(İçime sinmedi ama yayımlamam gerekiyordu:/)
21 Mayıs 2018
Tam bir yıl.. Ne çabuk geçti değil mi? Oysa benden gidişin hala aklımda. Hala bizden vazgeçişini konuşuyor dilim, hala onu düşünüyor beynim. Dün gibi sızlatıyor içimi yaralarım. Taze gibi. Kabuk bağlamadı daha Taehyung. Bağlayamadı.Kalbimin parçaları ayaklarıma batıyor sevgilim, koşamıyorum sana. Yürüyemiyorum bile, eğer ulaşmak istediğim kişi sensen. Ben yürüyemiyorum. Hah, hem o parçalar bile olmasa sen varsın Taehyung. Sana gelemememin asıl suçlusu sensin Tae. Engelsin bana.
Ben sana adım atıyorum. Yemin ederim atıyorum. Hiç durmadan, pes etmeden hem de. Mesaj yazdım, aradım defalarca kez. Her seferinde ulaşamadım sana. Hep o kadının söylediği aynı şeyleri duydum. Neden yaptın bunu bize? Bir kerecik açsan.. Sadece bir kerecik açsan eğer, bir kere kim olduğumu, ne yaşadığımızı umursamadan bana 'Alo' desen.. Sadece 3 harf Taehyung.. Sadece 3. Kiraz dudaklarından duysam o kelimeni, sesini duysam, onların 'Alo' derkenki hareketini hayal etsem.. Artık hayalini dahi kuramıyorum galiba. Fazla mı imkansızlaştık sevgilim? Neden biliyor musun? Kullandığın her hattı değiştin. Benim yüzümden değiştin ulaşamadım sana. Ulaşamadım.
Her seferinde aynı şeyi söylüyorsun bana. Hep hep hep hep aynı. Hep aynı Taehyung. Gelemem diyorsun, olmaz diyorsun. Sevgilim var bile diyorsun. Neden diyorsun Taehyung? Neden bizim hakkımızda olumlu bir şey söylemiyorsun? Ben ne yapayım senin sikik sevgilini ha, söylesene? Bana sen gelsene. Dönsene bana. Neden gelmiyorsun?
Aynı şeyleri kendime sorup durmaktan bıktım yemin ederim. Kafamın içini kemiriyor sorular. Beynimin içinde, dışında, her yerde bunları düşünmekden bıktım ben. Deli gibi.. Aynı şeyi tekrarlıyorum. Neden neden neden neden. Milyonlarca soru, milyonlarca... Ama hepsi tek bir cevap istiyor Taehyung. Neden gittin 'biz'den? Neden bitirdin 'biz'i papatyam, neden?
"Ö-özür dilerim se-sevgilim.. Özür d-dilerim. Özür di-dilerim."
Artık daha da şiddetlenmişdi ağlaması. Durmuyordu bir saniye bile. Dudaklarını kemirmekden belli yerlerde küçük yaralar bile belirmişdi. Pişmandı deli gibi. Deminden beri hıçkırıkları arasından bunu bağırıp duruyordu. Lanet olası vicdanı sızlıyordu işte, neden hala burdaydı? Neden okumalıydı? Neden acı çekmeliydi ki?
Dizleri üzerinde diğer kağıta ilerlerdi.
17 Ağustos 2018
Kitap okumaya başladım. Yolunu beklemekden yoruldum artık biliyor musun? Daha fazla dayanamayacağımı anladım artık. Bari zamanım boşa gitmesin. Kitap okuyorum bende.'Boşa..' diye fısıldadı Taehyung. Yüzünde kırık bir gülümseme vardı. Deminden beri okuduğu yazıların hepsinde hep aynı isimle sesleniyordu ona. Ya Taehyung derdi, ya da sevgilim. Ama şimdi bir sesleniş daha buldu kendine. Boş.. Boşluk.. Boşa.. Gülümsemesi büyüdü. Büyüdükce buruklaşdı. Burnunu çekip okumaya devam etti.
Biliyor musun? Hemen şuan, şimdi bile pes ede bilirim. Pencereni açıp sonsuzluğa atlamak o kadar da zor değil Taehyung, intihar etmem zor değil artık. Ya da sakinleşdiricini yüksek dozla içmem, zor değil. Camın kırıkları ile bileğimi kesmem zor değil artık. Ama insanlar hep kolaya kaçar değil mi? Ben de zoru seçiyorum sevgilim. Seni beklemeyi seçiyorum. Senin kolayı seçmenden farklı olarak, kaçmıyorum ben Taehyung, sen benden gitsen de ben senden gidemiyorum.
'İyi ki gitmedin benden sevgilim. Daha fazla ayrı yaşayamazdı minik kalplerimiz.'
5 Şubat 2019
Ve sen gelmiyorsun. Çünkü gelmeye kendin ihtiyaç duyana kadar bekliyorsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•Foolish||Taejin|Texting
Fanfiction~|Tamamlandı|~ kimtata: ~tüm yıldızları sığdırmışdık kalbimize, ve gözlerimiz içimize sığan yıldızlar yüzünden parlıyordu bakışlarımızın kesiştiği her an. ve şimdi her günüme herkese umut olan güneşin beni sinir eden ışıkları ile uyanıyorum. geceler...