Love After Life

Twelve: Liana Alvaro

*Note: Expect that there are typos and wrong grammars here*

-:-

"Anong oras klase mo ngayon?"

Tanong ko sakanya nang makita ko na hindi siya nag-aayos ng kaniyang gamit. Tinignan lang niya ako saglit pero nagpatuloy pa rin siya sa pagbabasa.

"Hoy, kinakausap kita."

Pangungulit ko at sinubukan kung umupo sa tabi niya pero tumigil ako nang sinamaan niya ako ng tingin.

"Sumagot ka naman kasi para hindi na kita kulitin."

"You're too loud. Ganyan mo na ba talaga ako kagusto?"

My eyes widened with what he said. Napatulala ako dahil hindi ko inaasahan na sasabihin niya iyon. Tinignan niya ako sa mata at ngumisi nang pagkaloko-loko bago niya binalik ang kaniyang tingin sa librong binabasa niya.

"I don't like girls who are loud and talkative. I also have no interest in medicine. I like girls who have short hairs and small face and I don't like girls who has freckles."

My brows immediately shot up when I heard his comment. What the? Bakit pakiramdam ko ako ang tinutukoy niya sa sinabi niya?

"Excuse me, ako ba ang pinaparinggan mo?"

Pagtataray ko sakanya habang nakatiklop ang aking mga braso. Tumigil na naman siya sa pagbabasa at tinignan ako. The side of his lips rose a little.

"Oh, natamaan ka ba?"

Napasinghap ako sa tanong niya. Mas lalo na naman akong nainis dahil sa pang-aasar niya sa akin. Hindi ko maisip ang dahilan kung bakit naging mapang-asar siya sa akin bigla. Pero ganoon na ba talaga ako kapangit sa harapan niya? Sabi kasi ni Karelle ay maganda naman ako kung inayusan lang.

Wait, it hit me. Kung inayusan lang. So does that mean I'm ugly when I'm not?

Binalik ko sakanya ang aking tingin at pinanlakihan ko siya ng mata. But he just pursed his lips and shrugged his shoulders.

"Tsk." I scoffed. "As if naman na magiging tayo. Kung gusto naman kita, it's all in the past. Patay kaya ako so useless lang ang pang-aasar mo sa akin."

I was expecting him to answer but he just just stared at me with his usual emotionless looks. He remained silent for a minute before looking back at the book that he is reading. Honestly, I really wanted to read his mind but it was difficult for me dahil hindi naman siya transparent. I just want to know what he is thinking right now. Pero imposibleng mangyari iyon dahil alam kong mas pipiliin na lang ni Iven ang tumahimik kaysa magsalita.

Alas-nuwebe na kaming nakapunta sa Xavier University at katulad kahapon sinalubong na naman siya ni Tristan pero may kasama itong babae. Sumalubong ang aking kilay nang mapagtanto ko na familiar ang babaeng papalapit sa amin ngayon.

"Bro." Tristan called him and put his hand on Iven's shoulder. Tipid lamang na ngumiti si Iven sakanya.

"Hi, Iven."

Tumaas ang kilay ko nang marinig ko ang matinis na boses ng babaeng katabi ni Tristan ngayon. Tinignan ko siya nang maayos dahil pamilyar talaga siya sa akin at parang palagi ko siyang nakikita rito kapag sinusulyapan ko si Iven.

"Liana."

Napaawang ang aking bibig nang marinig ko ang pangalan na iyon. I quickly turned my gaze to Iven. Kaya pala pamilyar siya sa akin dahil siya lang namam ang babaeng ka-close ni Iven. Well, I don't know if she's a part of their group pero madalas ko siyang nakikita na kasama nila. I remembered getting jealous of her because she's the only girl who is Iven talking to at pakiramdam ko kasi dati na may gusto siya kay Iven. It was really obvious with her actions. The professors even thought that they were in a relationship since their treatment to each other is special.