Pomoc domowa JIMIN'A

19

Na wstępie chce wam pokazać mój nowy pomysł na książkę!
W następnym rozdziale pewnie pojawi się kolejny pomysł, a następnie pytanko która książkę wolicie bym zaczęła pisać!
💜💜💜💜

Pamiętam wszystko jak przez mgłę...
Dwie postury siedzące koło mojego łóżka ja nie mogąca nic powiedzieć, ani nic zrobić.
Jakbym była uwięziona w własnym ciele.
Męczarnia, najgorsze co może się zdarzyć człowiekowi.
Dwaj mężczyźni dzień w dzień kłócący się.
Pewnego dnia został tylko jeden, aż do momentu gdy moje powieki się otworzyły, a struny głosowe zaczęły pracować.
- Kim jesteście?! Kim ja jestem? Gdzie ja jestem?
- T/I!
Obaj mężczyźni wrzasneli i wrogo się na siebie popatrzyli.
Moje oczy stały się ciężejsze i znów nastała ciemność.

Historia o dziewczynie, która miała wypadek i znalazła się w szpitalu zasypiając na 6 miesięcy. Jednak po tygodniu widziała wszystko i słyszała uwięziona w własnym ciele.
Czy wszystko wróci do normy? Czy T/I znów będzie szczęśliwa?

💜💜💜💜💜💜

24 dni puźniej.
Wracałam właśnie z zakupów, była 17. W końcu nie byłam zadłużoną żyłam jak każda inna kobieta. Miałam co jeść, a rachunki zostały zapłacone.

Jedyne co nie dawało mi spokoju ból w klatce piersiowej. Czy to tęsknota? Blond włosy wyszedł z mojego domu zostawiając mi kartę oraz pocałunek na ustach, który do teraz pamiętam.
Boje się o niego. Nie wiem gdzie jest i co robi. Kiedy po mnie wróci? Po tym pamiętnym dniu myślę o nim w dzień w dzień. Jak zakochany kundel za teskniony za swoim panem.
Te uczucie było nieznośne, a zarazem piękne?
Wszedłam do domu, ściągnęłam buty i kurtkę.
Wszedłam do kuchni rozpakowując drobne zakupy. Doprawdy Jimin dał mi swoją kartę, ale ja ją jedynie wykorzystałam do zapłacenia za mieszkanie oraz na drobne zakupy. Starałam brać jak najtańsze produkty. Nie chciałam żerować na blond włosym.

Włączyłam dość głośno muzykę z starego telewizoru i zaczęłam do niej nucić. Byłam obrócona tyłem, a muzyka zagłuszała wszystko co się działo wokół mnie. Więc nie zauważyłam jak ktoś wchodzi do domu. Wszedł do kuchni ja nadal niczego nie świadoma wkładałam do półki ryż, gdy nagle ktoś mnie przytulił. Krzyknęłam przestraszona próbując się uwolnić, gdy mi się to udało odwróciłam się i zauważyłam Jimina.

- jak mnie przestraszyłeś!

Wzięłam pilot i sciszyłam muzykę.

-nie przywitasz mnie?

Od razu mocno go przytuliłam.

- tęskniłam i się martwiłam. Gdzie byłeś?
-długa historia
- zmieniłeś kolor włosów.
- jak ci się podobają?
- śliczne! nie wiedziałam, że w czerni będzie ci tak do twarzy

💜
Ogólnie może zacznę od tego, wiecie teraz mam urwanie głowy (egzaminy, koniec roku szkolnego)
Więc rozdziały będą krótkie, ale obiecuję, że po tym wszystkim będę pisała więcej!
Mile widziane komentarze i ocena zpowiedzi nowej książki🥰
Lovciam