djartzın kovliçesi

KOVL

Derin bir nefes alıp başımı geriye yasladım aslında kararım kesindi hayır diyecektim ama ezel bunu bir türlü kabulenemiyordu görmeyecekti işte beni fark etmeyecekti gizemle çok mutluydu en az benim onu sevdiğim kadar çok seviyordu gizemi.

 Beni aniden dürten tarafa döndüğmde ezelin kuşkulu gözleri gözleerimi buldu asıl şimdi ne yapacaktım? "Güzellim iyisin demi? Bak herkez seni bekliyo ." Kafamı iki yanıma salayıp "Hayır ezel kabul etmicem beklemelerine gerek yok zaten umutlarıda yok bu kaçıncı 3 defa aynı teklifi sundular ama ben efenin yanında onu gizemle gormeye dayanamam anlıyormusun ? Zaten gitgide bozuyo gizem onu ." Kurdugum uzun cümlenin sonlarına dogru sesim baya kısılmıştı ezel bir anda ayağa kalkıp bağırmaya başladığında afalamıştım  "Ne diyosun sen gece? Ne demek kabul etmicem burda böyle oturup efenin seni görmesini bekleyemezsin anlıyormusun? " 

Onun bu bağırışı bana öfke olarak dönmüştü onun gibi yapıp ayağa kalktıp "Ne yapayım ezel? ne istiyosun ? Oturmiyayımda gidip aralarını bozmaya mı çalışayım görmüyormusun efe nenkadarda mutlu nasılda gülüyo?" sesim sonlsrs doğru öyle kısılmıştı ki güçsüzleştiğimi sanki anlamıştım.  "Kızım salakmısın efenin halini görmüyormusun eskiden fakirle fakir olan efe ekmeğini paylaşan efe şimdi onlara gizem yüzünden kahkaha atıyo bozuldu efe efeyi yok ediyo gizem sence onu çokmu seviyo sanmıyorum gece bu kadar kör olma sana git aralarını boz demiyorum ama seni görmesi için çabala diyorum bu sen değilsin anlıyormusun bu sercanı presesi bugranın göz bebegi olan sen değilsin bu kişi seni düşünmekten beat yapamayan buğranın hayalkırıklığı sercanın söz bulamama seebebi anlıyormusun kendine gel gece tamamı bu senin tek fırsatın." 

    Ezel bunları söylerken göz yaşlarım istemsizce akmaya başlamışlardı bile gerçekten bütün bunların sebebi ben miydim?  yaklaşık yarım saatin sonunda ayağa ezel tekrar konuşmaya başlamıştı "Gece bu fırsat paha biçilemez sana gel kovla gir diyolar gel bizimle beat yap sana ihtiyacimız var diyolar duymuyormusun kIzım?"  Göz yaşlarımı silip elimle yüzümü sildim şimdi herşeyin tam zamanıydı "Haklısın " dedim  aayağa kalkıp gülümsedim ''Benim ait olduğum gruba dönmem gerek '' güçlü bir edayla yürümeye başladığımda  ezhel gurula gülümseyip "işte benim kızım" dedi

 hızlıca sütüdyonun kapısına yönelip kapıyı açtım "Kabul"   söylediğim kelimenin şokuyla herkez bana dönmüştü buğra yanıma yaklaşıp "Nasıl kabul " dediğine gülmemek için  dudaklarımı  birbirine bastırdim gülümseyip " baya kabul kovl girmeyi sizinle beat yapmaya kabul ait olduğum gruba tekrar dönmeye kabul  " cümlemi bitirir bitirmez tanidik bir çift kol belimi sardı ve o koku biran düşecek gibi olsamda o kolar bırakmadı.

Kim bu kolar acaba ?

Peki yb neler olacak?

Arkadaşlar desteklerinizi bekliyorummm..