Yerçekimsiz Patlama ~2~ (Kacchako)

Hafta sonu

Bakugou
Sabah güneşin gözüme çarpmasıyla uyanmıştım. İyice esnedikten sonra kalkıp duşa girdim. Çıktıktan sonra aşağı kahvaltıya indim. Çoğu kişi ordaydı. Mutfak kısmına geçip kendime tost yapıcaktım. Tam dolabı açacakken bir anda dolabı biri kapattı. Tabi ki Uraraka'ydı. Biraz sinirlenmiştim. Ona öylece baktım.
" Tost mu yapıcaksın ?" Dedi.
" Yapıcaktım ama izin verirsen ."
" Yapmana gerek yok ben senin için yaptım. " Diyip tezgahtaki iki tostu gösterdi.
" Niye yaptın ki ?" Dediğimde kulağıma eğilip
" Bugün antrenman var ve gücünü toplasan iyi edersin. Sonuçta bana kaybetmek istemezsin. " Diyip geri çekildi.
" Kimin kazanacağını görücez. "
Yaptığı tostu alıp masaya götürdü. Bende dolaptan meyve suyu çıkartıp yanına gittim. Meyve suyunu bardağıma doldururken Uraraka kendi bardağını uzattı.
" Bana da doldur. " Dediğinde çok geçti. Kendime doldurmuştum ve ona meyve suyu kutusunu uzattım.
" Kendin doldur. " Diyoken meyvesuyu doldurduğum bardağı alıp bir yudum aldım.
"Seni.." dedim. Sonra diğer bardağa doldurdum. Tosttan bir ısırık almıştım. Güzel yapmıştı ama benimki kadar değil. Kafamı kaldırıp etrafa bakındım. Kirishima bir anda yanımda belirdi. Mina da Uraraka'nın yanına geçmişti.
" Günaydın !" Dedi Kirishima uykulu uykulu.
" Günaydın " dedi Uraraka.
" Bu arada ne zaman gideceğiz antrenmana ?" Dedi Kirishima.
" Yemektem sonra. " Dedim.
" Bir de siz ikiniz tekrardan mı berabersiniz ?" Dedi Mina pis pis sırıtarak.
" Saçmalama . " Dedim.
" Hayır ama her an olabiliriz. " Dedi Uraraka.
" Sen ve hayal dünyan sınırlanızı bilmiyorsunuz ?" Dedim. Ve bu da bizim kavgamızın başlangıcı.
" Niye o kadar mı ulaşılmazsın ?" Dedi.
" Senin için evet. " Dediğimde Uraraka sinirlenmiş gibiydi.
" Bak kırıcı sözlerin ve hareketlerine daha ne kadar dayanırım bilmiyorum ama artık sinirlenmeye başlıyorum. Öfkeli halimi görmek istemezsin." Dedi. Bense şaşkın şaşkın ona bakıyordum.  Uraraka masadan kalkıp
" Afiyet olsun !" Diyip gitti. O gittikten sonra bana sinirle bakan gözlere döndüm.
" Ne kadar da kalpsizsin ?" Dedi Mina.
" Aynen bu sefer ileri gittin. "
" ..." İkisine de boş boş bakıyordum.
" Bak şimdi Uraraka'yı hâlâ seviyor musun ?" Dedi Mina.
" Şey... H-hayır...yani ...e-vet" dedim tuhaf bir cevapla.
" Neden bu kadar zorluyorsun o zaman ? Yani o hep cüretkar davrarnan taraf sense onu yerin dibine sokan. Eğer kendini geri çekersen onu kaybediceksin. Korkuyor musun ?" Dedi Mina.
" Hayır korkmaktan değilde ahh tamam ya tekrar beni terk ederse ya tekrar incinirsem . " Dedim kafamı eğip.
" Denemeden bilemezsin sonuçta acılarala gelişiriz. " Dedi Kirishima. Bir anda ona baktım ne ara bu kadar havalı oldu bu. Ona öyle bakıyorken Mina kafama vurdu.
" Ahhh. Sen..."
" Onun için ondan özür dile. " Dedi ve gitti. Demek özür haa ! Ama o bu fırsattan istifade edip bana karışırsa ? Ah ama hatalı olan benim onun için özür dilemeliyim.

~~~
Çantamı da aldıktan sonra aşağı da beni bekleyen Kirishima ve Uraraka'nın yanına gittim. Uraraka hâlâ sinirli görünüyordu. Ah kendimi suçlu hissediyorum.
Benim geldiğimi gördüklerinide Uraraka ve Kirishima yürümeye başladılar. Bende yanlarına geçtim. Okulun antrenman yerine gidiyorduk. Bir kaç dakika sonra gelmiştik. Kirishima ile hazırlanıp her zamanki alana gittik. Uraraka da hemen gelmişti. Bizden başkaları da bulunuyordu burada. Biz şuan deprem olmuş bölgedeydik ve topraktan adamlarla savaşıcaktık. Bu antrenman sadece 3. Sınıflara izin veriliyordu. Antrenman başlamıştı. Önümüze bir kaç toprak adamlar çıkmıştı. Önüme gelene saldırıyordum. Buraya geldiğimizden beri Uraraka benimle hiç konuşmadı. Bir de kendini baya bir geliştirmişti. Önüne gelenleri bir güzel dövüyordu. Acaba dövüş dersi mi aldı gittiği
yerde? Dememle toprak adamlardan birine yumruk attığında sendelemişti. Vay be buraz da olsa hasar vermişti adama sonuçta onun iki katıydı. Bende ona pek bulaşmasam iyi edeeim yoksa bana da böyle vurursa biterim. Onu izliyorken bana doğru gelen toprak adamı son anda farketsemde bir tane karnıma vurmuştu. Bir daha vuracakken bir patlama yarattım. O anda işi bitmişti.
" Ne diye gardını düşürüyorsun ?" Dedi Kirishima.
" Aynen ben şimdiden on tanesini hallettim. Ama sen daha beştesin. " Dedi Uraraka. 10 tane ha ben daha fazla kişiyi hallederim. İşte her şeyi bu şekilde başlattık. İkimizde yarışa girdik.

~~~

Antrenman bittiğinde deprem alanından çıkmıştık.
" Hey Bakugou ben önden gidiyorum. Yurddan önce eve gitmem gerek" Dedi Kirishima ve gitti. Uraraka o gittikten hemen sonra arkamda belirdi.
" Kazanan benim. " Dedi.
" Ah ben o sırada Kirishima ile uğraşmasaydım kaybederdin." Dedim.
" Tabi tabi neyse ben de gidiyorum. " Diyip gidiyorken durdurdum.
" Şey ben acıktım bana yemek ısmarla" dedim bir anda. Lan ne dedim ? Uraraka şaşkın şaşkın bakıyordu.
" Taammam. Öyleyse gidelim. " Dedi. Şuan utancımdan yerin dibine giricem.
" Nereye gidiyoruz ?" Dedim.
" Gidince öğrenirsin ?" Dedi.
Ah gerçekten acıkmıştım. Sonuçta saat beşe geliyordu.
On on beş dakika sonra sahilin oralarda bir yerde ramenciye girdik. İkimizde bar taburelere oturup siparişlerimizi verdik.
Siparişler geldiğinde yemeğe başladık. İkimizin arasındaki sessizliği Uraraka bozdu.
" Kostümünde biraz değişiklik yapmışsın . " Dedi.
" Evet sende öyle. "Dedim.
" Hâlâ sinirlisin tabi artık umursamazda. "
" Sende baya bir cüretkarsın."
" Acaba neden ? Birileri ilk adımda bulunmuyor ki ? "
" Niye bulunayım ? " Diyince birbirimize bakıyorduk.
" Tabi niye ilk adım da bulunasın ki sonuçta aramızda bir şey yok. " Dedi üzgün bir şekilde.
" Öyle değil-"
" Yemeğini ye. " Diyince sustum . İşleri daha da bir bok yoluna sarmıştım. Aramızda tuhaf bir atmosfer oluşmuştu. Yemek yedikten sonra dükkandan çıktık. Güneş batıyordu. Sahilin oraya geçtik. İkimiz hâlâ susuyorduk. Sonrada sahilin üstündeki köprüye dogru yürüdük. Köprünün tam ortasında durdum.
" Güneşin batışını izleyelim." Dediğimde cevap vermeden kenara geçtik. Güneşin batışı mükemmeldi. Kollarımı demirliklere koyup birbirine doladım. Karşımdaki manzaraya öylece bakıyordum. Sağımda bulunan Uraraka'ya baktım. Saçları rüzgardan dolayı uçuşuyordu. Yüzünde pişmanlık ve hayal kırıklığı vardı. Dokunsan ağlayacak gibi. O anda kelimeler ağzımdan dökülerek.
" Seni seviyorum Uraraka. " Dedim. Tabi dememle şaşkınlıkla bana baktı.
" Seni seviyorum. Ve Sana böyle davrandığım için özür dilerim. Sadece ya tekrar terkedilirsem ya da tekrar incinirsem diye düşünüyordum. Ama tek hatalı ben değilim. Ne de olsa sen gidince beni kimsenin korumayacağını düşündüm ve yine yalnız kaldım. Sana o kadar sarılmak o kadar yanında olmak istedim ki. Maalesef korktuğum için yapamadım." Dedim. Uraraka'nın o sırada gözlerinden yaş geliyordu. Biraz şaşırmıtım. Yanıma yaklaşıp
" Ben de özür dilerim. Benim yüzümden o kadar acı çektin ama sana haber verip gitseydim benim için hiç kolay olmazdı. Seni son kez görmek sarılmak ve öpmek istedim ama bu isteğimlee de gidemezdim. Ailemin yanında olmak zorundaydım ne de olsa. Seni o kadar aramak istesemde beni istemezsin diye aramadım o yüzden özür dilerim." Dedi. Bende dayanamayıp sarıldım.

Tekrar heyecanlı bir yerde bıraktım. Uzun bir zamandır yazmıyordum. Onun için özür dilerim.
Yorumlarınızı bekliyorum.