When Love and Hate Collide

Chapter 6

          Pupunta muna ako sa opisina bago pupuntang Quezon to check the penthouse that I will design. I wear a white tube with a denim jacket and a high waist pants.

          I saw him in the entrance of the building kaya di muna ako pumasok, iiwasan ko muna siya. Nang wala na siya saka lang ako pumasok. Pumunta ako sa opisina para ilagay ang gamit ko saka umalis.

          The weather is nice today, the sky is bright and the clouds is nice, it's a beautiful day ,today.

          "Are you going to Quezon City now?", nilingon ko kung sino ang nagsalita sa likod.

          "Yes sir", na hindi nakatingin sa kanya. I said I will avoid him para hindi ko na mararamdaman ang naramdaman ko kahapon.

          "All right", sabay alis. Ang gagong yun dapat ako yung unang aalis hindi siya hmp. Sumakay na ako ng taxi at ibinigay ang address sa driver.

          "Ma'am, uuwi po ba kayo agad?, may bagyo po kasi ngayon at signal no. 1 yung Quezon City", sabi ni manong.

          " Look, the weather is nice manong", itinuro ko sa kanya ang langit.

          "Alam mo ma'am hindi natin alam ang panahon, sabi nga nila 'the weather is unpredictable' dapat may dala kang emergency kit", he said. Naks ang bait ni manong sarap maging manugang hahaha.

          "Don't worry manong,  I have my cellphone naman in case of emergency", kinapa ko ang bulsa ko pero wala pala, ay halaa naiwan ko ata sa office.

          "May problema ma'am?", tanong niya.

          "I forgot my phone", sabi ko. Pero okay lang maganda naman ang panahon, hindi naman lahat ng balita totoo, uuwi lang ako agad. Huminto na ang sasakyan kaya lumabas na ako.

          "Thank you manong", I smiled to him.

          "Be careful ma'am", sabay alis. Arrghhh!! I remember him again, aaah my heart again.

          I saw the penthouse, I open the door and see what's inside. Plain white, 3 rooms in first floor, 2 in second floor and it has a rooftop. There's a things also in the inside like paintings in the wall, books and etc.
I start thinking and planning what I'm going to do in this house.

          Napasigaw nalang ako sa narinig kung kidlat. The weather is nice naman earlier ah but why is it now. Napakamalas naman, wala nga akong payong wala pang cellphone. Kaya no choice tatakbo na lang para humanap ng sasakyan.

          Napakalakas ng ulan na may kasabay na kidlat. Ginamit ko ang aking jacket para ilagay sa ulo. Tumakbo nako at naghahanap ng sasakyan pero may mga sakay na ito.

          "Where the hell are you going?", napatalon ako sa gulat sa pamilyar na boses na nagsalita sa likod kaya nilingon ko ito.

          " Sir? Why are you here?", gulat kong sabi sa kanya.

          "Where the heck are you going, didn't you see that it's damn raining, do you want to get sick?", galit na sabi niya na may halong pag alala sa mga mata.

          Hinubad naman niya agad ang jacket niya and put it to cover my body habang siya naman ay sobrang basa na.

          "Where is your car?" I asked him.

          "In the penthouse so, we will going to run now",  he said. Kaya tumakbo kami ng tumakbo hanggang nakabalik na kami and I saw his car in front. Ang gagong to ba't naman niya hindi ginamit?.

          Pumasok na kami sa loob para magpatuyo. He's damn hot in his wet hair and it becomes more hotter when the water drops in his body.

          "Ba't nagpasi-ulan ka kung meron ka namang sasakyan?", hindi naman siya sumagot at patuloy lang itong nagpatuyo sa kanyang buhok.

          "Don't worry of me hindi naman ako daling dapuan ng sakit",   sabi ko at nagpatuyo nadin ng buhok. Napaisip ako wala pala akong extrang damit.

          "I'm not worrying about you, it's just, it's just you're working in my company so it's my responsibility", sabi niya na hindi tumitingin sakin. Oo nga naman diba? I thought he changed, kala ko lang pala. Madaming nasaktan sa akala lang. Why I am feeling this way? Basta I hate him.

          "Pano yan wala tayong damit, basa tayo", reklamo kong sabi. Kinuha naman niya ang kanyang cellphone at may tinawagan.

          "This is flin.....oh yes, yes....thank you!", putol niya sa tawag.

          "I called the owner here, you can borrow her clothes in the second floor, first room", sabi niya. Kaya pumunta naman ako at kumuha ng damit at sinuot ito. So paano siya? May damit kaya siya?

          Dali dali akong bumaba at nakita kung nakabihis na siya. Kaya I felt relieved.

          "I thought you don't have clothes so I'm worried that you will get sick,they don't have medicine kit here", napatingin naman siya sakin at tumitig pero umiwas din.

          "I have spare clothes in my car, patigilin muna  natin tung ulan saka umalis", tumango lang ako.

           Mag iisang oras na ang nakalipas pero hindi pa din tumitila ang ulan so we don't have choice but to stay here until the sun rise. Tumingin ako sa kanya na nasa sofa na nanginginig kaya agad ko siyang nilapitan and I put my right hand in his forehead and it's damn hot.

          "Are you okay? What should I do,they don't have medicine and it still raining!!", nag alalang sabi ko. "Where's your key in the car? I will just buy medicine in the nearest pharmacy", tarantang sabi ko. Nakita ko naman yun na nakasabit sa kanyang pantalon kaya agad kong kinuha.

          Aalis na sana ako nang hawakan niya ng mahigpit ang kamay ko.
    
          "Please stay", nanghihinang sabi niya. "Don't go, please stay here", nanginginig niyang sabi.

          My heart beats faster again, damn!! Parang nakuryente ako sa nakahawak niyang kamay sakin at walang katigilan na tumitibok ang puso ko!!

    This is not right, No! This is not right!!!!

:>