Pregnant By The Billionaire (Complete) (unedited)

Epilogue

I FEEL nothing, para akong namamanhid ang mga luha ko ay naubos na sa kakaiyak Simula ng malaman ko ang nangyari sa amin ni Cedric na ikinuwento ni Hazel. Hindi ko man lang nakita si Cedric habang nasa hospital ako hindi ito dumalaw ni si Klentrix at Hazel ay tahimik lang at hindi nagkwekwentu tungkol dito.

Nagsimula na akong magduda at may kung anong anong lumulukob na kaba sa dibdib ko. Minsan sa tuwing nagtatanung ako kay Hazel kong kamausta o nasaan si Cedric ay nakatingin lang ito sa akin na may awa. Hindi ko alam kong tama ba ang hinala ko o nagiging ganito lang talaga ang iniisip ko dahil nabagok ang ulo ko.

Parang hindi ko gusto ang maaari kong malaman mula kay Hazel napapabayaan kuna ang anak ko dahil sa pagiging emosyonal ko pa lagi ako nito kinakausap pero hindi ko manlang magawang sagutin at makausap ang bata.

Naguguluhan ako subra bakit ayaw pa nilang magsalita Naging ang pamilya ni Cedric na dumadalaw pumupunta lang para makita ang kalagayan ko tapos nun ay aalis na ngumingiti sila sa akin pero hindi ko magawang masuklian man ang mga iyun.

Its been a week at nakalabas na ako sa hospital hindi kami sa bahay na ipinagawa ni Cedric para saamin tumuloy kundi sa dating tinutuluyang condo naming ni Hazel.

Tahimik parin ang mga ito. Nagiging busy sa nakaraang araw sa tingin ko ay hindi pa alam ni Zack ang lahat dahil Hindi man lang ito umuwi para bisitahin din ako. Napapapansin ko mensan si Hazel na natataranta pag may katawag na sa Cellphone at nagmamadaling umalis.

Umaayos na ang pakiramdam ko ngayon wala na ang masyadong sakit sa katawan at ang nga injured ko. Sabi ni Hazel ay paggumaling na ako ay may pupuntahan kami at dapat siguraduhin kong wala ng masakit sa akin.

"Para saan to?" Tanong ko ng bigyan ako nito ng black dress na sigurado akong hahapit saaking katawan ngumiti lang si Hazel sa akin na ikinataka ko.

"Basta suotin mo nalang may pupuntahan tayo sabihin mo pagtapos kana okay?" Umalis na ito nakaitim din ang suot nitong damit pero nahahaluan ng puti.

Pero bakit kailangan itim ang isusuot ko? May lamay ba kaming pupuntahan? Tyaka ngayon na ba kami lalakad sa sinasabi nito pupuntahan namin pag ayos na ako? Siguro ay oo dahil Hindi naman ako nito bibigyan ng damit kong hindi kami lalakad? Pero saan naman kami pupunta?

Napatingin ako sa pintuang ng bigla ay bumukas iyun pumasok si Klentrix na nakasuot ng puting T-shirt.

"May kailangan ka anak?" Nang makalapit ito sa akin ay mahigpit ako nitong niyakap na ginantihan ko naman matagal tagal din mula nung huli ko ito mayakap at makausap.

"Mama promise me don't cry okay?" Wala pa man ay naiiyak na ako dahil naguguluhan sa mga kinikilos ng dalawa. Pero pilit akong tumatango kahit may kung ano na sa isip ko na pinagtatagpi tagpi ang mga nangyayari pero nagbubulag bulagan ako.

"Say it ma" pinunasan nito at luha ko.

"I will not promise" lumayo ito sa akin at nginitian ako ng malaki iyung makikita mo talaga sa mata nito ang saya at walang halong lungkot.

"Hurry up mom" hinalikan ako nito sa noo bago umalis sa silid. Bago ako kumilos ay napatitig pa ako sa damit na ibinigay ni Klentrix. Mabigat na kinuha ko ito at ilang ulit na kumawala ng buntong hininga bago tumayo at maligo para makapagbihis na. Hindi mawala ang kaba sa dibdib ko at ang mga luha ng nagbabadyang umagos nanaman. Pero pinilit kong itago iyun at ipinapalit ang ngiti sa labi ko.

NASA loob na kami ngayon ng taxi hindi nagsasalita si Hazel sa bawat tanong ko sinasabi lang nito.

"Malalaman mo din mamaya" ngingiti ito sa akin pero hindi ko magawa pagtumingin naman ako ni Klentrix ay tatango lang ito.

Pamilyar sa akin ang lugar na kung saan tinatahak ng taxi ang daan. Palingon lingon lang ako sa bintana at hinihintay na huminto ito ng malaman ko kung saan kami talaga pupunta. Habang tumatagal ay lumalakas ang tibok ng puso ko para ding may mga paro paro sa tyan ko dahil sa kabang nararamdaman. Lalo na ng makitang huminto kami sa gate ng Sementeryo.

Parang umurong ang mga paa ko ng makababa na kami sa taxi habang nakatingin sa mga taong nagkukumpulan na kita ko duon ang pamilya ni Cedric ang kaputi silang lahat habang nakatingin sa akin napapagiliran nito ang isang kabaong nilibot ko ang tingin at nagbabasakaling makita si Cedric pero wala.

Kinakabahan akong naka tingin sa kabaong na nakabukas pa ang salamin. Pinipigilan ang pagtulo ng mga butil ng Luha ko. Pero tuluyan na itong tumulo ng makita ang nilalaman nanginginig ang kamay koy napatakip sa bibig hindi maaari nang ako pa itong babawi sa amin ni Klentrix. Para akong tinakasan sa ulirat at patuloy paring nakaalalay sa akin si Hazel.

"No baby wake up its not time para mahiga ka dyan" humagolhul na ako ng tuluyan habang nanunuod lang ang mga taong narito sa akin.

"Baby I thought babawi ka pa nagplano na tayong magpapakasal diba? Bakit mo ako iniwan? Mahal na mahal kita Cedric please umalis kana sa pagkakahiga dyan di to Totoo diba?" Napaupo ako sa damuhan hindi to Totoo maaaring isa lang to sa panaginip ko. Pero bakit ganun ang sakit para akong sinasakal sa sakit.

"Baby nagkalayo man tayo ng matagal ikaw parin yung iniisip at tinitibok ng puso ko I always love you" nakayuko lang ako at nakapikit ng maramdaman ko ang mahigpit na yakap alam kong si Hazel lang yun.

"Hazel it hurt its fucking hurt I -i can't afford to lost him I love him Hazel I really do" Napatigil ako Naging ang mga luha ko ng halikan ako nito sa noo at ng magsalita ito.

"Were just mutual feelings baby" napaangat ako ng ulo ng marinig ang boses na yun. Nangunot ang noo ko bakit nakikita ko si Cedric? Nababaliw na ba ako?

Napa tingin ako sa kabaong wala na ito duong kaya ibinalik ko ang tingin sa kaharap ko at nanginginig pang hinawakan ang pisngi nito baka sakaling nagkakamali lang ako.

"Its me baby I don't die it was part of the Plan" mahigpit ko itong niyakap at muling humagolhol.

"I love you too baby sorry what I did a year ago I just really need it so hindi ka mas lalong masaktan kong maaaring man talagang mawala ako sa mundo dong blame Monica she's a good friend she help me for this plan kailangan akong operahan sa puso baby so I made that decision" so all this time it just already planned my friend already new it. Ako lang tong walang alam para hindi masaktan lalo nat pinagbubuntis ko si Klentrix.

Pero ang mas ikinabigla ko sa mga nasaksihan ay ang bigla ng pagluhod ni Cedric sa harapan ko nagsimulang magkislapamagkislapan ang mga kamera hindi ako nag a assume pero sa tinging ko ay tama ang hinala ko.

"Baby sa lahat ng isinakripisyo ko ayhinding hindi kuna gustong mawala ka sa piling ko" huminto ito sandali hinawakan ang mga kamay ko at tumingin ng diritso sa mga mata ko.

"And our son baby mahirap ang ma layo sa inyo pero sinikap kong Naging maayos ulit nilabanan ko ang sakit na yun para sa inyo ngayon maayos na ang lahat gusto kong hindi kana makawala pa" binuksan nito ang red box na hawak hawak nito at bumungad sa akin ang kumikinang na singsing pinalilibut ito ng maliliit na dyamante.

"Janine Santiago Will You Marry Me?" Natahimik ang lahat at nag aabang ng isasagot ko kagat labi akong Napatingin dito na makikitaan ng kaba sa mga abong mata.

"Yes Cedric Mondavella I will marry you" pagkasagot na pagkasagot ko nun ay agad ako nitong niyakap at malaking ngiti na unti unting isinuot sa aking lang singsing nagsimula ng maghiyawan ang mga taong naruruon nangunguna na ang anak naming na si Klentrix.

"I love you" napapikit ako ng halikan ako nito sa noo.

"I love you too" before I can react nahuli na nito ang labi ko.

I feel complete totally nagwawal sa saya ang puso ko. Parang tumatalun ito sa tuwa at gusto ng kumawala. Lalo na ngayon sigurado akong nagsisimula nang nagiging kompleto ang pamilya namin. May mga pagsubok mangdarating sa buhay natin pero kailangan natin itong tanggapin at gawing leksyon para sa hinahanap ay alam mo na ang dapat gawin.

Salamat sa mga patuloy na sumusubaybay sa magulo naming kwento.

The End.