C h a p t e r 7

239 26 9
                                    

Muli akong sumulyap sa salaming nasa tabi ng cabinet at inayos ang kardigan na dumoble sa aking uniporme

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Muli akong sumulyap sa salaming nasa tabi ng cabinet at inayos ang kardigan na dumoble sa aking uniporme. Hay, siguro naman hindi na ako masyadong lalamigin nito.

Back then when I go to school I would always tie my hair up, but I came to discover as days passed of my stay here, that leaving my waist-long hair down would do me wonders against the cold. With a quick swipe I lifted my bag upon my shoulder and went out of the room.

Sa pagbaba ko bumungad muli ang napaka-bangong niluluto ni Ate.

"Oh, halika na't kumain, Grace," My cousin beckoned from the table.

"Opo, Ate," Dali dali akong lumapit at naki-upo sakanila, taking a plate and spoon as I saw the food.

Hindi nagtagal nang mahalata ko ang pagtitig ni Ate Marla. "Uhm," I cleared my throat, "May problema po ba ate?"

"Wala naman, Grace," Pinapatuloy niya akong tignan, "Para kasing, may kaka-iba sa'yo ngayon. Mukang maganda yata naging beauty rest mo ah! Blooming ang pinsan ko!"

Natawa nalang ako at muling yumuko, unsure of how to respond to her remark.

"Hala," I chuckled. Muli kong naalala yung nangyari kahapon sa simbahan, and with this, my lips involuntarily curved to a smile. Maybe It's because of His presence.

Nagpatuloy ang pag-uusap namin, laughing along as my cousin recanted their experiences with my nephews back in the park yesterday.

As much as I wanted to be fully happy, the implications of it did not permit me. Gustuhin man niyang idala sa simbahan ang mga anak nila, hindi niya ito magawa. She may be married to a well-off man, but the man rejected the existence of the Almighty. Unang araw ko palang dito sinabi na ni ate. Kaya naman idiniin niyang hindi malaman ng asawa niya kung magpupunta ako sa simbahan.

"Nga pala Ate," Panimula ko, "Nasaan si Kuya Dan?"

Bumuntong-hininga siya at nagsimulang sumagot, "Ayun, maaga ulit sa trabaho. Medyo complicated kasi ang schedule niya sa ospital ngayon."

"Ah ganon po ba," tumatango kong sagot, "Ate, kailangan ko na nga po palang umalis. 7AM na po eh."

She smiled widely and nodded, "Okay sige, Ingat ka, Insan!" paalam niya.

"Opo, enjoy your day, 'te!" With this, nagtungo ako sa pintuan, waving towards them goodbye as I closed the door behind me.

Unusual excitement surged my veins as I gazed out the long empty street before me. Never had I been this excited to go to school. Pagkatapos ng nangyari kahapon sa simbahan, parang pakiramdam ko nagkaroon ng hindi-maipaliwanag na motibasyon ulit ang buhay ko. Ganito pala ang pakiramdam ng napuspos ng Santo Spirito. I took in a breath and began to walk, a smile on my face as I readied myself for the day.

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
𝑁𝑜 𝑇𝑢𝑟𝑛𝑖𝑛𝑔 𝐵𝑎𝑐𝑘Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon