

Tumingin din siya sa direksyong tinitignan ko. Kumurap pa ako ng ilang beses para kumpirmahin ang nakita ko, pero wala. Wala na akong nakita.

"Your eyes was probably tricking you."

"I think so too."

"Okay. Now I need to change my orders. Just stay here."

Sinunod ko naman siya. Naiwan akong mag isa sa loob ng tent habang naririnig ko ang mga anunsyo niyang nagsasaad na sa pagdating ng tanghaling tapat ay susugod na sila sa karatig bundok. Mukhang naniwala naman ang mga sundalong German at Hapones sa sinabi niya. Walang nagreklamo at sumalungat sa biglaang pag iiba niya ng desisyon.

Hindi ko alam kung ano ang pwedeng mangyari bukas, pero isa lang ang alam ko. Hindi ko hahayaang mamatay si Haru dahil sa akin.