~I Need U~

~18~💫

Κ: Πες του σε παρακαλώ ότι θα κανω τα πάντα για να είμαστε μαζί.

-δεν απάντησα.

Κ: Σε 1 μήνα κλείνω τα 18. Θα μπορώ να κάνω ότι θέλω! Το ξέρει αυτό ο Τάε. Απλά θύμησε του το. (Με κοίταξε ξανά)

Κ: Πες του επίσης ότι δεν θα μπορώ να βγω για 1 μήνα από το σπίτι.

Υ: Τελείωσες? (Ίσως να το είπα λίγο σκληρά αυτό..)

Κ: όχι..(η φωνή της άρχησε να τρέμει)

Υ: Σε ακούω...

Κ: Πες του ότι τον αγαπάω..

Υ: Αυτό?!

Κούνησε θετικά το κεφάλι λυπημένα και άφησε την μπλούζα μου από τα χέρια της αφήνοντας με να φύγω.
Την κοίταξα για λίγο. Και μετά έφυγα.

[•••]

Μετά από ώρα στο γραφείο

Μπ: Mi so αν έχεις να πεις κάτι στον Yoongi πες το τώρα.

Μ: Όχι πατέρα.

Μπ: yoongi μπορείς να πηγαίνεις. Και μην ξανά συνατησθουμε.

Υ: Από το στόμα μου το πήρες.

Τον κοιτούσα με μισως! Και αυτόν και την κόρη του. Η mi so ούτε για λίγο δεν με κοίταξε στα μάτια. Καλύτερα! Γύρισα την πλάτη και έφυγα.
Είχα φτάσει στην έξοδο του κτιρίου. Ένα βάρος ένιωθα να φεύγει από πάνω μου. Ένιωθα ξανά ελεύθερος! Το διαζύγιο βγήκε και πλέον δεν εξαρτομαι από αυτούς τους απατεώνες.

[•••]

Ήμουν στο αμάξι, και είχε ξανά κίνηση στα φανάρια. Το σημείο ήταν γνωστό. Το μυαλό μου κόλλησε και δεν μπορώ να θυμηθώ όμως ποιόν έχω συναντήσει εδώ...
Καθώς προχωρούσε αργά με το αυτοκίνητο...εμφανίζετε ένα mini market. Αμέσως μου ήρθε!

Υ: Άρια?!

Ήταν το μαγαζί που την είδα από έξω και τελικά την πλήρωσα εγώ. Αμέσως αναρωτήθηκα γιατί δεν με εχε πάρει ούτε ένα τηλέφωνο. Η δεν έχει στείλεις έστω ένα μήνυμα. Έπιασα το κινητό μου και είδα ότι μόλις με έσπερνε εκείνη. Μάλιστα..Είχα πιο πριν άλλες 2 κλήσεις.
Την πήρα για να δω τι συμβαίνει.

Υ: Άρια?!

Υ: είσαι καλά?
...
Υ: Σίγουρα? Δεν μου ακουγεσε και πολύ καλά..
...
Υ: Τι? Τώρα?...Ε.. Ναι μπορώ αλλα για λίγο. Ειμαι κοντά στο σπίτι σου. Ας βρεθούμε στην καντίνα.

Μου φάνηκε λίγο κάπως στο τηλέφωνο...Αλλά είπε ότι είναι καλά...Δεν ξέρω...Έχουμε να μιλήσουμε 1 εβδομαδα τώρα.
Ελπίζω να μην φταίω εγώ η ο jungkook για την διάθεση της..

[•••]

Πάρκαρα το αμάξι και κατέβηκα. Έκανε λίγο ψύχρα. Εκείνη ήταν ήδη στην καντίνα και με περίμενε. Την πλησίασα. Φαινόταν αφηρημένη. Πήγα μπροστά της και δεν με είδε.

Υ: Γεια!

Α: ο...Γεια! Με τρόμαξες

Υ: Συγνώμη..Φαίνεσαι αφηρημένη..Όλα καλά?

Α: Ναι ναι! (Ξαφνικά άλλαξα η διάθεση της)

Α: Εσύ? Πως περνάς?

Υ: ουφ βγήκε το διαζύγιο. Όλα τελείωσαν. Επιτέλους!

Α: αα..μπράβο! Μια χαρά.

Υ: Ναι...

Α: Εμμ..κάνεις κάτι το απόγευμα?

Υ: Ε..είναι ο Ταε σπίτι μου...Και πρέπει να τον προσέχω.

Α: Ο Ταε? Γιατί?

Υ: άσε... Μεγάλη ιστορία..

Α: μμ καλά.. Πότε θα μπορείς ?

Υ: Δεν ξέρω.. Δεν είναι πολύ καλά ψυχολόγικα και Θέλω να τον έχω από κοντά αυτές τις μέρες. Εντός κι αν θέλεις να έρθεις εσύ.

Α: Τι?!

Υ: θα του κάνει καλό να δει λίγο κόσμο.

Α: Α.. τόσο χάλια...

Υ: Ναι..

Α: καλά...θα δω..

Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να την ρωτήσω πολλά. Αλλά δεν ήταν ώρα.

Υ: Θα φύγω τώρα. Με περιμένει από το πρωί και έχουν γίνει πολλά οπότε πρέπει να πάω.

Α: Ναι καταλαβαίνω. Να πηγαίνω κι εγώ τότε.

Υ: μμ..θα τα πούμε. Πάρε με τηλέφωνο το απόγευμα αν τελικά θέλεις να έρθεις.

Α: Εντάξει.

Αποχαιρετηστηκαμε και πήγε ξανά σπίτι της. Έμοιαζε σαν να μην έχει βγει καθόλου. Κάτι την απασχολεί. Είμαι σίγουρος!

Arias pοv~

Ήθελα να τον ρωτήσω παρά πολλά! Αλλά τουλάχιστον έκανα μια αρχή.. βγήκε το διαζύγιο του..οπότε θα νιώθει καλύτερα τώρα...Ίσως να παω από εκεί το απόγευμα να δω και τον Ταε λίγο...

>>>>>>>>>