Single Dad meet Nanny

Chapter Twenty-One

Pagkatapos mahimasmasan ay agad silang nagtungo sa Makati City Jail kung saan naroon ang babaeng pumatay sa kanyang ina.Ang tagal niyang nakaupo sa loob ng sasakayan ni Matthew bago bumaba.It was Matthew's help.Lihim pala nitong inalam kung sino at kung saan ang nakakulong ang babaeng pumatay sa kanyang ina.

Nasa loob na sila na ng bilanguan para sa visiting area.Ngunit laking gulat niya muli nang malamang nakalaya na pala ang nais niyang dalawin.20-years lang ang ginawanang kaparusahan sa pagkakakulong nito.Buhay ang kinuha niya at dapat panghabangbuhay din dapat itong mabilanggo.Nanikip ang dibdib ni Summer sa natuklasan.

Agad naman siyang inalalayan ni Matthew nang makitang muntik na siyang mawalan ng balanse.Nakalaya na ang babaeng pumatay sa kanilang ina.Hindi man lang niya nakita ang mukha nito.Hindi man lang niya nakausap at natanong kung bakit ginawa niya iyon.Nangilid ng luha ang mga mata ni Summer.Ang bigat ng dibdib niya.Isinandal siya ni Matthew sa dibdib nito at doon ay malaya siyang umiyak.Hindi na niya napigilan ang paghihinagpis.Kailangan niyang pakawalan ang sama at sakit na nilalaman ng kanyang dibdib kung hindi ay baka hindi niya ito makayanan.

"Hush! It's okay, honey. Don't cry anymore." Awat sa kaniya ni Matthew.

"Why?" Tanong niya sa lalaki.

"She paid what she did. So, why?" Balik tanong ni Matthew sa kanya.

"Why they let her go?" ani Summer.

"Dahil tapos na ang sistensiya niyang twenty-years," anito.

"But for me, it's not still enough! Dapat pang-habangbuhay siyang magbabayad! She took a life! She took a mother from us!" Hinaing ni Summer  kay Matthew.

"I know? Pero pinagdusahan na niya ang kasalanang ginawa. So, don't make a fuss about it."

"Why? So, anong gusto mong gawin ko? Tumalon sa siya," aniya medyo may inis sa tono ng bosese. "Are you siding her?" Hindi niya napigilang tanong sa lalaki.

"No!" Agad naman nitong sagot. "Mabuti pa, umuwi na tayo at sa bahay nalang natin pag-usapan. Isa pa hindi maayos ang kalagayan mo," anito.

Nagbaubaya siya ng akayin siya ni Matthew palabas ng bilangguan hanggang makarating sila sa sasakyan nito.Pinagbuksan din siya nito ng pintuan at inalalayang makaupo.Tahimik na tinahak nila ang daan pauwi.Ngunit hindi sa daan nakatuon ang atensiyon ni Summer nang mga sandaling iyon.Nakatuon ang isipan niya sa paglaya ni Miya, ang babaeng pumatay sa kanyang ina.

"A penny from your thoughts?" Pukaw ni Matthew sa kanya.

"Nothing?" Maikli niyang sagot.

"Are you hungry?" ani Matthew.

"No. I'm not."

"Let's grab something to eat?" Yaya ni Matthew sa kanya. "You look so pale?"

"I'm fine. I'm okay," ani Summer.Hindi pinansin ang pag-aalala ni Matthew sa kanya.Wala siyang ganang kumain at wala rin ganang makipag-usap.

"I think you're not in yourself," ani Matthew.Napansin nito ang pagbabago niya.Ipinikit niya ang kanyang mga mata para maiwasan ang titig ni Matthew sa kanya.She act like a small child in front of him while offering her a nice conversation but she hesitated it and ignoring it.She is so selfish!