Final Battle

Chapter 18

Chapter 18

SKY P.O.V.

Two weeks had been passed since the last time I got to communicate with Brixx through my social media accounts. Aaminin ko, nami-miss ko siya.

'Yung mga comforting words na binibigay niya tuwing namamatayan ako ng alaga. Pati 'yung mga trying hard jokes niya na siya lang din natatawa. 'Yung manly niyang boses sa tuwing kinakantahan niya ako hanggang sa makatulog. Even his corny innuendos that gives warm to the insides of my chest. I badly miss him.

Magulo na nga ang pagkatao ko bago ko siya makilala, mas lalo pang gumulo ng iwasan ko siya. Naging mahalagang parte na kasi siya nito, tsk.

Naagaw ang atensyon ko nang tumatakbong lumapit sa akin si Skylar. No, not Brixx, its the maltese shi tzu dog breed na bigay ni Brixx.

Last month, noong birthday ko, habang nagkakagulo kaming buong barkada sa salas ng bahay namin dahil naglalaro kami ng iba't-ibang mind games as my own kind of celebration dahil allergic ako sa birthday kakornihan, may nag door bell sa gate namin, tapos nang puntahan ko wala namang tao. Pero may naiwang pink basket at doon nakalagay ang cute na puppy na ito, katabi ang isang maliit na pink box. May note pang nakadikit na "Name him Skylar, butter. Happiest Birthday", then ng buksan ko 'yung box nakita ko yung silver necklace na may pendant na maple leaf.

It was from no other than Brixx, siya lang naman tumatawag sa aking butter. Sa virtual world lang kami nagkakausap n'on kaya palaisipan pa rin sa akin kung paano niya nalaman ang lokasyon ng bahay ko.

I just shrugged that memories and busied myself playing with my dog. Dinala ko pa si skylar sa tirahan ng ibang pets ko sa may backyard.

Sinamahan ko siyang manghabol ng lumilipad na makukulay na butterfly. Napagod siguro ako masyado kaya't nang matapos ito at nagpahinga ako ng saglit sa sofa hindi ko na namalayan nakatulog pala ako.

A phone call wake me up from my deep slumber. Dali-dali ko namang kinapa ang tumutunog na phone sa glass table na katapat nitong sofa na kinahihigaan ko.

Nakapikit kong sinagot ang tawag at hindi na nag-abalang tingnan ang caller ID. It's probably Mom, magtatanong kung anong gusto ko pang dinner namin. Who else, right?

"Hello?" it results as a hoarse voice from me.

"H-hello? Aicia? Is this real? Sinagot mo? Fu--thank god!" aligagang sagot ng nasa kabilang linya.

Shit! That voice was very familiar because it's Brixx! Oh, heavens.

Nagising ang katawang lupa kong pupungas-pungas pa nang ma-realized ko iyon. Why didn't I bother to read the caller's ID? Shocks, so stupid of me. I shouldn't have answer it on the first place. Gosh, I don't know how to answer him.

"Uh... B-brixx? Why did you call?" I answered him with a tense voice.

"Totoo nga. Fuck. Akala ko nananaginip lang akong sinagot mo. I damn missed you Aicianna" sabi niya.

Kung kanina mabilis lang ang tibok ng puso ko dahil sa hindi ko ginustong pagsagot sa tawag niya, ngayon nang sabihin niya ito para nang lalaban ng karera papuntang Jupiter sa sobrang bilis ang organ sa tapat ng dibdib ko.

'I missed you too, Brixx'

Gusto kong isagot pero hindi ko maituloy dahil alam kong hindi tama. May iba siyang babaeng gusto at ayokong magbigay ng motibo. Isa pa, I put Yumi above anything else.

Those we're the reason why I distanced myself from him.

"Ah... Yeah. Long time no communication though." I told him.