When Love and Hate Collide

Chapter 3

      As I expected, mom is damn worried of me and it was the first time that I got home late. Muntik na nga niya akong kinurot sa bewang buti nalang naka paliwanag naman ako agad.

     Ngayon na ang luwas ko patungong Manila and I'm ready to go. Ihahatid lang ako ni mama sa airport saka siya magta-trabaho. Hindi naman gaanong marami ang dala ko , it's just a luggage and one pack bag.

    "Sweetie, are you ready, let's go?", aya niya sa akin at lumabas na sa kwarto pero bago ko sinara iyon lumingon muna ako para tingnan ang kabubuan ng kwarto ko. I'm gonna miss my room and my stuff toys here kung pwede lang madala lahat ang mga gamit ko dinala ko na pero para namang pinalayas ako na dala dala yun, ang dami kaya.

   "Hey Elli tara baka ma late ka sa flight mo ngayon , don't forget your passport ,okay?", tumango naman ako sa sinabi niya.

    Lumabas na ako sa bahay at dinala sa likod ng sasakyan ang mga gamit ko. Tumingin ako sa bahay, nag alala ako na si mama lang ang mag isa dito pag magkapera nako bibigyan ko siya ng katulong para hindi na siya mahihirapan at mapapagod.

     Labing limang minuto lang ang takbo ng sasakyan bago kami nakarating sa airport. I looked my mom who have a teary eyes now. Naiiyak na din ako.

    "Mom, don't cry pag umiyak ka baka di nako makatuloy niyan", pasabi ko sa kanya. Ngumiti naman ito pero kita ang kalungkutan sa kaniyang mga mata.

    "I will miss you, darling be careful there please call me if  something wrong happened ,okay?", she said. Tumango lang ako sa kaniya at niyakap siya ng mahigpit.

      "I will miss you too mommy, I love you.", sabi ko sa kanya. I step away from her then pumunta sa waiting area ng Laguindingan Airport. I looked back and wave my right hand to mama and she waved back. Ngumiti lang ako sa kanya.

     Tinawag na kami kaya pumunta nako sa eroplano na naghihintay samin. Nang lumipad na ang eroplano , I put my headset to my ear and play the song of Bts: Make it right and sleep.

    " Ma'am, wake up ikaw nalang po mag isa dito na natira", unti unti kong minulat ang mga mata ko at nakita ang isang flight attendant. Ngumiti lang siya and I looked around, tama nga ako nalang isa dito kaya dali dali kung kinuha yung gamit ko sa ibabaw.

    "Thank you miss", sabi ko sa kanya bago tuluyang lumabas.

    Dahil malaking syudad ang Manila madali lang makahanap ng matitirhan. I'm in the house that I rented now. It's not too big but ako lang naman mag isa kaya okay na.

    Gabi na kaya kumain na ako sa pagkain na binili ko sa labas, rice ,ginataang langka at sabaw. Pagkatapos kung kumain ni ready ko yung susuotin ko bukas para sa trabaho, I'm so excited it's my first time and I feel nervous a little bit but nangingibaw talaga yung pagka excited ko.

   

      Kinabukasan, maaga akong gumising para hindi ma late sa trabaho. It's not good if ma late ako na first day ko baka ma disappoint sila.
I do my morning routine , I put some light make up then dress up. I looked at the mirror then smile, positivity please be with me. I sighed at lumabas na sa bahay. Humanap na ako ng taxi at laking pasalamat ko na maraming sasakyan dito.

      Sumakay nako at kinabahan bigla, hindi ko alam pero binalewala ko lang ito. The car stopped in front of the big building napa 'woah' nalang ako sa sobrang taas ,as in ang taas. It's a great privilege to work in this famous company.

    Bumaba na ako sa taxi after kung magbayad at tumayo ng maayos. I like it kasi hindi nakatingin sakin ang mga tao, they mind their own business here not like in my home. Home! Omg , I miss my mom and nalungkot bigla. Tinawagan ko naman siya kagabi at kanina kaya okay na sakin yon atleast we have communication.

    Nang nakapasok na ko sa building the guard greeted me and respond a smile to him. If the outside is beautiful the inside is more beautiful oo nga naman architectural company ito kaya maganda ang design sa loob.

    " Excuse me", sabi ko sa lalaking naka una saking maglakad. His back is broad and parang matipuno tung lalaking ito. "Hey mister, can I ask?",ulit kung sabi dahil hindi ito lumingon sa akin.

    "What?", lumingon siya sa akin.
Napanganga nalang ako kasi he's the one again, the rude one alam niyo na kung sino yan. "Oh it's you again, can you close your mouth, the fuck you're drooling and it makes you more uglier", agad-agad ko namang sinara ang bibig ko.

   "Ahmmm... Ahmm", I lost my word parang natameme ako. The man that I hate the most is in front of me again. Tumaas naman ang kanyang kilay. " Where is the boss office here? It's my first day of work so I didn't know", sabi ko sa kanya na normal. Bat naman ako matakot dito.

     "Ask other people, I'm busy", sabi niya sabay talikod sakin. He didn't change at all. Napasimangot nalang ako na tumingin sa kanya papalayo.

      "Apaka-sungit mo naman!!!!!", sigaw ko sa kanya at nilingon niya ko na nakakunot yung noo pero tumuloy sa paglalakad.

      Tumingin ako sa paligid at nagulat ako na lahat ng tao naka tingin sakin. Why? Is there something wrong that I do? Okay lang kung boss ko siya para ma respeto ko siya. Wait! Boss! Ay haalaaa baka nga pero parang hindi naman. Magtatanong nalang ako sa iba.

       "Hi excuse me, can I ask?", sabi ko sa babae na naka ID ng kompanya baka trabahante to dito.

     " Ano po yon?", sabi niya sakin na mahinhin.  Buti pa to mabait.

     "Saan po yung boss office dito?", tanong ko sa kanya.

      " Kaya pala ganun ka kanina sa kanya hihi, nasa 5th floor po", sabay ngiti sakin. Bakit kaya?

      "Thank you", I said. Akmang tatalikod na sana siya nang tinanong ko ulit. "By the way miss, who is he pala?", tanong ko sa kanya.

     
      "You'll see,bye", at naglalakad palayo. Sa sinabi niya parang kinabahan ako. Ang rule pa naman sa kompanya ay  "respect", is there a possibility kaya na siya ang boss ko?.

   
     Sumakay na ako sa elevator at pinindot ang 5th floor. Habang sakay sa elevator my heart beat faster kasi kinakabahan ako, pano na if siya parang everyday ako badmood nito. Nang huminto na ito, I sighed and do inhale exhale para gumaan ang ginhawa ko.

     Pinuno ko ng positivity ang utak ko at inisip na iba yung boss ko. I knocked the door twice kaya pumasok na ako and I saw the familiar back. Nilingon niya ako and I'm doomed. He's my boss.

       "Did I surprise you? ", he smile not a genuine smile but the playful smile and his eyes directed at me.

    Gumuho na bigla ang mundo ko and I will expect that my life here is not what I've thought and not in my expectations. My life here is more miserable and I'm not ready. My own expectations hurt me.

I gave him a fake and a nervous smile.