Şiirsel Hikâye | KageHina
On yaşından beri her gece Hinata'nın rüyalarının gerçeği olan Kageyama Tobio, turuncu saçlı gencin on sekizinci yaş gününün ardından mandalinalı düşle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
yüzündeki gülümseme solduğunda, ben de onunla soldum.
yüzlerimiz mavi, ve halıda kırmızı bir kan lekesi var. sanırım o kalp benimdi, fâkat onu seninle bıraktım.
evet, gerçek şu ki, üzgünüm.
sana endişelenmemeni söylesem de, bileklerimi kesme isteğimi bırakamıyorum.
bazıları sadece umursamaz. kendimi kandırmaya çalışıyorum, kalbimin hâlâ senin için atması, bunu sikeyim ki hâlâ çok seviyorum.
her şeyin üstesinden, bir başıma gelmeye çalışıyorum. mavi, duy beni. duy, üstesinden gelemiyorum.
koşmaya başlıyorum, hızlanıyorum gittikçe. hava kararmadan, henüz erkenken, seni daha fazla özlemeyi kaldıramadığım için, aklımdakileri sonsuza dek değiştirmek istiyorum.
zihnim çok yorgun, mavi. yardım et, ben durulmak istiyorum.
gelmeyeceksin, ve ben, bunu bile bile, umutlarımı bir kule gibi yükseltiyorum. etrafında bir çocuk gibi koşuşturuyorum.
ben kayıp bir çocuğum. sende kayboldum, ve henüz bulunmaya hazır değilim.
penceredeki kilitlerimi umursama, onlar beni, senden başka herkesten korumak için. sana muhtacım, sen gel, mavi, gel ki tüm kilitlerim anahtarıyla açılsın.
uzaklara uçmadan önce, başka bulutsulara bir başlangıç bulduğunda, ve bunun hiç bitmeyeceğini hissettirdiğinde, bana yastığımda verdiğin o son öpücük, hiç adil değildi.
ikimiz de, birbirimizi sonsuzluğa vermek için, çok genciz. yapma, orada daha fazla kalmamalısın, evine, bana, mavi mahallene geri dönmelisin.
neyi bekliyorsun? bir başkasının, seni benim gibi sevebilmesini mi? seni lanet olası. çok beklersin.
amorumu kıracak kimsenin olmayışı, kendini mavide kaybetmiş, kayıp bir çocuk olduğumdan.
