Infinite Love | Lee Jong Suk 🌙

1.9

Düzeltme yapmadan attım 🖤

Göğsümdeki sızı ile zihnim yavaş yavaş yerine gelmeye başlamıştı. Fakat kendimde gözlerimi açacak gücü bulamıyordum. Aklıma hatırladığım son şeyler gelince kapalı gözlerimden bir damla yaş düştü.

Bir çift elin elini tuttuğunu hissetmiştim. Ve ardından o ağlayan sesi.

"Y-yalvarırım beni bırakma. S-sana daha yeni kavuştum. Nolur sevgilim. Nolur beni sensiz bırakma."

İç çekişleri ve ağlarken arada kaçan hıçkırıkları sanki kalbimde yaralar açıyordu.

"H-em benim daha çok güzel planlarım var bizim için. G-geleceğimize dair kurduğum hayaller var.İnanıyorum sevgilim. Kalkacaksın. Yeter bu kadar ayrılık."

Kendimi zorlayarak gözlerimi açtım. Başı yere eğik bir şekilde, ağlamaktan nefessiz kalan jong suk'un o hali canımı çok yakmıştı.

Artık bu hasreti bitirmeliydim.

" S-sevgilim. "

Ağlaması durmuştu. Fakat hareket etmiyordu.

" Tanrım artık sesini de duyar oldum."

Ve tekrar ağlamaya başladı. Bu haline gülsemmi ağlasammı bilemedim.

"Jon suk-ah b-ben uyandım."

Bu sefer kafasını kaldırdı ve gözlerimizi birbirine kenetledi.
Hıçkırarak ağlamaya başladı. Yere çöktü ve kendi kendine sayıklamya başladı.

"Çok teşekkür ederim tanrım. Çok teşekkür ederim."

Ayağa kalktı ve o hayran olduğum elleri ile yüzümü avuçladı. "Uyandın sevgilim. Sonunda uyandın."

Gözyaşlarını elinin tersiyle sildi ve daha sakin bir şekilde konuşmaya çalıştı.

"İyimisin? Nasıl hissediyorsun kendini?"

"Seni özledim."

Aniden söylediğim şeyle tekrara gözyaşı döktü. "Bende sevgilim. Bende.
Ama şimdi zdoktoru çağırmam gerek birde shownu ve so hyun birde Jin"

Aceleyle odadan çıktı. Yaklaşık 5 dk sonra yanında bir doktor ve bir hemşire ile geri geldi.

Doktor muayene ettikten sonra nasıl hissettiğimi falan sordu. Onu kısaca cevapladım ve asıl sormam gereken soruyu sordum.

"Ne kadar süredir uyuyorum?"

"neredeyse 1.5 ay oldu."

Duyduğum cümle ile şok olmuştum. Ne yani ben 1.5 aydır burda yatıyor uydum.

Doktor ve hemşire dışarı çıktığında jong suk'a döndüm. O tam konuşacak iken kapının aniden açılması ile biraz korkmuştum. Ama gelenleri gördüğümde bir daha ağlamaya başlamıştım.

Shownu, so hyun ve Jin içeri girdikleri anda beni görmüşlerdi.içlerinde ilk olarak şoku atlatan shownu olmuştu. Hızla yanıma gelip bana sarılmıştı. Canım ne kadar acısa da şuan bu sarılmaya ihtiyacım vardı.

"Seni çok özledik eun tak."

Onu benden ayıran kişi Jin olmuştu.

"kız daha yeni komadan çıktı. Yarası var canı acır."

Shownu kafasını sallayıp geri çekildi.
Tam arkalarında kalan so hyun ağlayarak yanımdaki sandalye oturdu.

"Bizi ne kadar üzdün biliyormusun? Bir daha uyanamıyacaksın diye ödüm koptu"