KOMUTAN VE ECZACI HANIM

Bölüm 3

Keyifli okumlar...

Sabah yine erkenden uyanmıştım.Üzerimi değiştirip hastaneye giderken aklımda Safa komutan vardı.Gün yavaş yavaş aydınlanırken kahvaltıya gitmeye karar vererek yönümü değiştirdim. Yemek yediğimiz alana geldiğimde çay , biraz ekmek ve çilek reçeli alıp boş masaların birine oturdum. Etrafa tanıdık birini görme umuduyla göz gezdirdiğimde kimseyi görememenin verdiği hayal kırıklığı ile kahvaltımı yapmaya başladım. O sırada telefonum çaldı. Arayan annemdi. Dün onu aramayı unutmuştum ve eminim şu an bana biraz kızgındır. Bekletmeden hemen cevapladım aramayı.

-Alo, annecim

-Derin , ne yapıyorsun ? Bakıyorum da  hiç bizi aramıyorsun !

-Olur mu annem? Hep aklımdasınız. Ama vakit bulup da arayamadım.

-Öyle olsun bakalım . Nasılsın? Ekiptekiler nasıllar ? Anlat bakayım

-Çok iyiler annecim. Askerlerde bizim güvenliğimiz için ellerinden geleni yapıyorlar. Buranın insanı da çok güzel...Öyle mahzun bakıyorlar ki anne! Keşke elimden daha fazlası gelse..

-Sen zaten elinden geleni yapıyorsun annem... Derin...Ben sana bir şey söyleyecektim ama...

-Ne oldu anne?

- Bizim Hasibe ablan  var ya hani...

-Eeee anne ne olmuş Hasibe ablaya?

-Ona birşey olmamış da .... Yiğeni sen bizle vedalaşmaya geldiğinde seni görmüş. Fizik öğretmeniymiş... Kötü alışkanlığı da yokmuş... Pek beyefendi bir çocuk. Gelince bir konuşsan mı acaba?

-Anne istemiyorum biliyorsun...

-Kızım sende bu şekil de istemiyorsun e kendinde bulmuyorsun! Yaşın geldi artık. Bu görevden dönünce nişanlanmazsan bir daha göreve gitmene izin vermem. Daha da yüzümü göremezsin.

-Anne! Lütfen böyle şeyler söyleme ... Ben de isterim ama kendime uygun biri ile...

-İyi de kızım sen kimseyle görüşmüyorsun ki! Nereden bileceksin sana uygun mu değil mi?

- Haklısın anne... Ama nasip...

-Neyse! Ben dediklerimde ciddiydim. Sen bu işi bir düşün. Hadi Allah'a emanet ol.

-Siz de Allah'a emanet olun görüşürüz anne...

Annemin söylediklerinden sonra yüzüm düşmüştü. Haklıydı kadın . Ama bu saatten sonra Safa ' dan başkasıyla olamazdı. Safa ile de olamayacağına göre ömür boyu bekar kalmayı düşünüyordum... Belki bir kız çocuğu evlat edinirdim...
Düşüncelerini bölen şey karşısındaki sandalyenin çekilmesiydi.

-Günaydın

Safa komutanın sesiyle irkilmiştim bir an. Annemle konuşmamız aklımı karışmıştı ve komutanı gördüğüme sevinememiştim bile.

- Günaydın komutan.

- Keyifsiz görünüyorsun... İyi misin?

-İyiyim sağ ol. Senin operasyon nasıldı?

- İyiydi , kayıp vermedik çok şükür.

-Çok şükür... Ben kalkayım artık sana afiyet olsun.

-Sağ ol. Derin... Şey .... Bu gün... Kahve içmeye gelebilir miyim? Yani... Müsaitsen tabii...

-Şey... Tabii...Ben hastaneden 7 gibi çıkarım sonra kahve içebiliriz...

-Tamam o zaman... 7'de hastanenin önünde olurum ben.

-Tamam.Görüşürüz o zaman 

-Görüşürüz Derin...