Şiirsel Hikâye | KageHina
On yaşından beri her gece Hinata'nın rüyalarının gerçeği olan Kageyama Tobio, turuncu saçlı gencin on sekizinci yaş gününün ardından mandalinalı düşle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
senin zihninin etrafına, kendi düşüncelerimi sardım.
zarif vücudunu, benimkine sardım.
tekrar çal, geri sarmaya bas.
tenimdeki parmaklarını takip ettiğin zaman, omurgamı çiz.
temposunu kaybetmiş kalbimi, dokunuştan ve zamandan aç bırakıyorum.
şimdi, ne yapacağım? âşkı etrafta tutamam.
onlar ayaklarında duramazken, ben ellerimin üzerinde dans ediyordum. ama artık doğru tutunamıyorum.
tanıştığıma memnun oldum, ben biraz etkilendim. ama, o sonuncu olan, benim panzehirimdi. mavi gözler, mavi zamanlara dönüşmüştü.
ama ne birinci, ne de sonuncu bir şans var. bana durmamı söylüyorlar. çünkü ben alevler içinde yanıyorum. mavi mahallemizde mırıltılar eşliğinde yaptığımız minik dansı hatırladın mı? ince belimden tutup, ayaklarımı yerden keserken, etrafında döndürüyordun beni. işte, kahrolası. ben unutmadım, mavimi unutamadım. sen nasıl unutabilirsin?
hiçbir şey bilmem, etmem. yalnızca bir şeyden nâmım kadar eminim. bu dünyada sevgi yok. bakma öyle, aklım hâlâ yerinde. ışıklar açıkken ve sen âşkı bırakmışken, "bu kadarı yeterli." diye düşünmüştün, değil mi?
