Şiirsel Hikâye | KageHina
On yaşından beri her gece Hinata'nın rüyalarının gerçeği olan Kageyama Tobio, turuncu saçlı gencin on sekizinci yaş gününün ardından mandalinalı düşle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kaçsak ne olurdu? her şeyi ardımızda bırakıp gitsek, ne olurdu? birbirimize sağ sağlim veda etsek, ne olurdu?
bulunmamız güç olsaydı, saklanmış olsaydık ne olurdu? aklımızı kaybetsek, -mümkünmüşçesine- daha fazla delirsek ne olurdu? asla bulunamamış, geride bırakılmış olsak, ne olurdu?
ışıklar, sanki fotoğraf kabinindeki gibi parlıyorken, ve yıldızlar patlıyorken, biz ateş geçirmez olacaktık. ama beni terk ettin, olamadık, mavim.
seninle, göklerin üzerinde bir dans diledim. şelalemizden bir yudum alıp, hadi bulutlara yükselelim. bulut ol ki, kaya olan o yüreğin yumuşasın. eğer bir gün benimle dans edip, bulut olursan, al, çocukluğum gibi, şu gençliğim de senin olsun.
mavi mahalleme geri dön, gençliğim seninle sonsuz olsun. sonsuzlukta kaçak olalım. geri dön, zihnimdeki bu gürültüyü tek nefesinle sustur. görmezden gelmeyi bırak, siktiğimin gerçeği ortada. gelsen de, gelmesen de, tüm gençliğim senin.
şimdi yola çıksak ne olurdu? gözlerimizi kapatsak, bir daha açmasak, yüzyıllar sürecek uykumuzdan, hiç uyanmasak, ne olurdu?
cennete giden kırmızı ışıklarda, hızlansak ne olurdu?
