DEMİR'İN GÜNEŞ'İ

1. Bölüm

"Bence kader birazda insanın kendi elindedir. Kaderim da ne varsa yaşayacağım diyip hiçbirşey yapmadan oturmak yanlış. Kaderimiz elbette yazılı ama bazı şeyler içinde doğru, yanlış çabalamamız gerek . Hiçbirşey yapmayan insan aciz insandır."
         
                                                         (İ.A)

(MARDİN)

(Yazar anlatımı;)

Yine buraya gelmişti genç kız burası onun için nesef alma yeriydi adeta. Bütün Mardin ayaklarının altındaydı saatlerce hiç sıkılmadan bu manzarayı izleye bilirdi. Güneş yavaş,yavaş dogmaya başlamıştı artık. İstemesede artık evdekiler uyanmadan eve gitmeliydi. Yavaşça ayaklanıp sonkez Mardin'in eşsiz manzarasına bakıp eve gitmek için yürümeye başladı.

Eve geldiginde yavaşça kapıyı açıp kimsenin uyanmamış olmasını  diledi. Etrafına bakınarak içeriye girdiginde kimsenin kalkmamış oldugunu anlayarak rahatlama hissi yaşadı. Tam mutfağa girecekken arkasından ona bağıran sesle korkuyla arkasına döndü.

"Abla." diyen Ali'yle hemen arkasını döndü.

"Ali sen miydin? Korkuttun beni." Diyerek sahte bir sitem etti.

"Ben ne yaptım abla sen hırsız gibi niye sessiz,sessiz dolaşıyorsun."

"Dışarıdan geliyorum amcamla yengem duymasın diye."

"Ya abla yine güneşin doğuşunu mu izlemeye gittin hani benide götürecektin." Diyerek Güneş'e surat astı.

" Ali efendi hiç bana surat  asma geçen gün seni uyandırmaya çalıştım ama abla kalkamam diyip uyumaya devam ettin."

"Off ya birdaha kine kalkacağım söz." Demesiyle kardeşine(kuzeni olur) gülüp "Tamam tamam bu sefer zorla uyandıracagım seni ama şimdi kahvaltı hazırlamam lazım kimse kalkmadan. Sende oyalanmadan elini yüzünü yıka okulun için hazırlan geç kalma." Diyerek mutfağa gidip kahvaltı hazırlamaya başladı.  Amcası ve yengesinin uyanmasıyla hep birlikte kahvaltı etmeye başladılar.

Osman efendi yeğenine bakıp konuşmaya başladı. "Kadir beye söyle sana zam yapsın üç kuruşa çalıştırıyor, bizi enayi yerine katıyor."

Güneş amcasının sözleriyle  yavaşça amcasına bakıp konuşmaya başladı.
"Amca daha geçen ay zam yaptı zaten nasıl derim zam yapın."

Osman efendi yegeninin sözleriyle sinirlenip masaya vurup konuşmaya başladı.

"Diyeceksin lan üç kuruş para kime yetiyor sen demezsen ben gelir söylerim. Bu kadar boğaza bakmak kolay mı sanıyorsun sen." Diyip kimsenin birşey demesine izin vermeden kapıyı sertçe vurup çekip gitti.

Güneş amcasının sözleriyle ne yapacağını bilmiyordu. Eğer zam istemezse biliyordu amcası gelirdi, o zaman daha çok utanırdı Kadir beyin karşısında tam kalkıp işe gidecekken yengesinin sesiyle ona baktı.

"Seni bu yaşına kadar besleyip büyüttük şimdi amcana karşımı çıkıyorsun ne nankör bir kızsın sen."

Güneş yengesinin sözleriyle donup kaldı. O çalışıyordu halbuki bu ev için, şimdi ona nankör demesi asıl nankör sizsiniz demek istiyordu ama derse yengesinin amcasına söyleyeceğini bildiği için birşey demeden evden çıkıp gitti.