Hayat bazen küçük ve büyük süprizlerle karşımıza çıkar. Peki benim karşıma çıkan küçük bir oyundan ibaret yoksa hayatımı alt üst eden büyük bir oyun mu bu yaşadıklarım. Duyduklarım karşısında daha fazla dayanamayan göz yaşlarımın akmasına izin verdim. Babam beni görür görmez yanıma gelmek içon adım atsa da elimi siper etmişçesine gelmesini engelledim.
" Sakın , sakın gelme benden uzak dur " diyip göz yaşlarımdan etrafı buğulu görsmede bunu pek umursamadan odama ilerledim. Sinirden kaskatı olmuş vücudumdan ne yapacağımı bilemeden odayı turlamaya başladım. Bütün bu duyduklarımdan sonra daha fazla burada duramazdım ki. Hayatım da hiç şüphe etmeden tek gerçeğim diyebileceğim şey koca bir yalandan ibaretmiş.
Hayat resmen benden intikam almak istercesine herşeyi üst üste en ağır şekilde karşıma çıkarıyordu. Oda üstüme üstüme gelirken daha fazla nefes alamya dayanamıyordum. Odada dolaşırken dolabın üzerindeki valizi görmemle hiç şüphe etmeden valizi alıp yatağın üzerine koydum. Tekrar dolaba ilerleyip özensiz bir şekilde aldığım kıyafetleri yatağımın üzerindeki valize yerleştirdim. İçimdeki alevleri dışa vurmak için gözümden akan yaşların her bir damlası alev alev yanıyordu. Bunca yıl koca bir yalanı nasıl yaşadım ben hala inanabilmiş değilim. Çalışma masamın üzerindeki kumbaramı farketmemle gidip kumbaramdaki paraları cüzdanıma koyarken ayak sesleri yakınlaşmasıyla kapının açılması bir oldu. İçeri giren annem ve babama kısa bir bakış atıp tekrar valizime odaklandım. Valizimin fermuarını çekerken ne ben nede onlar tek bir kelime dahi etmemiştik. Oysaki herkesin kurtulmak istediği konuşmam mereye kaybolmuştu ne olursa olsusun susmayan ben neden şımdı konuşmuyordum. Gözlerim anneme kaydığında ilk bakışımda pek farketmemiş olduğum kıp kırmızı olmuş gözlerle bana bakakren bir an şaşırmıştım. Şimdi neden ağlamıştı ki? Her seferinde beni sevmediğini açıkça belli eden o değilmiydi halbuki. Şimdiyse karşıma geçmiş sahte göz yaşları döküyordu. Babama döndüğümde uzun süre kimsenin gözüne bakmayı beceremeyen ben şimdiyse gözlerimi kaçırmadan babamın gözlerine bakıyordum.
Bu duruma daha fazla dayanamayan babam gözlerini yatağımın üzerindeki valize kaydı. Ağlamaklı çıkan sesiyle
"B-ben böyle öğrenmeni istemezdim."
" Nasıl öğrenicektim peki? Pardon yanlış soru oldu . Ne zaman bana söylemeyi düşünüyordunuz ? Desek daha doğru olur. Benim hayatımı mahvetmeyi ne hakkınız vardı ya ne hakkınız vardı? Beni bu yalan hayatı yaşatmaya ne hakkınız vardo söylesenize " bunları söylerken sesimin yükseldiğini yeni farketmiştim. Daha fazla hayatımı mahvedenlerin yanında duracak ne gücüm vardı nede konuşacak. Valizimi alarak kapıya yöneldim. Arkamdan ağlayarak konuşan anneme aldırış etmeden kısa sürede evden çıkarken son duyduğum şey
"Eninde sonunda bu eve geri döneceksin"
Umarım beğenerek okuyacağınız bir bölüm olmuştur herkese iyi akşamlar. Okula gidecek olanlarada iyi bir dönem geçirmeleri dileğiyle :))))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Büyük Buluşma
Teen FictionHayat bazen size öyle bir oyun oynar ki ne yapacağınızı şaşırırsınız. Hani arafta kalmak diye bir şey vardır ya ne ileri gidebilirsiniz nede geri. Peki arafta kaldığında savunduğun senin için doğru olan ya yanlışsa!! Tüm hayatını bağladığın do...
