Rozenrood, manenschijn. Liefde doet pijn

Vakantie

Wyrden herstelde een beetje en kon inmiddels weer kleine eindjes lopen. De voorjaarslucht deed hem op een geweldige manier wonderen. Kyla was er vrolijk mee en zat ook weer elke week bij hem. Ze waren nog niet bij elkaar. Wyrden was bang dat hij nog een terugval zou maken. De doktoren waren overtuigd van niet. In elk geval Wyrden genoot volop van de moment met hem en Kyla. In de voorjaarsvakantie zou Wyrden naar zijn oom gaan. Kyla werd ook mee uitgenodigt. Het werd een groot feest, want zijn nicht zou gaan trouwen.

‘Kyla, niet gaan slapen.’ Ze staarden uit het raam van de auto. Ze keek hem aan. ‘Waarom, kan je niet een uurtje zonder me?’ Hij trok haar dichter naar hem toe. ‘Kan ik wel, wil ik niet. En trouwens we zijn er bijna.’ Kyla maakte zijn zin af. ‘Maar nog niet helemaal.’ zei ze met grote puppy ogen en ze zuchtte. ‘Waar doel je op. Wat wil je lieverd. Een kusje.’ en gaf een kus op haar hoofd. Er kwam gegiechel vanuit voorin. Wyrdens zusje, Karin, keek met een grote glimlach mee.

‘Kijk hier is de oprit al.’ Als je niet beter zou weten, zou je denken dat het een straat was. Nee, dus. Het was een erg lange oprit een beetje verscholen door de bomen en struiken aan de zijkanten. Er stonden allemaal antieke lantarenpalen aan de weerzijden.

Na vijf minuten op de oprit, kwam eindelijk het huis in zicht. Als je het een huis kon noemen. Het was een heel groot land huis met vijf kleine torentjes en drie grote, vier verdiepingen en zo te zien ook nog een kelder. Het had grote ramen met zwarte luiken. Het huis zelf was gemaakt van grijze stenen en het dak was ook zwart. Het zag er best duister uit. Een groepje mensen stond ze op te wachten.

‘Hallo, Wyrden wat ben je groot geworden.’ Een vrouw met donkerbruin haar en erg krullend gaf hem een kus op ze wang. ‘Gaat het alweer wat beter met je. Ik hoorde het vervelende nieuws van je moeder.’ Hij bevrijdde zich uit de greep van zijn tante. ‘Het gaat weer beter. Tante, dit is een hele goede vriendin van mij. Dit is Kyla.’ Ze bekeek haar bestuderend. ‘Het is fijn je te leren kennen.’ zei ze openhartelijk.

Een man met zwart haar en zilveren plukjes was Wyrdens oom, Harry. Een lange jong ogende vrouw, bleef maar glimlachen. De vrouw had blond golvend haar tot haar middel en stralend blauwe ogen. Ze heette Anita en was de aankomende bruid.

Het huis was een familie bedrijf en was omgebouwd tot hotel. In de omstreken was het zeer gewild en ze hadden ook al diverse prijzen gewonnen.

‘Uw kamer, mevrouw.’ Als je het nog een kamer kon noemen deed ze het, maar het was bijna een zaal. De vloer was bedekt met heel mooi eikenhout en een heel groot tapijt. Er was een hemelbed en ook nog een complete woonkamer. Alles was in een rode, warme sfeer.

Na het heerlijke avondeten, lag Kyla in haar krakend en piepend bed. Het was stil, heel stil. De volle maan scheen door de gordijnen heen. Kyla kon de slaap nog steeds niet vatten en besloot om naar Wyrden opzoek te gaan. Ze wist dat hij in een van de torens verbleef.

De hallen waren verschrikkelijk lang. Aan het einde zat een trap. Ze stopte even bij het raam. Ze hoorde een uil en zag hem ook zitten op een torentje. Ze keek verschrikt op toen ze een vrouw hoorde gillen. Ze keek haar met grote wijde ogen aan. Voordat Kyla kon bewegen, rende ze weg.

De vrouw was weggerend omdat ze een meisje zag staan. Oke, bijna vrouw. De gedaante had een witte huid met een witte japon. De japon was lang en liet haar figuur duidelijk zien. Haar mouwen waren wijd en er waren veel linten.

Na een kwartier vond ze Wyrdens kamer. De kamer was achthoekig en best wel groot. In het midden stond een oud tweepersoons bed. Bijna een driepersoons bed. ‘Wyrden, mag ik bij je blijven.’ Hij opende zijn prachtige groenblauwe ogen. Hij knikte. Ze kroop aan een weerskant erin en maakte het zichzelf gemakkelijk. Wyrden kroop naar haar toe. ‘Bij mij slapen houd in dat je tegen me aan slaapt.’ Hij trok haar tegen hem aan. ‘Slaap je naakt?’ vroeg ze nieuwschierig. Hij begon te grinniken. ‘Ah nee. Dat meen je niet.’ Ze wilde weg kruipen, maar Wyrden hield haar stevig vast. ‘Rustig maar, zo erg is het niet.’ en gaf haar een kus op haar wang. ‘Moet je ook doen. Je voelt je er heerlijk vrij door.’ Kyla gaf zich gewonnen. ‘Weet ik doe ik normaal ook, maar niet bij vreemden.’ Ze draaide zich om en keek een geweldig knappe jongen aan. Nog steeds, het zou een droom kunnen zijn waar ze hem in ontmoette. Dat ze in de werkelijkheid nog thuis was en geen vrienden had. Ze legde haar hand even op zijn gezicht. Nee, dit was echt. Haar droom was de realiteit. Op dit soort momenten was ze gelukkig. Ze wist wat ze had.

‘Ben ik dan nog een vreemde?’ zei hij. ‘Nee, tuurlijk niet.’ Hij streek haar haar uit haar gezicht. ‘Wees gewoon jezelf dan. Je bent prachtig, verstop het niet voor mij.’ Ze zuchtte glimlachend. ‘Jij je zin.’ zei ze een beetje zenuwachtig. Ze trok haar japon uit en lag daar, naast Wyrden die haar warm hield met zijn lichaamstempratuur. Hij streek met zijn hand langs haar lichaam. ‘Je weet wat meestal gebeurd als mensen zo liggen.’ zei hij plagerig. Ze had een nerveuze glimlach op haar gezicht. ‘Wees niet bang, lieverd. Als je niet wil doe ik niks.’ Ze was aan het schuivelen met haar voeten. ‘Het is niet dat ik het niet wil. Ik vind het gewoon een beetje eng.’ Wyrden gaf haar een kus op haar lippen.  Het was een geweldig moment. ‘We doen dan niks. Gewoon lekker knuffelen.’ Hij trok haar dichter tegen zich aan. ‘I love you.’ en hij kuste haar weer met veel warmte en liefde op haar lippen.