Rozenrood, manenschijn. Liefde doet pijn

Bruiloft

Kyla moest bukken voordat ze een tafel tegen haar hoofd kreeg. Ze stond weer op en liep met de borden verder. Het was de ochtend voor de bruiloft. Kyla hielp met de tafels dekken. Ze waren al een poosje bezig, want ze moesten alles verplaatsen. In het bos hadden ze een mooi stukje. Een open plek werd gevuld met vier grote tafels. Iets verder was een boog, vol met witte rozen. Hij stond langs een wilde, maar ondiepe, rivier. Ondanks de witte rozen overal, was het thema kleur met wit. Ze zagen het als een nieuw en kleurig begin.

Kyla had de gigantische stapel borden neer gezet op tafel. 'Zwaar?' Wyrden kwam aanlopen met een stel stoelen. 'Jij mag weinig zeggen met je stoelen.' Hij glimlachte lief. 'Tja, vrouwen hebben meer verstand van versiering.' Hij zette met een geamuseerde glimlach de stoelen neer. 'Waarom help jij dan met de stoelen, Wyrden? Versiering regelen wij.' Zijn glimlach verdween en hij wierp een sarcastische blik toe. Nu was Kyla de rest van de ochtend aan het glimlachen.

'Weet je, ik haat vlinderdasjes. Ik krijg ze maar nooit om.' Kyla lette even niet op Wyrden, en ging verder met haar oorbellen. Simpele glinsternde steentjes die niet groter waren dan 6 mm. 'Wyrden, nog steeds, je lijkt wel een wijf.' Hij lacht sarcastisch. 'Ik weet dat ik het met kerst ookal verknalde. Wil je please helpen?' Kyla kon haar glimlach niet onderdrukken. 'Smeek maar.' Wyrden zuchtte. Hij liep naar haar toe en pakte haar schouders. 'Ik smeek, geweldig mooi meisje. Help me met mijn vervloekte vlinderdas.' Ze draaide zich om. 'Slijmbal, je weet dat ik er niet van hou als je zo doet.' Ze begon zijn dasje te strikken en richtte zich daarna weer op haar haar. 'Ah, de vorige keer was leuker.' zei Wyrden teleurgesteld. 'Ja, kan. Nu zijn we gewoon vrienden.' Hij keek haar aan via de spiegel. Ze zag zijn groenblauwe ogen naar haar kijken. Zelfs via een spiegel kon ze er niet omheen. 'Je weet dat ik van je hou, Kyla. Moet ik je vragen om het te bewijzen?' Ze draaide zich om en legde een arm in zijn nek. 'Nee, zonder geloof ik je ook. Ik wilde het gewoon weer horen.' Hij ging heel langzaam op haar lippen, kuste haar liefdevol en legde een hand langs haar nek.

Kyla zat op haar stoel en keek naar de bruidsjongens en meisjes. Allemaal gekleurd, op de witte details na. Wyrden droeg een lichtblauw colbert met een witte blouse en witte broek eronder. Het liet zijn ogen echt geweldig uitkomen, want zelfs vanaf Kyla's plek zag ze het blauw. Ze droegen allemaal een andere kleur en hadden tot haar verbazing niks met hun haar gedaan. Ze voelde zich ineens een opgetutte duif.

De muziek begon en iedereen stond op en draaide om. Anita, Wyrdens nichtje, kwam stralend aan in een prachtige jurk. Het was een eenvoudige jurk, maar zo mooi. Hij was licht creme kleurig met duizenden kleine glittertjes erin verwerkt. Hij had lange mouwen, open rug en viel heel mooi om haar figuur. Ze leek wel te zweven met de jurk aan. De jongen wie haar man werd, leek echt te stuiteren zo wat. Hij was donkerblond met verschillende tinten blond er tussen. Hij was een reus van een man en ook vrij gespierd. Hij droeg een witte blouse met een gewone spijkerbroek eronder.

De ceremonie was werkelijk prachtig. Na de ceremonie renden ze over het pad, door een regen van confetti. De gekleurde stukje papier of zilverfolie maakte het gekleurd en vrolijk. Bij de tafels aangekomen, waren de lege tafels niet te herkennen. Ze waren gedekt in het strak wit. De vazen met de witte rozen brachten de kleur. In plaats van dat ze creme kleurig van binnen, waren ze alle kleuren van de regenboog. 'Ze hebben ze in gekleurd water gezet. De bloemen nemen de kleuren in zich op. En zie het effect.' Kyla keek verbaasd naar hem. 'En hoe weet je dat?' Hij glimlachte. De lampionen en kaarsen verlichtte de open plek. Ze kwam na een tijdje aanlopen met het eten. Ze genoten van het heerlijke buffet.

Wyrden keek naar Kyla. Na de openings dans van het bruidspaar, ging iedereen dansen. Wyrden was blij met de muziekstijl, gewoon lekker hardstyle. Kyla was nu aan het dansen met zijn zusje. Ze leidde hem af. Haar krullen danste vrolijk mee met de muziek. Ze droeg een hemelsblauw jurkje, die tot haar knieën. Als ze rond draaide was ze net een bloem, die haar blaadjes opende om naar de zon te reiken. Een donkerblauw lint liep om haar taille. Hetzelfde soort lint zat strak om haar nek. Haar glimlach...

'He, Wyrden wakker blijven!' Kyla ontwaakte hem uit zijn diepe gedachtes. Na een op hardstyle gedanst te hebben, kwam een wat rustiger nummer. Wyrden pakte Kyla op haar rug en Kyla legde haar armen in zijn nek. Ze schuivelden en bleven elkaar diep in de ogen kijken. Hij is echt geweldig. Ze had altijd op dit soort momenten het gevoel. Het gevoel hoe dankbaar ze is met hem. Ze had slechter kunnen treffen. Ze had hem kunnen mislopen. Wat dan? Ze dacht er liever niet veel verder over na. Ze was gelukkig met hem. Hij zoals hij was. Gewoon perfect, omdat hij juist niet perfect was. Ze hield van hem en zou er voor hem zijn. Wanneer hij haar maar nodig had.