YERYÜZÜNDEKİ SON RENK

4.BÖLÜM: Macera Başlasın mı?

Yeniden merhabalar :):) :)
Bölümler ilerliyor. Sizlere daha önce de söylediğim gibi bölümler ilerledikçe buna bağlı olarak da maceralar artacak. Ve bu bölüm de gizemli bir bölüm olacak. Destekleriniz için hepinize çok teşekkür ederim. Ayrıca kitabı arkadaşlarınıza da önerirseniz çok mutlu olurum.
♥️ Keyifli Okumalar ♥️

Medya: Bölüm sonundaki kulübe

Özgür'den

" Zamanla öğreneceksin ufaklık zamanla öğreneceksin..." O sesin söylediği buydu. Neyi öğrenecektim? Bilmediğim ne vardı? Acaba bunu babam biliyor muydu?

Son cümlesi buydu. Sonra o sesi bir daha duymadık. Ses gittiğinde herkes birbirine bakıyordu. Kimse ağzını açıp tek bir kelime etmiyordu. Bir süre kaskatı kesildik.

Sessizliği bozan annem oldu. "Neydi şimdi bu?" Araya Özden girdi " Şaka değil mi? Başka bir açıklaması olamaz çünkü." Sonra bir şey hatırlamış olacak ki babama döndü." Biliyordun, biliyordun ve bize söylemedin değil mi?"

Babam susmuştu. Her şeye cevabı olan bu adam susmuştu. Bu da demek oluyordu ki Özden haklıydı. Babam bu durumu biliyordu. Özden devam etti." Ne zamandan beri biliyordun? Ve bize ne zaman söylemeyi düşünüyordun? Belki de hiç öyle değil mi?"

Babama fazla yükleniyordu. Özden her zaman böyleydi. Çabuk sinirlenir,birilerini kırar, sonra da pişman olur. "Özden" dedim biraz sert bir tavırla." Biraz sakin ol, babama fazla yükleniyorsun. Belli ki bizi korkutmak istemiyordu ve bunu bize söylemek için uygun zamanı kolluyordu. "

Bir süredir susan annem de tartışmaya katıldı." Yeter artık şu an tartışmanın zamanı değil. Özdenciğim Özgür haklı bırakalım baban anlatsın." O anda hepimizin gözleri babama döndü ve babam anlatmaya başladı.

Suat'tan

Olanları en ince ayrıntısına kadar anlattım. En başta saklayarak hata yapmıştım zaten. Bana en çok kızan kişi Özden idi. Aslında Burçin'in kızacağını düşünüyordum fakat beni yanıltmıştı. Belki de çocukların bana karşı cephe almasını istemiyordu.

Sonunda herkes sakinleşmişti. Özden daha ılımlı yaklaşıyordu artık. "Şimdi ne yapacağız dedi sakin bir tavırla." Burçin söze atladı."Ne mi yapacağız? Tabii ki de tatili sonlandırıp evimize döneceğiz." Fakat ben öyle düşünmüyordum. Bu kişi her kimse bizden bir şey istiyordu. Ve istediğini alana kadar da peşimizi bırakacağını sanmıyordum.

" Annem haklı. Öyle değil mi baba?" diye sordu Özden, onay bekleyen bir tavırla. Ben ise düşündüklerimi onlarla da paylaştım." Bence tatili bitirmesek daha iyi olacak belli ki bizden bir şey istiyor. Hem baksanıza bizim hakkımızda birçok şey biliyor."

    Her an patlamaya hazır bir bomba gibi olan Özden yine bana karşıydı. "Sen ne dediğinin farkında mısın baba? Hepimizi bir maceraya sürüklemek istiyorsun. Hem de elimizde hiçbir bilgi, bir ipucu yokken. O kişi bizim hakkımızda pek çok şey biliyorken bizim onun hakkında tek bildiğimiz şey sesi. "

      Haklıydı. Fakat bu kişinin bizden istediği bir şey vardı. "Haklısın dedim. Sizi böyle bir maceraya sürüklemeye hakkım yok. Geri dönelim."

       O anda hiç beklemediğim bir ses
"Hayır." dedi." Babanız haklı."Bu sesin sahibi Burçin idi. Açıkçası Burçin'in bana destek olması beni şaşırtmıştı. Çünkü daha önce de söylediğim gibi çok telaşlıydı. Ve böyle olaylarda hepimizden çok panik yapar her şeyi düşünürdü. Şu anda düşünmeden hareket ediyordu. Belki de düşünmüştü. Bir planı vardı. Bunu kim bilebilirdi ki?

      "Nasıl ya?" dedi Özgür."Bunu benim annem mi söylüyor?" Çocuklar da en az benim kadar şaşırmışlardı. Burçin ise sözlerine devam etti. " Babanız haklı çünkü bu maceraya atılmaktan başka bir çaremiz olduğunu sanmıyorum. Bu kişi her kimse bizden bir şey istiyor. Ve biz de ne istediğini anlayacağız."

       Biraz düşündükten sonra Özden'e de mantıklı gelmiş olacak ki kabul etti. Özgür'ün ise zaten canına  minnetti. Bu maceraya atılmayı hepimizden çok istiyordu. Ayda ise olaylara sessiz kalmıştı.

      " Şimdi ne yapacağız?" diye sordu Özden. "Şimdi uyuyalım." dedim. "Yarın da erken kalkar buradan ayrılırız." Ayda omzumdan başını kaldırıp " Burada kalıp bizden ne istediğini öğrenmeyecek miydik?" Ayda ilk kez konuşmuştu. Bu da ne kadar korktuğunun bir göstergesiydi. Çünkü Ayda çocuklar arasında en çok konuşan kişiydi. Hatta bazen sorularıyla hepimizi bıktırırdı. Alnından öptüm güven vermek istercesine. " Bu kişi her kimse bizim tatilde uğrayacağımız noktaları da biliyor. Yani eşine az rastlanır  bir durumla karşı karşıyayız."

       "  Peki bizim uğrayacağımız yerleri bildiğini nereden biliyorsun?" diye soran Özden idi. Anlaşılan sakinleşmişti." Bana ilk durağa geldiğimi söyledi." diyerek sorusunu cevapladım.

          Saat gece yarısı olmuştu. Ve artık uyumamız gerekiyordu. Çocuklara iyi geceler diyerek karavana yöneldim.

**********************************
        Kuş cıvıltıları ile uykumdan uyandım. Artık buradan gidecektik. Aslında çocuklar korktuğu için gitmek istediğimi düşünseler de asıl maceranın buradan ayrılınca başlayacağını biliyordum. İşte bu yüzden de bu ormandan ayrılmak istiyordum.

          Mutfağa gittiğimde çocukların masanın etrafında toplanmış olduğunu gördüm. En son uyanan bendim. Burçin' e baktığımda çok uykusuz görünüyordu. Anlaşılan bütün gece uyumamıştı. Sessizce yemeğimizi yedik. Herkes dün gece yaşadıklarımızı düşünüyordu.

       Tüm hazırlıklarımızı tamamladık. Artık bir sonraki durağa gitmek için hazırdık.

       Yol boyunca kimse konuşmadı. Herkes bir maceraya sürüklendiğimizin farkındaydı. Fakat bu maceranın  sonunun nereye varacağını kimse bilmiyordu.

          Nihayet yemyeşil, güzel,sessiz bir ormana gelmiştik. Karavanı koyup ormana doğru ilerledik. Burası bir ormandan ziyade kasaba gibi bir yerdi. Ve oldukça bakımlıydı. Ancak burada birilerinin yaşadığını zannetmiyordum.

          Biraz daha gittikten sonra küçük bir kulübe gözüme ilişti. Kulübeye doğru ilerledik. Kulübe terk edilmiş gibiydi. Kulübenin içine girdik. Dışı her ne kadar güzel görünüyor olsa da içerisi bir o kadar bakımsızdı. Burada birilerinin yaşamadığı her halinden belli oluyordu.

       Kulübeye biraz geziyordum. O anda Ayda' nın sesini duydum. "Hemen buraya gelmeniz gerekiyor!" Hemen yanına gittim. Ayda donmuş bir şekilde salonda duruyordu. Elinde ise bir kağıt parçası tutuyordu. Kağıdı elinden alıp sesli bir şekilde okudum. Üç kelime yazıyordu. Yalnızca üç kelime... Ama o üç kelime bizim hayatımızın bir dönüm noktası olacaktı hissediyordum."Macera başlasın mı?"          

         BÖLÜM SONUUU :)

      Evet arkadaşlar sizlere de söylediğim gibi ilerleyen her bölümde maceralar artacak. Bu zamana kadar olan bölümlerin hepsi aslında bu maceralar için bir hazırlıktı.
     
       Ve hazırlık bölümlerini atlattığımıza göre MACERA BAŞLASIN MI?
  
     Bölümü beğendiyseniz oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum 💙💙  Unutmayın yorumlarınız benim için çok değerli. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

                     🤗  HOŞÇAKALIN 🤗