Final Battle

Chapter 12

Johan POV

After a long tiring day at school, I'm now preparing extra shirts for our upcoming battlefight for this night. Nagamit ko na kasi lahat ng nasa locker ko sa assigned room doon.

Then when I think everything is alright, I headed lazily to our hideout. Doon lagi ang intayan kapag pupuntang arena dahil hindi kami papapasukin ng hindi sama-sama. Oo, part iyon ng security protocols nila para walang makalusot na hindi miyembro ng society. Ang kulay puting van na nakatambay sa parking lot ng hideout na pagmamay-ari ng kambal ang ginagamit namin dahil 'yon ang pinalagyan namin ng access as our gangster group's property. Kapag naman nakapasok na ang sasakyan sa vicinity ng arena, dideretso ito sa mga tagong lagusan na nagdudugtong sa mga designated rooms ng bawat grupo upang walang sinuman ang makaalam ng identity ng mga miyembro.

Habang nagmamaneho, hindi ko maiwasang isipin ang maaaring buhay ko kung hindi ako sumali sa gangster association na iyon. I'm probably chillin' with many girls out there or maybe, just maybe, working my ass out and making my own grave because of a severe headache on handling our business. But since it already happen, pinanindigan ko na lang. I can feel that it will be very much worth it in the end, because... she's worth to find.

Nang makapag park na ako sa parking lot ng hideout, lumabas na lang ako ng kotse at naglabas ng isang stick na sigarilyo. Pinaglalaruan ko ito habang iniintay dumating ang mga ka gang ko. Napatingin ako sa napakaliit na pilat sa may wrist ko and then memory of her cloud my mind again. It came crushing down like a river of her reapeatedly memories on me. Kaunting eksena at memorya lang kasi niya ang mayroon ako. Pero lahat ng 'yon nakatatak at nakaukit, hindi lang sa isipan ko, kundi maging sa puso ko. Sounds like a gay but it's my love for her we're talking about so nothing's wrong nor right.

She was the reason why I'm here, anyway.

Nakasanayan na naming buhay ito magkakaibigan. Kung ang iba, ang dahilan nila kaya sumali, inaasam nila ang makukuhang malalaking perang premyo, kami... ako, iba ang dahilan. Tinulak ako ng isang sitwasyon sa aking nakaraan na may malaking puwang sa aking pagkatao, kaya ako napunta sa mala impyernong lugar na ito.

I was a battered child when I was still a helpless boy in US. Isa ako sa mga batang nakaranas ng palipat-lipat na pamilya dahil isa akong foster child.

Sa murang edad natutunan ko na ang lahat ng klase ng mabibigat na gawain at trabaho. Sa edad ko ding iyon natutunan na h'wag magtiwala ng lubos sa mga pakitang tao na nakakasalamuha at nasa paligid mo. Sapagkat hindi lahat ng tao may hatid na kulay sa buhay mo at galak sa iyo, madalas sa kanila hatid lang talaga ay mga pasakit at paghihirap.

Among all the foster families I had, lahat sila pera lang na makukuha sa pagkupkop na nag turn out sa pang aalipin nila sa akin, ang hangad. Ininda ko iyon sa aking murang edad. Nagpapakatatag ako at kumakapit sa pag-asang hindi sa lahat ng pagkakataon, malulugmok ako sa putik ng paghihirap. God has always better plans for us. My little boy version believed.

I also remember that normal midnight of my twelve year old life. Mabagal akong naglalakad sa kahabaan ng isang eskinita sa siyudad ng New York noon. Pagod kasi ang katawan ko mula sa mabibigat na trabahong kinaharap ko buong araw.

When suddenly, I encountered a group of cruel gangster bastards. They beat me up until I can't even feel my already numb body. They just treated me like a valueless meat that time.

Nang magsawa sila, narinig kong plano na rin nila akong patayin noon. That time, I actually accepted my fate, my near end on their hands. Naisip ko noon, sa kabilang buhay hindi na ako maghihirap. Baka din makita ko na doon ang mga tunay kong magulang, kung sakaling patay na sila.

But in the middle of my suffering, malabo kong naaninag ang pagsulpot ng maliit na bulto ng isang babae at walang kahirap-hirap na pinatumba ang grupong nambugbog sa akin.

Napakaliksi ng bawat galaw niya. Parang hangin siya sa gaan ngunit napakalakas ng bawat suntok at sipa niya.

I can't help but to just stare at her flawless moves like a crazy boy I am. Then a finger snapped on my face. Sa kaniya 'yon nagmula dahil nasa harapan ko na pala siya at nasa likuran naman niya ang mga nakahandusay na walang malay na mga katawan nung mga gangster.

Noon ko lang napansing magkasing katawan lamang kami, probably have the same age as mine. She's wearing a not so normal mask. And then she gave me her beautiful but devilish smirk before handed me her hand to lift me up. Inabot ko iyon ngunit napangiwi rin dahil sa pagkirot ng aking mga pasa at sugat.

Our way to hospital goes like a blur to me. Hindi ko rin maalala kung paano niya ako nadala doon dahil naghihingalo na ako dahil sa lala ng aking mga natamong sugat.

I just woke up on a room, a hospital room. That was also the time when the greatest turning point of my life explode like a bomb on my face. That day. I found my real family.

How? Naubusan daw kasi ako noon ng dugo dahil sa nangyari. And their blood bank is unluckily out of stock of my blood type. But fate didn't allow me to die just like that. The chain of hospital's owner and I got the same type so he donated his to me. Naawa daw siya noon sa sinapit ko at mayroon daw talagang something na nagtutulak sa kaniyang mag donate ng dugo para sa akin. Sabi nila lukso daw ng dugo ang tawag doon. Ewan ba daw niya pero naisipan niya ring mag conduct ng DNA test and to their surprise it resulted as positive. I am his son. Finally I have my own real family. It changed my life a lot. From a piece of junk to a golden watch.

And that was all because of her. Siya ang dahilan kung bakit lumaban pa ako para sa buhay ko noong naging kritikal ako habang ginagamot. I want to thank and be friend her. I want to know her name or even get a glimpse of her face. I want to learn her fighting skills, so I can also protect her. Ang dami kong gustong gawin kasama siya. And who would've thought she will accidentally bring me to my real family.

I try to find her after the day I woke up but she's no where to be found. Her mask was my only luck that time, so I sketch it and gave it to a private investigator. Dinala kami ng aming paghahanap sa isang site na naka register sa isang Arena, Morta Arena to be exact. Doon ko nakita ang medyo blur na imahe ng maskara na kagaya ng sa kaniya. So I flew here just to find her. My parents are also Filipino who's just based on US anyway. I can't join the Morta Arena Society because I'm still a weakling boy way back then, so I trained myself hard for me to be able to join that group of people. And on my journey here, I found them, my friends slash gangmate.

Nang makapasok ako dito siya agad ang unang hinanap ko ngunit hanggang ngayon bigo ako. But I will never get tired of finding my Angel.

Naputol ang pagtitig ko sa cigarette stick na hawak ko nang may malakas na sumuntok sa balikat ko na sinundan ng malakas na hagalpak ng tawa ng salarin.

I throw a death glare on the suspect. Si siraulong Bright pala.

"Lalim ng iniisip ah? Pasensya na bro walang gamot na pwedeng inumin para maging kasing gwapo ko. Sorry" ngiting asong ulol pa nito. Batukan ko nga.

"Aray! Ganiyan ka na ba ngayon? Matapos mo akong pagsawaan sasaktan mo lang ako? I darn hate you!" he mimicked the shrieked voice of my ex-fling who confronted me earlier.

Napatingin ako sa sunod-sunod na mura mula sa bagong dating na ka gang mate ko para kay Bright. Their heading to the van that we will use.

"Shut the fuck up, Bright. I was just thinking about he-- I mean our battlefight this night" iling na sagot ko bago ko tinapon ang stick ng sigarilyo na hindi ko naman nagamit at kinuha ang mask na gagamitin ko sa passenger seat ng kotse ko.

"Sus. Piece of cake, Bro" mayabang na saad ni Brixx. Narinig niya pala.

"Walang basagan ng trip" ganting saad ko bago ako pumasok sa loob ng sasakyan. Pinili kong pwesto ang pinakalikod ngayon dahil ayokong lumapit sa maiingay. Hindi ko trip. Isa-isa na din silang nagsisisunod. Nang makumpleto na kami ay pinaandar na ni Kylo ang sasakyan.

'We're heading again to the hell like place on earth' I bitterly thought.

"I'm doing this to find you, my Angel" bulong kong ako lang ang nakakarinig habang nakatitig sa nadadaanan namin sa labas ng bintana.