het einde van een nieuw begin

omg

Botty: caro?
Caro: nu weet ik het weer. Jij was die ene populaire jongen van het 7de op school in de ardennen.
Botty: ja ik was die ene jongen. Maar ik wil er niks meer van horen caro begrepen.
Caro: oké
Botty: hallo jongens en meisjes ik ben pieter botty. Ik ben jullie titularis en ook ineens leerkracht chemie.
Einde schooldag
Vince: hey caro wil je anders naar het park gaan om elkaar beter te leren kennen.
Caro: euhm ja, ik moet het wel eerst laten weten.
In het park
Vince: waarom ben je verhuist?
Caro: mijn mama kreeg een nieuw job. Hoe is het bij jou ouders.
Vince: hoe zal ik het zeggen. Mijn mama heb ik al van mijn 2 niet meer gezien die is verhuist naar Amerika met een andere man. Mijn papa is uit de kast gekomen toen ik 2,5 jaar was. Nu is hij nog altijd samen met elkaar.
Caro: mis je mama dan niet.
Vince: ik mis ze soms op momenten dat ik er niet met mijn papa's er over kan praten. Ik heb niet zoveel herinneringen aan haar alleen wat foto's.
Caro begint te denken aan haar mama. Ze krijgt tranen in haar ogen. Vince ziet dit en knuffelt haar. Er achter vraagt hij wat er is.
Vince: wat is er caro? Is er iets met je mama.
Caro: ja, ik ben niet verhuist omdat mijn mama een nieuwe job heeft. Mijn mama is ziek. Heel ziek. Ze heeft kanker.
Vince: ma caro ik weet niet goed hoe ik hierop moet reageren. Als ik iets kan doen vraag maar.
Caro: een knuffel. Meer kan je er niet aan veranderen. Ik wist ook niet wat zeggen toen mijn mama dat zei.
Caro knuffelt vince. Hij zegt dat ze zolang mag knuffelen dat ze wil. Caro knuffelt vince tot dat ...