Rozenrood, manenschijn. Liefde doet pijn

December

Kyla hielp de leraren met het versieren van de school. Ze was al een uur uit,maar wilde niet naar huis. Deze week was er een schoolfeest, puur in het teken van kerst. De tweede klassen vierden het in de aula en derde in de gymzaal. De vierde in het examengebouw en de vijfde en zesde in een afgehuurd gebouw. Het was altijd het grootste feest van het jaar. 'Dankje voor je hulp, Kyla.' zei een leraar. 'Geen dank.' Ze sprong van de tafel af en liep naar haar tas. 'Zin in het schoolfeest?' terwijl hij een slinger ophing. 'Ja, tuurlijk. Ik heb alles al geregeld op vervoer na.'

Ze kwam thuis en vlak nadat ze de deur in was gestapt, werd ze tegen de grond geslagen. 'Waar was je al die tijd!' en haar moeder bracht haar vleesmes bij haar borst. 'Kreng.' Ze sloeg haar met haar vrije hand. Kyla schoof voorzichtig naar achteren. Haar moeder begon te hoesten. Ze zakte langzaam inelkaar. Ze was door de hoeveelheid alcohol in koma geraakt. Kyla klom overeind. Ze rende naar de telefoon en belde 112. 'Ja, goede dag. Me moeder is in koma geraakt door een hoge dosis alcohol. Bloemenstraat 12.'

Iets later kwam er een ambulance aan. Ze kwamen naar binnen. Kyla stond tegen de muur en wees naar haar moeder. 'Kunt u dit aan haar geven als ze bijkomt.' De hulpverlener knikte.
Mama,
Ik verblijf bij een vriend.
De rest van december.
Kom bij zinnen, want je maakt mijn leven een trieste boel.
Fijne kerstdagen.

Ze stond voor Wyrdens deur en belde aan. Hij opende de deur en keek haar verbaasd aan. 'Kyla wat doe jij hier?' Hij stapte opzij en gebaarde dat ze naar binnen kon komen. 'Het liep verkeerd met me moeder. Ze ligt in het ziekenhuis.' In de woonkamer hoorde ze ineens stemmen. 'Wyrden, wie is daar.' 'Blijf even hier.' Ze stond er een tijd. Wyrden kwam terug. 'Je kan hier blijven. Zolang als je moeder in het ziekenhuis ligt. Zelfs daarna als je weg wil van huis.' Ze liep met hem naar boven.

'Slaap je op de bank? Of gezellig bij mij in bed.' zei hij. 'Dat zie ik zo wel. Ik ga nu alleen wat te eten halen.' Ze wilde haar tas pakken, maar Wyrden greep haar arm. 'Niks daarvan, je eet gewoon met ons mee.'

Nadat ze haar huiswerk laat af had, ging ze slapen. Ze kwam echter niet goed in slaap. Tranen begonnen over haar wangen te rollen. Ze dacht na over haar moeder. Een persoon die me ter wereld heeft gebracht. Nee, de persoon die me ter wereld heeft gebracht wil me hier niet. Wat ben ik dan. Ik heb niets. Alleen ik er. Ze zuchtte diep. 'Je mag ook hier slapen. Ik troost je wel.' zei Wyrden zacht. Ze stond op en liep naar hem toe. 'Rustig. Probeer wat te slapen. Morgen laatste dag school. Daarna vakantie. Een tijd dat jij wat rust verdient.' Hij legde zijn arm om haar heen. 'Vergeet het feest niet.'

Ze draaide de sleutel om en liep het huis. 'Gadverdamme.' zei Wyrden. 'We hoeven hier niet lang te zijn. Ik pak me jurk en kom terug.' Ze liep naar boven, terwijl Wyrden rustig rond keek. 'Waarom hebben jullie nergens foto's staan?' Kyla schreeuwde vanaf boven 'Omdat me ma niet blij met mij is en zo min mogelijk van mij wil.' Ze liep de trap af met een tas in haar hand. 'Ik heb alles kom we gaan.'

'Wyrden je lijkt wel een wijf. Ik heb alles al gedaan en jij bent nog niet klaar.' Vanuit de badkamer hoorde je gegrom. 'Ik krijg die vlinderdas maar niet om. Als hij niet uitkijkt laat hij me ook nog stikken!' Kyla opende de deur en Wyrden draaide zich om. 'Wyrden, je staart.' Hij schudde zijn hoofd. 'Sorry, ik had niet verwacht dat dit door die deur zou lopen.' Kyla keek hem verbaasd aan. Ze had een donkerblauwe jurk met een open rug en diepe V-hals. De jurk was bezaait met steentjes, de nacht had zich om haar heen gehuld. Ze had haar haar opgestoken en speelse krulletjes hingen los. 'Ik bedoel,' begon Wyrden. 'je zit er prachtig uit.' Ze begon te glimlachen en liep naar hem toe. 'Jij ziet er ook geweldig uit.' Ze kuste hem en tegelijker tijd begon ze aan zijn vlinderdas te peuteren. Ze zette een stap naar achter en draaide hem om. 'Kijk, gewoon op gevoel doen, meissie. Moet ik je ook nog helpen opmaken?' Ze hing liefdevol op zijn schouder. 'Ja, graag.' zei hij sarcastisch.