Win or Lose: 500 Days with Him

Chapter 19

Meet Jeno :))

Happy Holidays guys !

------

“What really happen yesterday?” tanong ni Spencer sa akin pagtapos ng mahabang katahimikan.

Parehas kaming nakaupo sa damuhan. Hindi ko alam kung anong ginagawa nya nakayuko kasi ako.

Unti-unti kong inangat yung ulo ko para makita sya at binalik ko yung tingin ko sa mga damo.

Bwisit na buhay ito.

Takte lang.

I don’t deserve this kind of punishment.

“Wala ng silbi explanation ko.” Sagot ko.

“Umayos ka nga. Tropa tayo tas ganyan ka.” Sabi nya sa akin.

“Bilis na kwento mo na saken.” Sabay yugyog nya sa braso ko.

 Ang sarap iuntog ni Spencer sa pader para manahimik lang kakakulit sa akin.

Mukhang alam na nya nagtatanong pa.

Nang-aasar ba sya?

“Nagkiss ba talaga kayo ni Andrew?” tanong nya habang niyuyugyog nya ako.

“Uy Chelsea. Tell me the story. I’m getting jealous.” Sabi nya sa akin.

Agad akong napatingin sa kanya. “Anong sabi mo?”

Napaiwas naman kaagad ng tingin si Spencer sa akin. “Kwento mo na sa akin. Nagseselos ako…” huminto si Spencer “… kasi si Aiden alam nya tas ako hindi.”

I just rolled my eyes and look the other way around. Spencer continued shaking my shoulders.

“Chelsea, tell me the story please.”

Paulit-ulit yun sinasabi ni Spencer sa akin.

Gusto ko man balikan yung pangyayari kahapon parang ayaw ko na din dahil sa mga nangyayari ngayon.

Seryoso,

Kahapon. Gusto kong magtatatalon sa sobrang saya. Gustong kumawala na kaluluwa ko. Feeling ko nagco-concert yung Super Junior sa puso ko. Feeling ko nanalo ako sa lotto.

Halu-halo yung nararamdaman ko nung araw na yun.

FLASHBACK

Saglit ko lang naramdaman yung labi nya sa pisngi ko pero nagco-concert na yung Super Junior sa puso ko. Gusto kong sumigaw, mahimatay, ang dami kong gustong gawin pero hindi ko kayang gawin dahil nasa harapan ko pa rin hanggang ngayon si Andrew.

Unti-unti nyang inalis yung mukha nya sa akin at hinawakan ako sa pisngi.

“You’re blushing.” He said while smiling.

I quickly touched my face. I want to hit myself with a brick. I’m so freaking obvious.

“It’s okay. It’s natural. You can do everything. You’ll figure it out.” He added in a low voice.

Bumitaw sya sa akin. At nagsimula ng maglakad papalabas. Agad syang huminto sa harapan ng pinto.

“Can you do me a favor?” he stopped.

I still couldn’t find my words. My mind is still scattered. Can’t find my way back to consciousness. I’m still at awe. And there he is standing in front of the door. Leaving. Leaving after he took my first kiss on the cheeks away.

“Let’s runaway sometime?” he said.

 Without waiting for my reply. He twisted the know and left the comfort room.