ညာတာပါေတး(complete)

part3

[Zawgyi]
မင္းေကာင္းျမတ္မွာထိုေပါက္စနအေကာင္ေလးရဲ႕လက္ခ်က္နဲ႔ေခါင္းမွာပတ္တီးေလးျဖင့္က်က္သေရရွိေနေပသည္....ပံုမွန္အတိုင္းဆိုေဒါသထြက္မိမွာမွန္ေပမယ့္...ယခုေတာ့သူ႔ခမ်ာထြက္လာတဲ့ေဒါသကိုျပန္ၿမိဳခ်ထားလိုက္ရသည္..ၿပီးေနာက္ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္မိသည္...သူကပဲလန္႔ရတယ္ရွိေသး....
..
..flashback..
..
..
သူ႔ပခံုးအားဆြဲလွည့္လိုက္စဥ္မ်က္နွာတစ္ျပင္လံုးတြင္အဖုေလးမ်ားထေနၿပီး..င္ိုထားသည့္အတြက္ေၾကာင့္ရဲနီရဲေနေပသည္...မိမိအားေၾကာင္ၾကည့္ၿပီးေနာက္..
"အားးး.."
"ဘာလဲဟ..."
"ဒုန္း...အ့...မင္း...မင္း..ဘာလုပ္.."
"အား...ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ...ဘာလို႔လူကိုအၾကမ္းပတမ္းလာထိတာလဲ...အူးဝါး..အျပင္မွာဘယ္သူရွိလဲ..လာၾကပါအံုး..."
"Wtf...."
အမႊာ၂ေယာက္အျမန္ေျပးဝင္လာေတာ့..ကုတင္ေအာက္တြင္ေသြးေတြနဲ႔ေခါင္းအားကိုင္ရင္းထိုင္ေနေသာသခင္ေလးနဲ႔...မ်က္လံုးႀကီးမွိတ္ၿပီးေအာ္ငိုေနေသာရုပ္ဆိုးတဲ့အကိုေလး...
"အယ္...အကိုေလးရုပ္ကမတူေတာ့သလိုပဲေနာ္..."
"ဘာတူတာ...မတူတာေျပာေနၾကတာလဲ...ဆရာဝန္ေခၚခဲ့..အခုခ်က္ခ်င္း..."
"ဟုပ္...ဟုက္..."
စစ္ခတစ္ေယာက္ဆရာဝန္ေခၚရန္ထြက္သြားေတာ့...စစ္ရံလည္းသခင္ေလးအားတြဲ၍ဆိုဖာေပၚထိုင္ေစလိုက္သည္...ေအာ္သံၾကားတုန္းကသခင္ေလးစ္္ိတ္တိုၿပီးတစ္ခုခုလုပ္လိုက္သည္ထင္ေနတာ...ေနာက္မွသခင္ေလးကခံလိုက္ရတာကို...
"အီး...ဟင့္...႐ႊတ္..."
င္ုိေနေသာအက္ုိေလးဆီသို႔သြား၍...
"အကိုေလး...အက္ိုေလးမငိုနဲ႔ေတာ့...အဲ့တာသခင္ေလးပါ..."
"ဟင္..."
ယံယံတစ္ေယာက္မိမိရဲ႕လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ေခါင္းပင္မေဖာ္ရဲ....ကိုယ္နဲ႔လက္ထပ္မယ့္သူကိုလူမွားၿပီးသမမိတယ္လို႔...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလသူကရုတ္တရက္ႀကီးလာဆြဲလွည့္ေတာ့ဇာတ္ကားေတြထဲကလိုအက်ိႌမဲမဲႀကီးနဲ႔ဆိုေတာ့အိမ္ႀကီးကိုခိုးဝင္လာၿပီးေဖာက္ထြင္းတဲ့သူလို႔ထင္မိသြားတာေပါ့...
...
...

ဆရာဝန္လာေတာ့မိမိအားပတ္တီးစီးေပးေနသည္ကိုမ်က္နွာငယ္နဲ႔လွမ္းၾကည့္ေနေပသည္...ကုတင္ေပၚကေတာ့မထ...မိမိအားပတ္တီးစီးေပးၿပီးမွသူ႔အားၾကည့္ေပးရန္ေခၚသြားလိုက္သည္...
"ေဒါက္တာ...အီးဟီး...ကြၽန္ေတာ့မ်က္နွာေလး..ဟင့္...႐ႊတ္..."
က်စ္...ေရာက္ထဲကငိုေနတာ...ေတာ္ေတာ္အငိုသန္တာပဲဟုေတြးမိသည္...သူ႔ဘာသာငိုေနရင္းကုတင္ေဘးတြင္ထိုင္ေနေသာမိမိအက်ီၤႌအားလွမ္းသုတ္ေနေပေသးသည္...ေအာ္လ္ိုက္ခ်င္ေပမယ့္...ထပ္ငိုေနမွာဆိုးလို႔....
"ေဒါက္တာ...ၾကည့္ေပးလိုက္ပါအံုး..."
...
စစ္ညီေနာင္မွာသူတို႔သခင္ေလးေၾကာင့္အံ့ၾသေနမိသည္...ပံုမွန္ဆိုသခင္ေလးကအဲ့လိုငိုတာေတြကိုလံုးဝမႀကိဳက္..သူ႔ကိုဒဏ္ရာရေအာင္မေျပာနဲ႔နဲနဲေလးထိမိရင္ေတာင္မႀကိဳက္သည့္သူမ်ိဳးမဟုက္လား...အခုေတာ့ဟိုကနွာရည္ေတြေရာမ်က္ရည္ေတြေရာသုတ္ေနတာေတာင္ၿငိမ္ခံေနၿပီး...ေလသံပင္မာမာမေျပာေပ...
..
...
"ေဒါက္တာ..."
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...ဒီကကေလးကမ်က္နွာကိုမတည့္တဲ့အရာ...chemicalပါတဲ့မိက္ကပ္ကိုသံုးမိထားလို႔ျဖစ္တာ..allergicထတာပါ...ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္...ေဆးသာပံုမွန္ေသာက္...ေအာ္ၿပီးေတာ့သားေလး..မ်က္နွာကိုအဲ့တာေတြေလ်ွာက္မလိမ္းနဲ႔ေနာ္..သားမ်က္နွာအသားအရည္ကေတာ္ေတာ္ႏုတယ္..အေရျပားလည္းပါးတာေၾကာင့္..chemicalမပါတာေတြပဲသံုးပါ...အရင္ကေရာလိမ္းဖူးလား..."
"ဟင့္..သားကဘာမွမလိမ္းဖူးဘူး...အိမ္ထဲကေတာင္ထြက္တာမဟုက္ဘူး...အီး...ဟီး...အဲ့တာ..ဒီလူႀကီးေၾကာင့္...ၿဗဲ.."
မိမိအားလက္ညိႈးထိုးရင္းေအာ္ငိုေသာေျ၇ာာင့္စ္ိတ္ပင္ဆင္းရဲလာၿပီ...
(ဘာထျဖစ္ျပန္တာလဲ...)
"က်စ္...ဒီမွာ..မင္းကဘာျဖစ္ေနတာလည္း...ေရာက္ထဲကင္ိုေနတာ...ေတာ္ေတာ္မ်က္ရည္ေပါေနတာလား...စိတ္တိုလာၿပီ.."
"အား....အီးဟီးမေကာင္းတဲ့လူ...သူနဲ႔ေတာင္အယူရေသးဘူး..လူကိုေအာ္ေငါက္ေနတာ....."
ေဒါက္တာနဲ႔ဟို၂ေကာင္မွာေတာ့ေၾကာင္ၾကည့္ေနၾကေလသည္.....
"ဟင္းးး.....မင္းဘာသာငိုခ်င္လဲငိုေတာ့...ေခါင္းေတြက္ုိက္လာၿပီ...ဟ္ုိ၂ေကာင္သူ႔ကိုဂရုစိုက္ေပးလိုက္...ၿပီးရင္ေဒါက္တာကိုတစ္ေယာက္ကိုျပန္ပို႔ခိုင္းလိုက္...ငါသြားနားေတာ့မယ္.."
"ဟုက္..."
..
..
"အက္ိုေလး...မင္ိုနဲ႔ေတာ့...ဟိုဘက္လွည့္တဲ့.."
"ဘာလဲ...ဘာလုပ္မလို႔လဲ..."
"ေဆးထိုးေပးမလို႔ပါ.."
"ဘာ!!!မရဖူး...မထိုးဘူးလို႔ဆိုေန....အား..."
မင္းေကာင္းျမတ္တစ္ေယာက္မိမိအခန္းထဲပင္မဝင္ရေသး...ဟိုကုသေလးရဲ႕ေအာ္ငိုသံႀကီးကိုထပ္ၾကားလိုက္ရျပန္သည္...
"အား...ေတာ္ေတာ္..အသံေအာင္တာပဲ...ဒီအတိုင္းဆိုငါနဲ႔လက္ထပ္ၿပီးရင္အေပၚထပ္ကိုဘယ္သူမွညမတတ္ရ..အမိန္႔ထုပ္ထားရမလိုပဲ...ဟင္း.."
မင္းေကာင္းျမတ္တစ္ေယာက္မိမိဘာသာေတြးၿပီးေနာက္ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး...
"ဘာ...ဘာလဲ...ငါဘာေတြေလ်ွာက္ေတြးေနမိတာလဲ...မဟုက္ဘူးေနာ္...."
သူလည္းစ္ိတ္ရႈတ္ရႈတ္နဲ႔အခန္းထဲဝင္ၿပီးအနားယူရန္ျပင္လိုက္စဥ္...
"ဟဲလို..."
"............."
"ေအး....ဘာ...ငါဒီညထြက္လာခဲ့မယ္..အဲ့အေကာင္ကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထားလိုက္...လံုးဝမလြတ္ေစနဲ႔.."
".."
...
....
သူလည္းသက္ပ်င္းအသာခ်ရင္းခရီးထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္ေတာ့သည္..ခနေနေတာ့ငိုသံလည္းတိတ္သြားၿပီးအမႊာ၂ေကာင္နဲ႔ေဒါက္တာတို႔ဆင္းလာေလသည္...
"ေမာင္ေကာင္းျမတ္ေရ...အဲ့ကေလးကို..ကေလးသံုးတဲ့ဟာေတြသာသံုးခိုင္းေတာ့.. သူကအျပင္လဲလံုးဝမထြက္ဘူးထင္တယ္..အသားအရည္ကေတာ့ေတာ္ေတာ္ႏုတယ္ေနာ္.."
"ဟုက္ကဲ့ပါေဒါက္တာ..."
.
."အမႊာ၂ေကာင္...အဲ့တစ္ေယာက္ကိုေသခ်ာဂရုစိုက္ထားေပး....ငါခရီးထြက္စရာရွိတယ္...မင္းတို႔လိုက္ဖို႔မလိုဘူး...တျခားသူကိုေခၚသြားမယ္...သူ႔ကိုသာဂရုစိုက္ၾက ..တခုခုဆိုငါ့ကိုဖုန္းဆတ္ၾကားလား..."
"ဟုက္..."
"ဟုက္"
..
..
"သား...ဟိုကေလးအဆင္ေျပရဲ႕လား."
"ေျပပါတယ္...ႀကီးေမသူ႔ကိုဂရုစိုက္ေပးပါအံုး.."
"ေအးပါကြယ္..."
..
..
..
မင္းေကာင္းျမတ္ထြက္သြားၿပီးေနာက္အလုပ္သမားမ်ားမွာတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တီးတိုးေျပာဆိုေနၾကသည္...
"ဟိုရုပ္ဆိုးတဲ့အကိုေလးကေနာ္ . အသားေလးကျဖဴအုေနတာပဲ..."
"သခင္ေလးကရုပ္ဆိုးတာေတာင္ေတာ္ေတာ္ဂရုစိုက္တယ္ေနာ္.."
"သူမႀကိဳက္တာေတြခ်ည္းပဲလုပ္တာေတာင္ဘာမွမေျပာဘူးကြ.."
"ကဲ...စကားမ်ားမေနၾကနဲ႔လုပ္စရာရွိတာလုပ္ၾက.."
"ဟုက္.."
..
..
ညေနပိုင္းေလာက္က်ေတာ့ယံယံတစ္ေယာက္အိပ္ရာကနိုးလာေလသည္...ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္luggageထဲမွpajamaအျပာႏုေလးဝတ္ၿပီးအခန္းျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္...
"ဟင့္..ဟိုအမဲ၂ေကာင္.."
"အကိုေလး...နိုးလာၿပီလား..အကိုေလးမနက္ကဒီရုပ္မဟုက္ဘူးေနာ္.."
စစ္ရံအေျပာကိုနဂါးမ်က္ေစာင္းျဖင့္ၾကည့္ေပးလိုက္သည္..
"ဟုက္တယ္..မနက္ကအိမ္ကလူေတြကိုေနာက္ခ်င္လို႔အဲ့လိုျပင္ထားတာ...မင္းတ္ို႔ကရုတ္တရက္ေရာက္လာေတာ့အဲ့အတိုင္းလိုက္သြားမိတာေပါ့.."
"အဲ့တာေၾကာင့္အခုလိုဖုထသြားတာေပါ့ေနာ္..."
"ဟုက္တယ္.."
"စစ္ရံစကားမမ်ားနဲ႔...အကိုေလး..ဘာလိုလို႔လဲ.."
စစ္ခအေမးေၾကာင့္ယံယံမ်က္ေမွာင္အနည္းငယ္ႀကံဳမိသြားသည္.(..ဟုက္တယ္လိုမွအျပင္ထြက္ရမွာလား...မသိရင္အခန္းထဲမွာပဲေနေနရမလိုပဲ..)
"ဗိုက္ဆာလို႔.."
"ေအာ္..ဟုက္ကဲ့...ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနာက္လိုက္ခဲ့ပါ.."
"O...k.."
...
"ခနေလးေနအံုး...မင္းတို႔ကငါနဲ႔သိပ္လဲမကြာေလာက္ပါဘူး...အကိုေလးလို႔မေခၚၾကနဲ႔.."
"အဲ့တာက..ဒါနဲ႔အကိုေလးကအသက္ေတာ့ျပည့္ပါတယ္ေနာ္.."
"ဘာကြ...ဒီမွာဘြဲ႕ေတာင္ရၿပီးသားကြ...အသက္ကျပည့္လြန္းလို႔ဟိုဘက္ေတာင္ေက်ာ္ေနေသးတယ္..."
"သခင္ေလးသိရင္ဆူလိမ့္မယ္အက္ုိေလးရဲ႕.."
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆို...ငါ့နာမည္က"
"ရွင္မင္းယံ..မဟုက္လား.."
"မင္းတ္ုိ႔က်ငါ့နာမည္သိတယ္...မင္းတို႔နာမည္ကေရာ.."
"ကြၽန္ေတာ္ကစစ္ရံ..သူကစစ္ခ.."
"ေအာ္..."
....
.....
ထမင္းစားဝိုင္းတြင္ေတာ့ႀကီးေမနဲ႔စကားေျပာလိုက္ထမင္းစားလိုက္ခ်ီးၾကဴးလိုက္လုပ္ေနေသာအက္ုိေလးေျ၇ာာင့္ရင္ေမာမိသည္...သခင္ေလးကထမင္းဝိုင္းတြင္စကားေျပာတာကိုမႀကိဳက္...ဆူညံတာလဲမႀကိဳက္ေပ....အကိုေလးအတြက္စိတ္မေကာင္းပါဘူး....
..