Marzenie kreatywności | Dylogia Pustki Tom I | NINJAGO ✿

XX. Prawdziwa Josie

Czyli o sile bezwarunkowej troski

(A/N: Ten rozdział składa się dokładnie w 90.06% z retrospekcji. Więc... no jakoś tak wyszło. 😅)

POV Josie

-Zniszcz ich. A dam Ci wszystko czego pragniesz.

Wszystko?

~DWA TYGODNIE TEMU~

Gwałtownie otworzyłam oczy, łapiąc powietrze.

Było naprawdę przyjemnie i cieplutko, jednak wybudzona z tego niespokojnego snu natychmiast podniosłam się do siadu.

Rozejrzałam się po pokoju.. który nie wyglądał znajomo..

Gdzie ja jestem?

Wtedy zauważyłam, że ktoś czuwał przy moim łóżku.

Uśmiechnęłam się lekko w stronę nindroida, a ten odwzajemnił uśmiech.

***

-Hej, wszystko w porządku? Czy coś się stało z twoją ręką? Nie wygląda na złamaną.-głos nindroida wyrwał mnie z zamyślenia.

***

-Ja jestem Cole.

-Wielbiciel ciasta, prawda?-spytałam.

-C-co?! S-skąd o-o tym wiesz?

-Nie wiem, może masz kawałek ciasta na twarzy?-zaczęłam chichotać.

-Co?! Gdzie?-wykrzyknął.

-Hmm... może tutaj.-powiedziałam ze śmiechem, gdy pacnęłam Cole'a w miejsce.. gdzie teoretycznie powinien znajdować się nos.

Podniosłam koc z podłogi i wróciłam usiąść na łóżko.

-Miło Cię poznać Cole.-dodałam śmiejąc się.

***

-Ja.. przepraszam-powiedział smutno Cole przerywając ciszę, a ja popatrzyłam na niego zdziwiona.- No wiesz, za moje wcześniejsze zachowanie i to, że teraz Cię wystraszyłem. Szedłem do kuchni, a gdy wszedłem na mostek usłyszałem śpiew. Ja... rozumiem jeśli mnie nie lubisz.. Może.. lepiej już pójdę.

Miałem zamiar już wstać, gdy poczułem rękę na ramieniu.

-Nie jestem na Ciebie zła, Cole-popatrzyłem jej w oczy- T-to wcale nie jest tak, że Cię lu nie. Znaczy.. że Cię nie lubię..-poprawiłam.-Ja.. ja po prostu muszę się przyzwyczaić.. do-do tego wszystkiego. I moim zdaniem, za swoje wcześniejsze zachowanie, dostałeś już nauczkę.-zaśmiałam się, gdy znowu pstryknęłam go w ,,nos''.

-To znaczy, że mnie lubisz?-spytał uradowany, na co kiwnęłam głową i uśmiechnęłam się- Dziękuję.