Rozenrood, manenschijn. Liefde doet pijn

Angst

Sorry, voor het lang niet updaten. Ik was erg inspiratieloos en dat ben ik nog steeds. Dus ja het einde komt eraan.
De rest was alweer in het hotel. Kyla stond nog steeds met Wyrden in haar armen. Zijn ademhaling liet horen dat hij iets gekalmeerd was. 'Kom mee, we gaan slapen.'

Ze waren in zijn kamer. Kyla kleedde zich uit. Haar maakte het niet meer uit of Wyrden haar zo zag. Ze draaide zich om en zag Wyrden uit het raam starend kijken.

'Het was een spel, Wyrden.' Ze ging naast hem zitten en legde haar hoofd op zijn schouder. 'Ik weet het, maar ik voelde het anders. Ik ken alle plekjes en geheimen. Ik was zo zeker. Totdat ik Karin hoorde gillen. Ik kon haar niet vinden.' Hij pakte haar hand. 'Ik was bang. Wat als er wat was gebeurd? Met haar, met jou. Ik was bang dat ik jullie kwijt was.' Hij viel achter op bed en trok haar mee. Hij keek haar in haar ogen aan. 'Wees niet bang. Mij ben je niet makkelijk kwijt.' Er kwam een pijnlijke glimlach op zijn gezicht. Kyla ging op zijn borst liggen. Zijn ademhaling was rustig en Kyla hoorde zijn hart kloppen. Hij aaide over haar hoofd.
‘Ik ben blij dat je me niet alleen laat.’ Hij kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht. ‘Waarom zou ik. Dan ben ik ook alleen.’ Kyla lachte zachtjes. Kyla voelde wat warms in haar nek rollen. Ze keek Wyrden aan en zag hem met gesloten ogen huilen. Ze kroop omhoog en omhelsde hem. ‘Waarom huil je?’ Hij mompelde zachtjes "ik weet het niet" en kroop nog dichter tegen haar aan. Op dit soort momenten voelde Kyla zich best rot. Ze kon niks doen om hem beter te laten voelen. ‘Het komt goed, Wyrden. Ik ben hier voor je.’ Ze voelde aan zijn ademhaling dat hij sliep. Ze glimlachte. Hij was zo lief als hij sliep. Hij is hetgene waar ze altijd wel van kon lachen. Het deed haar wel pijn dat ze Wyrden zo zag. Totaal machteloos moest ze naar hem toe kijken als hij pijn leed. Wyrden was een sterk persoon, maar zo gevoelig en emotioneel als je hem echt kent. Kyla bleef nog rustig met zijn haar spelen. Na een tijdje viel ze met hem in slaap.

Kyla werd wakker gemaakt door een irritant gevoel op haar wang. Ze had heel even geslapen dat wist ze wel. Ze opende haar ogen en keek in de blauwe zee die Wyrdens ogen waren. 'Ik kan niet slapen.' Kyla zucht en aait hem over zijn hoofd. 'Af en toe ben je zo'n klein jochie.' Hij keek haar verontwaardigd wat Kyla alleen maar deed lachen. 'Ik voel me niet goed Kyla. Alsjeblieft haal mijn moeder. Kyla keek hem verbaasd aan, maar haaste zich naar zijn moeder.

Kyla raakte in een waas en volgde de helft maar van alles. Wyrden werd meegenomen en moest in het ziekenhuis blijven, vanwege een ernstige terugval.

Kyla ging elke dag langs. Als ze terug in bed lag, huilde ze en smeekte aan alles om haar heen dat Wyrden niet van haar werd afgepakt.