Yerçekimsiz Patlama ~2~ (Kacchako)

?....?

Belki unutmuşsunuzdur diye diğer bölümü okuyun.

Bakugou
Uraraka'nın beline doladığım kolları istemsizce geri çektim. Sonunda sarılmayı bırakmıştık. Uraraka'nın neden hala içli içli ağladığını anlamasamda ellerimi yanaklarına götürüp baş parmaklarımla göz yaşlarını sildim. Gözlerini bana çevirip baktı. Tanrımmm şuan resmen yavru köpeğe benziyor. Çok tatlı.... Ahh sakin ol. 
Ortamdaki garip havayı bozmak için
" Peçete vereyim mi burnunu silmek için elimden daha çok işe yarar ." Dediğimde kaşlarını kaldırıp güldü ve omzuma hafif bir yumruk attı.
" Aptal." Dedi.
" Peki peki de artık ağlamasan mı diyorum çünkü yoldan geçenler bana kötü kötü bakıyor , galiba seni benim ağlattığımı zannediyorlar." Diyince tekrar güldü.
" O zaman daha çok ağlicam."
" Tch, neyse asıl konumuz..." Diyip duraksadım ensemi kaşıyarak tam konuşacakken
" Sevgilim olur musun ?" Dedi Uraraka . Lan ben diyecektim.
" Huh! B-bunu benim demem gerekiyor-" diyoken sözümü kesti
" Cevabın ne ?"
" Aptal kız , seni bu kadar kolay affediceğimi mi sandın ? Ne yazık oysaki sana işkenceler etmek istiyorum." Dediğimde şaşırdı.
" Şaka şaka bu işler iyice kötüleşmeden kabul ediyorum. Tabi ama böyle " diyerek kendime çekip dudaklarına yapıştım. Bunu yapmamın sebebi ise önceden birbirimize itiraf ettiğimizde ilk o öpmüştü şimdi sıra bendeydi. Kısa bir öpücükten sonra geri çekildim. 
Uraraka hâlâ şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Şimdi farkediyorumda şu zamana kadar hep karamsardım ama Uraraka ile beraberken nedensizce mutlu oluyorum. Galiba onda en sevdiğim özelligi bu olabilir.
" Teşekkür ederim." Dedi Uraraka bir anda ciddi bir tavırla.
" Neden ki ?"
" Beni affettiğin için, ben hâlâ kendimi affetmesemde. " Diyince elimle saçlarını karıştırıp
" Sorun değil artık geçti ve ben de teşekkür ederim. Beni sürekli mutlu ettiğin için , lütfen beni hep güldür " dedim. Biraz romantik bir söz mü oldu bu ... Neyse şuan önemli değil. Uraraka odaklanıp baktığımda dikdik bana bakıyordu.
" Ne oldu ?" Dedim
" Ne ara böyle konuşur oldun sen . Neyse  seni her zaman gülümseteceğimden emin ol."
~~~

Yatağımı görünce kendimi serbest bırakıp yatağa uzandım. Bugün olanlara hâlâ inanamıyorum. Yani Uraraka ile tekrardan sevgili olduk ve nasıl sakin kalabiliyorum anlamış değilim. Diye geçiniyorken kapı çaldı.
" Gel " dememle gelen kişi kapıyı açıp içeri girdi. Tabi ki Kirishima'ydı.
" Ne oldu ?"
" Nasıl gitti ? Özür diledin mi ?" Dedi yanıma oturup
" Sanane"
" Böyle söylediğine göre işler yolunda .
Eee anlatsana ne oldu ?"
" Bir şey olduğu yok sadece konuştuk."
" Emin misin ? Normale göre daha iyi görünüyorsun. Barıştınız mı yoksa ?" Dedi heyecanla
" Ahh senden mi saklicam , barıştık."
" İyi iyi ° ° °  bir dakka bi dakka ne dedin ? Barıştınız mı ? Gerçekten
mi ?"dedi bağırarak.
" Evet ama bir sessiz ol."
" Tamam tamam ama bana olanları anlatman lazım her şeyi."
" Peki ama kimseye söyleme şimidilik." Diyerek anlatmaya başladım.

~~~

Çoktan gece olmuştu ve herkes uyuyordu. O kadar uyumaya çalışsamda uyuyamamıştım. O yüzden yurdun arka bahçesine çıkıp oturuyordum. Gecenin sessizliği kulaklarımı dolduruyordu. Gözümün önündeki manzara huzur vericiydi diyorken bir ses duydum. Ses arkamdan geliyordu. Arkamı dönmemle şok olmuştum.  Neden tüm kötüler birliği burdaydı ki ? Şaşkın şaşkın onlara bakıyorken arkamda hissettiğim varlıkla durdum. Arkamdaki kişi eliyle ağzımı kapatıyordu. Bense ne yapacağımı bilemiyordum. Arkamdaki kisiye göz ucuyla baktığımda...

Hehehe burada bitirdim. Birazcık kısa oldu ama diğer bölümü daha uzun yapıcam onun için beni affedin. Hem kitaba biraz heyecan ve aksiyon koyalım değil mi ?
Neyse bb