The Danger You Put in My Heart

Chapter 20

Brother

I was walking through the hallways of our school. Feeling ko mukha akong zombie ngayon.

It was already monday and I barely slept because I was thinking of Jeolliana all night.

I was trying to call her, but she was turning it off. Pag nagtetext or chat naman ako sakanya, it's either iignore niya lang or isiseen niya ang message ko

Kahit like lang sana ireply, kahit like lang

She even posted a picture of her na hawak ang certificate at nakasoot sakanya ang medal.

Meron din silang picture na nasa gitna siya kasama niya ang Daddy ni Damaris na nakangiti at hawak ang certificate dahil isa siya sa mga nagdonate ng malaking halaga to make the even posible. Habang si Damarishit ay nakayakap sakanya at ngiting ngiti sa camera

Pathetic bitch

Hindi ko nadin maopen ang account ni Jeolliana ngayon, we exhanged accounts kasi. Pero ngayon hindi ko na mabuksan ang kanya. She probably did changed her password

I'm not nagrereklamo sa pakikitungo niya sa akin, dahil aminado ako at alam ko sa sarili ko na kasalanan ko kung bakit ganto.

Hindi naman madaling magtampo or magalit si Jeolliana, lagi niya akong iniintindi pag may kagagahan akong nagawa.

Sadyang napakaimportante lang mg event na to para sakanya at ilang beses ko na siyang naiwan sa ere dahil sa kagagahan ko.

It's all my fault

Veniamin drove me home that night. Nung lumabas ako ng venue na umiiyak ay nandon padin siya , nakaupo sa hood ng sasakyan niya habang nagcecellphone.

When he saw me ay agad siyang tumayo at tinago ang cellphone niya sa kanyang bulsa. Tinakbo niya ang distansya papunta sa akin

"kala ko umuwi ka na?" I tried so hard to compose my voice and my self as well, para hindi gaanong halata na umiyak ako or whatsoever

He just stared at me closely as he glanced his way down to what was I holding. It's the photograph of Jeolliana's piece that night.

Tinago ko iyon sa likod ko nang mapansin ang pagtitig niya doon

He breathe out then gaze at me again, eye to eye.

My cheeks felt like they were burning with his gaze kaya nag-iwas agad ako kaagad ng tingin.

"Come on" he pulled my hand , lagi nalang niya hinihila kamay ko!

"Where?!" I yelled, I was not in my best mood right now. Kahit na bet ko siya ay hindi ko magawang kiligin dahil iniisip ko ang pagtatampo ni Jeolliana sa akin

He glanced at me then his eyebrows raised "to get you a coffee?" alok niya.

Oh, okay. Feel ko kailangan ko din ng pampainit this night. It's been a long and tough night

Bumuntong hininga ako at nagpahila na sakanya.

Dinala niya ako sa isang hindi pa gaanong sikat na coffee shop, it's nice tho. Romantic ang ambiance at tahimik. Nakakadagdag sa pagkaromantic ng lugar ang katahimikan at ang tugtog na parang sinasabi na "umamin kana sa crush mo bhe"

It's a good thing na hindi pa iyon gaanong sikat.

We drank our coffees then he drove me home. I waved him goodbye before I closed our house's door

That was our last interaction. Hindi na siya nag chat or ewan. Wala nadin akong nakitang tweets niya or ig story niya.

I was right diba? Pambawi niya lang iyon at wala siyang balak araw-arawin yon. It's his way of apologizing