Zawgyi
စစ္ပိုင္ လက္သီးေတာ္ေတာ္ ျပင္းသြားသည့္ပံုပင္ တစ္ဖက္ကလူမွာ ျပန္ပင္မထလာႏိုင္ေတာ့ေပ...
"သြန္း ေနာက္ဆုတ္ငါတို႔ၾကည့္႐ွင္းလိုက္မယ္"
"ခဏ ေနဦး"
တားဖို႔ပင္အခ်ိန္မရလိုက္ ရန္ပဲြကပို၍ပင္ဆိုးလာေတာ့သည္....
"စစ္ပိုင္ေတာ္ေတာ့ သြန္းလည္းဘာမွမျဖစ္ဘူး!"
မင္းေခတ္ေျပာရင္းဆိုရင္း ၾကားထဲကဝင္ထိန္းရေတာ့သည္...
ခနေနေတာ့ေက်ာင္းထဲက ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ဝင္တားေသာေၾကာင့္ ရန္ပဲြလည္းၿပီးသြားေလေတာ့သည္...
ထိုအခ်ိန္ေက်ာင္းထဲက ေျပးထြက္လာတဲ့
အျဖဴေရာင္အရိပ္ေလးတစ္ခု
အျမဲေငးၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ မိုးျပာေရာင္မ်က္ဝန္းတစ္စံုနဲ႔ ထိုလူသား...
ထိုလူသားက သြန္းခဆီေျပးသြားၿပီး...
"နင္ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ အစကတည္းကလာမယ္ဆိုလည္း ငါ့ႀကိဳေျပာေလဟာ"
"ငါကဒီတိုင္း နင့္ကိုsupriseလုပ္ခ်င္လို႔ပါ"
"လာျပန္မယ္"
"ခဏေလး ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို...."
စကားပင္မဆံုးလိုက္ ဆဲြေခၚသြားေလေတာ့သည္...
ခုနက စစ္ပိုင္နဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့သူလည္းျပန္သြားေလေတာ့သည္ သူတို႔ျပန္မယ္လုပ္ေနတုန္း...
"စစ္ပိုင္..."
ေက်ာဘက္ခ်မ္းမွၾကားလိုက္ရတဲ့ ရင္းႏွီးတဲ့အသံတစ္ခု အသံပိုင္႐ွင္ကေတာ့ လွည့္ၾကည့္စရာပင္မလိုေလာက္ေအာင္ပင္...
"ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ...."
"မင္းအပူမပါ ပါဘူး ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္အာရံုစိုက္စမ္းပါ သြားရေအာင္ ေခတ္"
"ေအာ္ ငါဒီေန႔ကားမပါလာဘူး မင္းတို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့မယ္ေနာ္..."
"မင္းေ-ာက္႐ွက္မ႐ွိဘူးလား စစ္ႏိုင္!"
ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုက အလြန္ပင္ေအးစက္သြားေတာ့သည္...
အေျခအေနပိုမဆိုးခင္ မင္းေခတ္ကအလယ္ကဝင္ကာ...
"စစ္ပိုင္ မင္းအဲ့ေလာက္ႀကီးထိေျပာစရာ မလိုပါဘူး တစ္ခါတစ္ေလေလးတူတူျပန္တာကို"
YOU ARE READING
Paing (Z~U)
Ficção Adolescenteမ်က္ဝန္းျပာေတြနဲ႔ မင္းေၾကာင့္ အခ်စ္ဆိုတဲ့ စိတၱဇနာမ္ကို ယံုၿပီးေနာက္ပိုင္း ငါကအမ်ားဆိုင္နာမ္ကို မုန္းတတ္လာတယ္... မင္းကငါ တစ္ေယာက္တည္းပိုင္တဲ့ တစ္ဦးဆိုင္နာမ္....💙 မျက်ဝန်းပြာတွေနဲ့ မင်းကြောင့် အခ်စ္ဆိုတဲ့ စိတ္တဇနာမ်ကို ယုံပြီးနောက်ပိုင်း ငါကအများဆ...
