When Love and Hate Collide

Chapter 8

     I'm so disappointed when I woke up because nothing changed,the pain is still here. Akala ko sa pagmulat ng aking mga mata mawawala na pero it felt the same yesterday.

     Ayaw ko sanang pumasok pero sayang ang araw. Bukas ko nalang sisimulan ang sa penthouse wala akong gana baka magkamali-mali pa ako. Bago pa ako pumasok tinawagan ko muna si mommy para kamustahin.

     "Sweetie ba't napatawag ka?", sabi niya. I miss my mom so much.

     "Mom, sawa ka na ba sa boses ko?", napangiwi nalang ako.

     "Medyo lang", narinig ko ang tawa niya sa kabila.

     "Tsk. I missed you so much mom, how are you?", malungkot na sabi ko sa kanya.

     "Oh I miss you too sweetie. I'm fine here, how about you? There's a sadness in your voice, why? ", nag alala niyang tanong.

     "Na miss lang kita mom", palusot ko sa kanya.

     "No, I know you're sad. What's up to you? Come on, share it to me I'm your mother don't you dare lie at me", sabi niya. Mukhang wala na nga akong kawala nito.

     "Mom, I think I like someone here no I think I love him now", malungkot na sabi ko sa kanya.

     "Then what's the matter? Loving someone is normal to one person and it's not wrong", tama nga naman siya.

     "But mom our feelings is not mutual and I think he has a girlfriend", reklamo kong sabi.

     "Sweetie that's love. Loving someone can hurt sometimes akala mo siya na pero hindi pala but you can learn a lesson from it. Kung hindi para sayo, hindi talaga yan para sayo. Maybe God has a better plan for you", mom said. Pero nalilito kasi ako kasi nagpapakita siya ng motibo tsk!

     "Mom gusto kung mawala ito as soon as possible para hindi ako masaktan pa, you know that it's my first time I never thought that this will happen", hindi ko alam problema pala to.

     "Kung gusto mong mawala yan, move on! But darling remember this, people change but sometimes feelings will not, it will still remain if you truly love the person", advice niya sakin. "Wag kang magpapadala sa damdamin mo, think first before you decide alright?", kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko ng nakausap ko si mama.

     "Mom thank you but I have to go, I love you", paalam ko sa kanya.

     "I love you too, be careful", saka niya pinutol ang tawag.

      Dali dali na akong sumakay sa taxi kasi malapit na akong ma late. Pero parang nasa akin ata lahat ng malas ngayon malapit na nga akong ma late tas traffic pa hayst. Parang gusto kong takbuhin dito patungong kompanya pero I don't have the guts to do that, nakakapagod kaya yun.

       Laking pasalamat ko na umusad naman ang daloy ng trapiko pero late na ako. Nang huminto na ito nagbayad ako agad at halos takbuhin ko na ang pagitan dito patungong opisina. Sa bilis nito natapilok ako at muntik na akong matumba buti nalang may umalalay sa akin.

      "Why are you so careless?", may halong galit na sabi niya sa likod. I know his voice vere well now. My heart pounded faster kung may sakit lang talaga ako kanina pa ako inatake. Lalong lalo na sa mainit niyang kamay na nasa balikat ko. Fuck!!

     "I'm so sorry sir, I just.....ahmm.... I am late so I walked faster as I could", tarantang sabi ko.

     It's unfair he do it like normal to him but for me? Parang magwala na yung kaluluwa ko.

     "Be careful next time tsk!", ngumiti lang ako sa kanya. I lost my words again arghhh!!

      "Babeeee", sigaw ng kanyang girlfriend. Nilingon naman niya agad ito kaya I have the chance to walk away from him na kumikirot na naman ang puso ko.

      Ni lock ko ang pinto para wala munang manggulo sa akin. Kailan kaya to titigil hindi ko na kaya. Mahirap magkagusto sa taong hindi ka naman gusto.

      Ginawa kung busy ang sarili ko sa mga papeles na nasa harapan ko para makalimot ako saglit. Kahit na marami akong ginagawa, here I am thinking of it again. Arghhhhh!!!! Nagsisigaw ako sa inis.

      Nagulat na lang ako nang may ingay sa labas at may kumatok ng malakas. Bubuksan ko na sana ito pero naunahan ako sa bumukas nito. I saw the worried face of Flin. He checked my body, why? What happened sumigaw lang naman ako ah.

     "Why are you like that?", tanong ko sa kanya.

      "I heard you shouting, what happened?", hindi parin mawawala ang pag alala sa boses niya.

     "No, nothing happened, may flying ipis lang kasi kaya ako napasigaw takot ako dun eh", palusot kung sabi hindi ko alam kung effective yun. Buti nalang naniwala siya heck!! Kung sasabihin ko sa kanya ang rason para naman akong timang diba?

      "Don't do that again", mahinang sabi niya.

      "Do what?", nalilitong tanong ko.

      "You're making me worried" saka umalis pero huminto ito saglit at lumingon sakin pero naka nganga parin ako sa sinabi niya. "Don't lock the door again", at tuluyan na siyang umalis at sinira ang pinto.

     My knees trembled of what he said. Did I making him worry? Shocks, I don't know what to feel. I don't want to assume pero I'm assuming. Parang nabuhayan ang kaluluwa ko hindi ko alam kung kikiligin ba ako or hindi.

      He give me again a motives but I think again of his girlfriend,ayaw ko na ako ang dahilan na magkaka hiwalay sila.

      Maybe I should accept the fact that I can never be his and that's making me sad, damn it.

   Damn this feelings, damn this love.