Ayrılmamalısın acı çektiğin yerden diyordu(Meczop), peki ne yapmalı şimdi bunca yaşadığı acıya rağmen hala sessiz kalan beden. Aslında bir zamanlar anlatma cesareti vardı, anlattı da.
İnanmadılar!
Tecavüze uğradığında hala izini kalan morlukları gösterdi.
Güvenmediler!
Senin suçun dediler!
İspatlsyamadı, sustu ve suskunla acı çekti.
Ne yapmalı şimdi tek başına kaldıramayan yürek.
Vücuduna her baktığında o morlukların nasıl çıktığını hatırlayarak mı yaşamalı? Yoksa nefesini kesip mi ölmeli?
