The Danger You Put in My Heart

Chapter 34

Regrets

Pained and Exhausted, I opened my eyes because of the whispers that I'm hearing inside the room I am right now.

Hindi ko pa naibubukas ang mga mata ko'y agaran akong napapikit because of the excruciating pain I am feeling in my head and in my stomach right now. Napaigtad ako mula sa pagķakahiga ng maalala ang nangyari kanikanina lang

𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘢𝘣𝘺 𝘬𝘰!

My baby's not well right now

And it's because of that goddamn woman!

"Do you know who did that to her?" rinig kong tinig ng isang pamilyar na babae, I bet it's Jeolliana

"I don't know, pero baka nakita ni Agatha-"

"I knew her" putol ng hindi pamilyar na boses sa sinasabi ni Veniamin

"Who is it?" sabay na tanong iyon ni Veniamin at Jeolliana

I was eavesdropping to what they are talking about. Gustuhin ko man imulat ang mata ko at makialam, ay hindi ko kaya dala ng pagod at sakit

"It was the girl who always drop by sa unit mo, Veniamin" she said with her serious voice "yung babaeng dala ng dala ng pagkain pero lagi kang wala kaya sa'kin niya pinapabigay"

dinadalhan siya ng pagkain? ni Damaris?

"Si Damaris?" Veniamin asked her with his stern and serious voice

"I don't care about her name! basta siya ang nakita kong lumabas ng unit mo bago ko makita yang asawa mo na dinudugo" malakas na paliwanag nung babae sakanya

Silence fed the air after she talked

Yung baby ko

Baka may nangyaring masama sa baby ko...

Hindi ko kaya

"Are you sure?" pang-uusisa ni Veniamin

Akala ko ba malaki ang tiwala niya kay Agatha or whatever? Why is he doubting her?

O baka naman hindi si Agatha ang concern niya

𝘚𝘪 𝘋𝘢𝘮𝘢𝘳𝘪𝘴

I fully opened my eyes and saw them arguing. Magkakaharap silang tatlo, nasa may couch si Agatha, nasa may harap ng tv si Jeolliana, at nasa tabi ko si Veniamin

"I-it's her" namamaos kong boses

I can't clearly speak right now pero pinipit ko para makasali sa usapan

Kita kong napabaling silang lahat sa akin, including Veniamin na nakaupo lang sa upuan sa tabi ko

Malabo padin ang paningin ko, pero nakikita ko naman ang mga bulto nila

"Kailani!" malakas na sigaw ni Jeolliana at tumakbo agad papalapit sa hinihigaan kong kama at hinawakan ang kamay ko

Napapikit ako dahil sa sakit ng ulo at katawan

"Are you ok? Kamusta ang pakiramdam mo? May masakit ba sa'yo? Ano, gusto mo kasuhan natin yung pukinginang yon?" tuloy tuloy na tanong ni Jeolliana

Napapikit ako at napakapit sa ulo dahil sa sakit. Umiling lamang ako at sinubukang umupo pero sobrang sakit ng katawan ko kaya nawala ako sa balanse at muntik mahulog

Mabuti na lamang ay nasalo ako ni Veniamin at dahan dahan akong tinulungan sa pag-upo

"Careful" he softly said habang inaalalayan ako

I held on to his arms para don kumuha ng lakas

"Do you need anything?" masuyong tanong ni Jeolliana sa akin