benim doğduğum yerde,
gün batımları daha uzundur.
anlarsın ya,
mavi, turuncuya daha uzun süre sarılıyordur.hayallerim ölürken,
eğlenmeye gittiğim o yerde,
oğlanlar araba tamir ederken,
kızlar silip süpürüyor.bu mavi caddelerde birçok anım var.
dudakların arasında dudaklarım,
burnuma sürtünen burnun var.
çok fazla geçmiş var.
hepsi kafamın içinde,
bozuk bir plak gibi,
geri sarıp aynı notaları oynatıyor.
dayanamıyorum.karalamaya kıyamadığı mavi gökyüzü yerine,
canına kıymış bir genç.
haftaya radyoda verecekler haberi.
iyi dinle, tamam mı?
çünkü sana yazılan şiirler,
o frekansta son bulacak.
sesini aç,
eserini bir melodi gibi dinle.kenar mahalledeki saklambaçlarımız peki,
onları da mı unuttun?
herkes saklandığında,
ve ebe biz değilken,
beraber çalıların ardında,
bulunana kadar öpüştüğümüz saklambaçlar hani.demek,
unuttun.ah, mavi.
beni üzüyorsun, mavi.
canımı çok yakıyorsun, mavi.herkese şefkât dolusun,
ama bi' bana acımasızsın, mavi.ne yapabilirim,
kanımı değiştiremem ki.sanırım ben senin gibi yapamam.
ne kadar boğulsam da,
dayanamasam da soluduğum havaya,
ne bu mahalleyi,
ne kenar mahalleyi bırakabilirim.
ne de seni sevmeyi.senin aksine ben,
herkese acımasız olurum,
ama bi' tek sana olamam.hatırladıkça,
keskin bıçaklar ademelmamı yalıyor.
yutacağım artık bu nostaljiyi.geri saramayacağımız özel günleri kaçırıyoruz.
ve ben,
eskiden benim olanı,
kaybettiğimi hissetmeye engel olamıyorum.geçmiş zihnimde bir tekerlek,
kendi ekseni etrafında dönüp duruyor.
hiç ilerlemiyor.
hissediyorum,
sona yaklaşıyorum.herkes,
burada,
hiçbir şeyin değişmeyeceğini söylüyor.
bense,
değişmeyeceğini söyleyen herkesin yüzündeki yeni çizgilere bakıp yalnızca acıyla gülümsüyorum.
çünkü biliyorum ki,
değişmeyen tek şey değişimdir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BLUE BxB
Short StoryŞiirsel Hikâye | KageHina On yaşından beri her gece Hinata'nın rüyalarının gerçeği olan Kageyama Tobio, turuncu saçlı gencin on sekizinci yaş gününün ardından mandalinalı düşle...