When Love and Hate Collide

Chapter 11

A/n: I am so sorry for the late update  guys. Here's the Chapter 11 enjooooy btw happy birthday to me❤
     

      Habang nasa sasakyan kami patungong airport tahimik lang kami na ako ay puno sa pag alala kay mommy. Naka book na agad siya ng ticket patungong Cagayan kasi well known naman ata siya  dito.

     "Don't worry babayaran kita", sabi ko sa kanya. Napatingin naman siya sakin parang may nasabi akong mali.

     "No, I don't need that", tanggi naman niya. Nakakahiya namang humingi ng tulong sa taong gusto mo.

     "No, no I insist ayaw kung may utang na loob sa isang tao", 'lalong lalo na sayo'  patuloy kung sabi sa isip ko. Nakakunot naman ang kanyang noo na tinitigan ako.

      "Tssss.....", irap niya sakin. Hindi ko maintindihan ang ugali ng isang to, minsan mabait pero lumalabas talaga ang pagiging masungit niya.

      Nang nasa eroplano kami hindi ako mapakali, gusto ko nang nandun sa tabi ni mama. Napansin naman Flin yun kaya hinawakan niya ako sa bewang. Dahil sa ginawa niya mas lalo akong di mapakali parang hinihinto ko yung paghinga ko. I felt more uncomfortable when I feel his hand on my waist. Babawiin ko sana pero malakas siya. Dammit.

     "Hey, your hand", I told him. Pero parang walang siyang pakealam.

     "Don't mind it, just relax", panong don't mind it ka diyan para nang magsaya ang kaluluwa ko eh.  Napangisi ang ako nang konti. Pinabayaan ko nalang  ito hanggang sa makatulog ako.

      "Hey , wake up we're here", napamulat ang aking mga mata dahil sa paggising niya. Napaayos naman ako ng upo nang nasa balikat niya ang ulo ko, para kaming mag jowa tingnan gosssh!!! at hindi parin nawala yung kamay niya sa bewang ko.

      "I'm sorry, let's go!", dali dali akong lumabas sa eroplano at sumunod naman siya.

     May naghihintay naman sa aming sasakyan kaya pinagbuksan naman niya ako at sumakay na patungong Provincial Hospital.

     "Who's car is this?", tanong ko sa kanya. Ang ganda ng sasakyan na ito , I am comfortable saka parang expensive ito kasi halatang halata naman.

      "Mine", tipid niyang sagot. Napa-wow nalang ako sa pagkamangha sa loob ng sasakyan.

      "Did you leave here in Cagayan because I saw you last time here", curious na tanong ko.

      "Hindi, I'm just invited here that time when you saw me", napa aaah nalang ako sa sagot niya.

       "Uhm, can you please drive faster, I want to see my mom", sinunod naman niya ang sabi ko, kaya binilisan niya ang pagpapatakbo ng sasakyan buti nalang walang traffic.

     Nang nasa tapat na kami ng hospital dali dali kung binuksan ang pintuan at tumakbo na.

     "Dahan dahan naman!!!", pa sigaw niyang sabi pero binalewala ko iyon. Pumunta akong counter kung saan makapagtanong ako.

     "Miss, asa ang room ni Mrs. Lalaine Valerian?", sabi ko sa nurse. Hinanap naman niya ito.

     "Room 209, ma'am", sagot niyan naman. Napakunot naman ang noo nang nurse at tiningnan ng mabuti ang aking mukha baka na recognize niyang ako ang anak ng isang killer dito sa lugar.