[Zawgyi]
ေနယံတို႔မွာလည္းမလာမလာနဲ႔မေစာင့္နိုင္ေတာ့၍အရဲစြန္႔ၿပီးအခန္းထဲသို႔လိုက္သြားရန္ျပင္လိုက္ေတာ့...မိန္းကေလး၂ေယာက္ကပါလိုက္မည္တကဲကဲလုပ္ေနေသာေၾကာင့္၆ေယာက္သားအခန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္ေလေတာ့...ရႈတ္ပြေနေသာအခန္းပဲ..ေတြ႕ရသည္...
"ေတာက္...ငါတို႔ကေတာ့ေစာင့္လိုက္ရတာဘယ္ခ်ိန္ျပန္ထြက္သြားၾကတာတုန္းမသိဘူး...အက်ိဳးအေၾကာင္းလည္းမေျပာသြားဘူး.."
ေျပာလည္းေျပာရင္းကုတင္ေပၚထိုင္လိုက္မိေတာ့...
"ဟင္...ဘာေတြလဲ...အာ...ေကာင္းျမတ္...အဲ့အေကာင္ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္..."
စည္သူ႔အသံေၾကာင့္အားလံုးကုတင္နားသို႔ေရာက္လာၿပီးၾကည့္မိေလေတာ့...ေမြ့ယာေပၚတြင္ေသြးအကြက္လိုက္ႀကီး...
"အကို႔သူငယ္ခ်င္းက...လူသတ္လိုက္တာေတာ့မဟုက္ဘူးမလား..."
ထိုစဥ္ေနယံဖုန္းသို႔စာတစ္ေစာင္ဝင္လာေသာေၾကာင့္ၾကည့္မိေတာ့...
("သားရီးတို႔ေက်းဇူးပဲကြာ...ငါ့ပူတူးကိုလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းၿပီးၿပီ...ေနာက္မွသက္သက္ေက်းဇူးဆပ္မယ္တဲ့)
..
..
"ဘုရားေရ...လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတာတဲ့လား...ဘယ္လိုမ်ားေတာင္းလိုက္တာလည္းမသိဘူး.."
"ဘာတဲ့လဲကိုကို...ယံယံကေရာ.."
"Baeသူငယ္ခ်င္းကိုသူ႔လင္ကျပန္ေခၚသြားၿပီတဲ့...ေနာက္မွသက္သက္ေက်းဇူးဆပ္မယ္တဲ့..စည္သူမင္းဘာသာလဲလိုက္ေတာ့..ငါ့baeကိုျပန္ပို႔လိုက္အံုးမယ္.."
...
...
"ခ်ီးထုပ္ေကာင္..!အားး!!လဒ!"
..
အဏၰဝါနဲ႔ဆူးအိမ့္လည္းမလဲ့တို႔၂ေယာက္ကိုနႈတ္ဆတ္ၿပီးျပန္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္...ထက္ပိုင္နဲ႔ယံယံရဲ႕ေကာင္းမႈေၾကာင့္မလဲ့နဲ႔အကိုစည္သူတို႔နဲ႔ပင္ခင္သြားၾကေလေတာ့သည္...
..
..
..
စံအိမ္ေတာ္တြင္ေတာ့..
ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့အိပ္ယာထဲတြင္လွဲအိပ္ေနေသာပူတူးမွာဘယ္လိုမွနွိုးမရ..ထမင္းစားၿပီးမွအိပ္ဆိုတာကိုမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္သာထိုး၍ျပန္အိပ္သြားေလသည္...ထိုစဥ္သူ႔ဖုန္းအသံေၾကာင့္လည္းေခါင္းအံုးနဲ႔ေကာက္ေပါက္ခံလိုက္ရေသး....ထို႔ေၾကာင့္သူလည္းဖုန္းအားယူ၍အခန္းျပင္သို႔အသာေလးထြက္လာလိုက္သည္...
"ဟဲလို...သားေကာင္းျမတ္လား...အန္ကယ္ပါ.."
"ဟုက္အန္ကယ္...ဟိုဟာေလပူတူးကသားဆီေရာက္ေနတာလို႔ေျပာမလို႔ဆတ္တာ..အခုနက.."
"ေအာ္...ေအးေအးေကာင္းတယ္...ေကာင္းတယ္...ညက်မွမနက္ဖန္ညက်မွလာျပန္ေခၚမယ္...သဘျ္ခါမင္းတို႔မဂၤလာေဆာင္မဟုက္လား.."
"ဗ်ာ...ဟုက္ကဲ့ ..အဆင္ေျပတယ္...ကြၽန္ေတာ္လည္းပူတူးေလးကိုလြမ္းေန...တီ...အင္ဘာလဲ..ဖုန္းခ်သြားတာလား..."
..
..
ဦးမိုးေသာက္တစ္ေယာက္မိမိတို႔မိဘေတြမွာမဂၤပြဲအတြက္အလုပ္ရႈပ္ေနရသည့္အထဲဒင္းတို႔ရဲ႕ခ်စ္ၾကည္ႏူးတစ္တီတူးသံေတြမၾကားခ်င္၍ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္သည္...ပိုကိုပိုလြန္းတယ္...ယံယံေကာပဲ...ေကာင္းတယ္မဂၤလာေဆာင္ခါနီးမွသြားေခၚတာပဲေကာင္းတယ္...ျဖစ္နိုင္ရင္မေခၚခ်င္ဘူး..နားၿငီးလို႔...မိသားစုထံုးတမ္းေတြေၾကာင့္သာေပါ့....
....
...
...
မင္းေကာင္းျမတ္တစ္ေယာက္ဖုန္းကိုကိုင္ရင္းေၾကာင္ေနစဥ္ရုတ္တရက္ေက်ာထဲစိမ့္ခနဲျဖစ္လာၿပီးေအးစက္စက္ခံစားရလာေသာေၾကာင့္အေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္မိေတာ့...ေလွကားထိပ္တြင္မိမိအားဂ်ိဳ ၾကည့္ၾကည့္ေနေသာပူတူးအားေတြ႕လိုက္ရသည္...
"ပူတူး.."
"အခုနကဘယ္သူဆတ္တဲ့ဖုန္းလဲ...ဘာျဖစ္လို႔အျပင္ကိုခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔ထြက္သြားရတာလည္း..."
မိမိအားပလိပ္စစ္ေနသလိုစစ္ေနေသာပူတူးေၾကာင့္အလုပ္သမားမ်ားကလည္းၿပံဳးစ္ိစိျဖင့္ၾကည့္ေနၾကသည္...အဆိုးဆံုးကေတာ့စစ္ညီေနာင္ပင္....
"ပူတူးေလးနိုးသြားမွာဆိုးးးး.."
"ေတာ္...တိတ္...ဘယ္သူဆတ္တာလည္းဆိုေန.."
"ေယာကၡထီးႀကီးဆတ္တာ.."
"ဟင္...Daddyကလား...ဘာလို႔တဲ့လဲ..."
"ပူးတူးျပန္မလာလို႔ေလ...ကိုယ့္ဆီမွာလို႔ေျပာလိုက္တယ္...မနက္ျဖန္ညမွလာျပန္ေခၚမယ္တဲ့.."
"ေအာ္...အြန္း..အြန္း...လူႀကီးးး"
"ဗ်ာ.."
"ဗိုက္ဆာတယ္.."
"အင္း....ကိုယ္ျပင္ခိုင္းလိုက္မယ္..ပူတူးအဲ့မွာခနေစာင့္ေနကိ္ုယ္ခ်ီမယ္ေနာ္..."
"မိေအး..."
"အကုန္ျပင္ၿပီးၿပီသခင္ေလး...."
..
..
ထို႔ေနာက္သူလည္းေလွကားေပၚတတ္၍ပူတူးအားခ်ီၿပီးထမင္းစားခန္းသို႔ခ်ီလာခဲ့လိုက္သည္...
ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားမွလည္းအေပၚထပ္နဲ႔ေအာက္ထပ္ကိုပင္ကိုယ္တိုင္ခ်ီ၍ေခၚသြားေသာသခင္ေလးအားအံ့ၾသေနမိသည္...ပို၍အံ့အားသင့္မိသြားသည့္အရာက...ထမင္းစားဝိုင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ..အက္ုိေလးအားသခင္ေလးကသူ႔ေပါင္ေပၚတြင္တင္၍ထမင္းကိုကေလးငယ္ကိုေကြၽးသလိုေသခ်ာေကြၽးေနေသာေၾကာင့္ပင္...သူတို႔အားလံုးတူညီစြာေတြးမိလိုက္သည္ကေတာ့...
(သခင္ေလးကေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနတာပဲ....)
..
..
စားေသာက္ၿပီးေတာ့လည္းကိုယ္ရံေတာ္တစ္ေယာက္ကိုထမင္းစားခန္းထဲမွလွမ္း၍ကာတြန္းကားဖြင့္ထားခိုင္းေလသည္...ၿပီးေနာက္အကိုေလးအားခ်ီ၍ပင္ျပန္ထြက္လာၿပီးေနာက္ထမင္းစားခန္းထဲကနည္းတူသူ႔ေပါင္ေပၚတင္၍ကာတြန္းကားျပေနေလသည္...ထိုမ်ွနွင့္မၿပီးေသး...
အကိုေလးကခနအၾကာသူတို႔အားလံုးအားၾကည့္၍သခင္ေလးနားကပ္ၿပီးတခုခုေျပာလိုက္ေလသည္...
"သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြေရာအလုပ္သမားအကုန္လံုး...ဒီကိုလာခဲ့ၾက.."
အေယာက္၃၀ေလာက္အကုန္ေရာက္သြားမိေတာ့...
"အမ်ားႀကီးပဲေရာ....လူႀကီး.."
"အင္း.."
"ေျပာလိုက္ေလ..."
"အဟမ္း....မင္းတို႔အားလံုးကာတြန္းကားလာၾကည့္ၾကတဲ့ပူတူးက....လုပ္လက္စအလုပ္အကုန္ထားခဲ့...ထိုင္ၾကည့္ၾက..."
ဟုက္ကဲ့,,,,,,,,,,,,
သခင္ေလးကိုေၾကာက္၍သာအကုန္ထိုင္ၾကည့္ေနၾကရသည္...သူတို႔ၾကည့္ေနရသည္မွာtom and jerryတဲ့...သက္ေတာ္ေစာင့္မ်ားမွာလည္းယခုမွငယ္ဘဝကေလးပ္ိစိျပန္ျဖစ္ေနသလိုလိုပင္...သန္သန္မာမာႀကီးေတြနဲ႔မၾကည့္ခ်င္ၾကည့္ခ်င္ၾကည့္ေနရာမွ..တျဖည္းျဖည္းစိတ္ပါလာၿပီးေနာက္...တခြီးခြီးအသံမ်ားညံသြားေလရဲ႕....
...
...
...
အလုပ္သမားအားလံုးသိလာရသည္ကအကိုေလးေရာက္လာသည့္ေန႔မွစ၍အိမ္ထဲတြင္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြတိုးလာၿမဲျဖစ္ေပသည္...
...
....
...
...
...
TVၾကည့္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားေသာပူတူးအားအသာခ်ီမ၍အိပ္ခန္းသို႔ဦးတည္လိုက္ေတာ့သည္...
ေမြ႕ယာထက္သို႔အသာအယာခ်လိုက္ရင္းနဖူးေလးအားအနမ္းေႁခြလိုက္ၿပီး...
"အိပ္ေတာ့ပူတူးေလး...ကိုယ့္ေၾကာင့္ညေရာမနင္ပါပင္ပန္းသြားၿပီ..."
အိပ္ေနတာေတာင္သူ႔လက္အားလွမ္းဆြဲထားေသာပူတူးေလး...လက္သူႂကြယ္မွာလည္းလက္ထပ္လက္စြပ္ကဝင့္ဝင့္ႂကြားႂကြားျဖင့္တင့္တယ္ေနေပသည္....
"ခ်စ္လိုက္တာကြာ....."
သူေလးလက္အားျဖဳတ္၍...အေနာက္တြင္အသာဝင္လွဲလိုက္ရင္းပူတူးကိုယ္လံုးေလးအားရင္ခြင္ထဲထည့္ကာခပ္ဖြဖြဖက္ရင္းသူပါေရာအိပ္လိုက္သည္... ............
မဂၤလာကိစၥေတြလားလံုးဝစိတ္မပူဘူး...သူ႔မိဘေတြကအားလံုးစီစဥ္ေပးေနၾကၿပီေလ...သူ႔အတြက္ကပူတူးေလးကိုခ်စ္ေနဖို႔နဲ႔ဂရုစိုက္ေနဖို႔ပဲ.....
..
..
ေကာင္းျမတ္တစ္ေယာက္အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းမိမိအားတစ္ခုခုဖိထားသလိုခံစားမိတာေၾကာင့္မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔ရင္ဘက္ေပၚတြင္ကားယားေလးခြအိပ္ေနေသာပူတူးအားေတြ႕လိုက္ရသည္...တဆတ္တည္းမွာပင္သူေတြးမိသြားသည္ကဖက္လံုး...မနက္ကမွသူအခန္းထဲကထုပ္ခိုင္းထားတာ....ပူးတူးေလးအားၾကည့္ရင္း..
(အဟြင္းဟြင္း...ေနာက္ေန႔ကစၿပီးအိမ္မွာရွိသမ်ွဖက္လံုးအကုန္လႊင့္ပစ္ရမယ္)
Me-အႀကံဇိုးႀကီးနဲ႔ဟယ္..
..
..
..
ခနအၾကာေတာ့ရင္ဘက္ေပၚတြင္လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္လာေသာပူတူးေၾကာင့္သူ႔မ်က္လံုးကိုမွိတ္၍အိပ္ခ်ငိေယာင္ေဆာင္လိုက္ေလသည္....လႈပ္စ္ိလႈပ္စိနဲ႔နိုးသြားေလၿပီးေနာက္မိမိကိုယ္ေပၚတြင္ခနေလာက္ၿငိမ္ေနၿပီးမွရုတ္တရက္ေဘးသို႔ဆင္းခ်လိုက္ေသာပူတူးနဲ႔အတူ...
"အားးး....အေမ့...ဟင့္...နာလိုက္တာ...သူ႔အားႀကီးနဲ႔မစာမနာ....ငါ့မွာထိုင္မရထမရနဲ႔...လူယုတ္မာႀကီး..."
"ပူတူးေလးဘာေတြက်ိန္ဆဲေနတာလည္း.."
"အေမ့!!...လန္႔လိုက္တာ..လူႀကီးအိပ္ေနတာမဟုက္ဘူးလား.."
"အင္း...ပူတူးေအာ္လိုက္ေတာ့နိုးသြားတာ.."
"ေအာ္.."
"ကိုယ့္ကိုလူႀကီးလို႔ေခၚေနတုန္းပဲလား..."
"အဲ့လိုမေခၚနဲ႔ကိုမင္းေကာင္းျမတ္လို႔ေခၚရမွာလား.."
"မဟုက္ဘူးေလ...ပူတူးသူငယ္ခ်င္းဆိုေနယံကိုေခၚတာကိုကိုတဲ့.."
"ဟြန္...ကိုကိုတဲ့မေခၚခ်င္ပါဘူး.."
"အဲ့တာဆိုလည္းတခုခုေတာ့ေခၚကြာေနာိ...."
ယံယံလည္း...မိမိအခုဖတ္ေနသည့္ficထဲကအတိုင္း...ဦးလို႔ေခၚခ်င္လာတာေၾကာင့္...
"ဦး..."
"ဟင္.."
"ဦးလို႔ေခၚမယ္...ဒါကိုအတည္မမွတ္ထားနဲ႔ေနာ္...ယံယံကစိတ္ထဲရွိရာအကုန္ေခၚမွာ...အဲ့က်ရင္လူႀကီးကထူးရမွာေနာ္.."
"အင္းပါကြာ...ပူတူးသေဘာ.."
ဦးရဲ႕စကားေၾကာင့္ယံယံတစ္ေယာက္ၿပံဳးလိုက္ရင္းပါး၂ဖက္အားဆြဲလိမ္၍...
"ဟီး...အ့ေၾကာင့္ဦးကိုအရမ္း...."
မိမိစကားကိုျပန္သတိရမိၿပီးအျမန္ရပ္လိုက္မိသည္..လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ခ်စ္တယ္လို႔ျပန္မေျပာခ်င္ေသးေပ..ဦးကခ်စ္တယ္ဆိုတာသိေပမယ့္တန္ဖိုးမထားမွာေၾကာက္၍...
"အရမ္းဘာျဖစ္လဲပူတူးေလး..."
"ဘာလဲ...ဦးကအရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ေျပာမလို႔..."
ေမ်ွာ္လင့္ထားတဲ့အေျဖစကားမဟုက္တာေၾကာင့္မ်က္နွာညိႈးသြားတဲ့ဦး...ထို႔ေနာက္ခ်က္ခ်င္းျပန္ရယ္လိုက္ရင္း..
"အဲ့ေတာ့ပူတူးေလးကမခ်စ္ဘူးလား...."
"ဘာလဲ....မသိဘူး...ၿခံထဲဆင္းခ်င္တယ္ဦးလိုက္ပို႔ေပးအံုး..."
"ဟုက္ပါၿပီကြာ...လာကိုယ္ခ်ီသြားမယ္ေနာ္ "
"ဟုက္.."
(တေန႔ေန႔ေတာ့ဦးကိုေသခ်ာေပါက္ဝန္ခံမွာပါ.)
(ကိုယ့္ကိုမယံုေသးဘူးဆိုတာသိပါတယ္...ယံုလာေအာင္ကိုယ္ကႀကိဳးစားမွာမို႔ပူတူးကခ်စ္ဖို႔သာျပင္ထား..)
...
...
...
ေက်နပ္ၾကမယ္လို႔ေတာ့မထင္ဘူး😁.
မသက္သာေသးလို႔ပါေနာ္..
ပစ္မထားပါဘူးလို႔
ခ်စ္ယူေအာ
YOU ARE READING
ညာတာပါေတး(complete)
Romansaယခုေရးသားထားေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္သာျဖစ္၍အျပင္နဲ႔ကြဲလြဲနိုင္ပါသည္...ထို႔အတြက္တိုက္ဆိုင္မႈတစ္စံုတစ္ရာရွိပါကေတာင္းပန္အပ္ပါသည္.. .. warningေပးပါတယ္🍑
