Rozenrood, manenschijn. Liefde doet pijn

Basisschool

'Kyla, jij bent hem' Een klein jongetje van 6 jaar rende over het plein. Hij had bijna wit haar en vrolijke oogjes. Hij was best lang voor zijn leeftijd en hij had wat kilootjes meer. 'Dat is gemeen Eddie. Ik strikte me veters.' Ze rende achter hem aan. Kyla was 5 jaar en had bruin krullend haar. Toen ze bijna hem tikte, viel ze op de grond. Een stel 7e groepers begonnen keihard te lachen. 'Kom op, kleutertjes kunnen toch wel op hun beentje blijven staan.' Ze stond op. Haar knie lag op door een schaafwond. Het prikte zo erg dat ze tranen in haar ogen kreeg. 'Kom mee dan gaan we hem schoonmaken.' zei Eddie.

In de wc maakte hij een doekje nat en begon de wond schoon te maken. 'Let niet op die lange slungels. Ze vallen zelf bijna om met hun lengte.' zei hij. 'Je komt vanmiddag gezellig bij mij spelen, dat vind mama vast wel goed.' Hij droogde haar traantjes en gaf haar een knuffel. Ze nam hem met alle liefde aan. De bel kondigde het einde van de pauze aan en ze liepen samen terug naar hun klas.

Ze waren buiten aan het klimmen in hun favoriete boom. Het was al best laat geworden, de lucht was al oranje gekleurd en de zon was een rode bal. Kyla zat in het bovenste stukje van de boom. Ze klom wat lager en ging op een tak zitten. 'Eddie kom hier.' zei ze vol vreugde. De 10-jarige jongen klom naast haar. 'Bijna het einde van de zomervakantie.' zei ze

'Dat klopt.' zei hij. 'Op naar groep 7.'

'Zouden de kinderen net zo gemeen zijn als altijd?' vroeg ze 'Nee joh, ben je gek! Ze zijn onzeker, daarom pesten ze de kleineren. Weet je Kyla. Ik blijf altijd bij jou om je te beschermen. Ik wil je altijd zien lachen, nooit zien huilen.' Ze keek hem aan. 'Beloof je dat Eddie?'

'Natuurlijk, niks houd mij tegen om bij je te blijven.' Hij knuffelde haar. Zij gaf hem ook een knuffel. 'Kom naar huis anders heb je weer problemen met je ma.'