Never Too Late

2

Naglalakad ako ngayon sa Park. Ang ganda ng panahon di maaraw, di rin mainit at ang lamig ng hangin. Kaya naisipan kong maglakad-lakad. Umupo ako sa isang bench na natatabunan nang malalagong halaman. Gusto kong mapag-isa kahit sandali lang. Nakakalungkot kasi sa bahay. Ako na nga lang ang nag-iisang anak di pa mabigyan ng atensyon. I am not an attention seeker tho gusto ko lang naman ay kunting oras lang para kamustahin ako. Isang tawag lang o ni text wala. Sobrang hirap ba nun?!.

"Lalim nang iniisip mo ah" nagulat ako sa taong nagsalita sa likod ko.

"L-lou" siya nga ang babaeng nagpapatibok ng puso ko. Ngumiti ito bilang tugon

"Pwedeng ma-upo?"

"Sure its not mine after all" nakangisi kong saad

"Sira! What are you doing here pala?" Tanong niya bakit ang ganda nitong babaeng to?

"w-wanna Escape? Haha I really don't know maybe because the weather is so good I guess? " I nervously reply. Tsssk Anu ba yan! Asan na na utak ko?

"Hahaha" Ang ganda ng tawa niya bat sa iba nevermind " Talaga lang ha?" is she thinking that I'm lying??

"Bakit ka nga pala andito?" Tanong ko.  Wala na kasi akong ibang maisip na tanong.

"Ewan ko rin, di ko alam" sagot niya

Nilingon ko ang siya pero mali atang ginawa ko yun. Kitang-kita ko kung panu nag-iba ang ekspresyon ng mukha ni Lou. Bakas ang lungkot at pangungulila dito.

"A-are you okay?" nag-aalalang tanong ko. Damn halata naman na hindi Bobo talaga!

"To be honest. I'm not okay miss na miss ko na sya" nakayuko niyang saad

" Di ko maintindihan kung saan ako nagkulang sa pagmamahal sa kanya. O baka sumobra na ako hahaha " Seryoso? Pwede ba sakin na Lang pagmamahal mo?

"Hey don't rush things Lou magiging okay ka rin"  kapit lang babe

"A-ayoko na nitong sakit na nararamdaman ko" pigil iyak niyang sabi

"Sshh than na hindi niya deserve ang gaya mo Lou kaya huwag Ka na umiyak." senserong sabi ko sa kanya

"Pero siya lang yung gusto ko" Ouch naman! Andito ako oh.

"L-lou"

"Mahal ko sya Gab. Mahal ko sya"
Oo na mahal mo na! Tangina talaga yang ex mo.

" Tama na nga lika samahan mo na lang ako." magpoprostesta sana siya ngunit hindi ko siya pinagbigyan ng chance para umangal. Hila-hila ko lang siya papunta sa bilihan ng mga isaw.

"Ahm! Manong magkano po to?" turo ko sa isaw yun lang kilala ko bakit ba

" Syete pisos po miss Ilan po ba bibilhin niyo?" tanong ni Kuya

"wait lang po kuya" si Lou at hinila ako palayo
" kumakain ka ba talaga nun? Tanong ni Lou

" H-ha? "
Napakamot ako sa batok ko kasi naman eh..

" Sabi ko kung kumakain ka ba nung isaw " ulit niya

" A-actually hindi pa ako naka try nun eh " nahihiyang sabi ko. Hindi pa naman talaga ako nakakain niyan eh.

" Ang lakas ng loob mung mag-aya dito tapos di ka naman pala kumakain" natatawang saad ni Lou.

Wala na kasi akong ibang maisip na pang distract sa kanya kaya dito ko na lang siya dinala.

"Halika na nga" sabay hablot sa kamay ko at tinungo naman ulit si manong na nagtitinda. Ayoko pa sanang bitawan niya ang kamay ko pero kailangan eh. Haii.