Single Dad meet Nanny

Chapter Thirty

"Ahm...Summer, dapat na ba akong matakot sa'yo?" Tanong nito na bahagya pang lumayo sa kanya.

"Huh? Matakot sa akin. B-bakit naman?"

"Baka kasi bigla ka nalang mangagat diyan,eh."

"Bakit naman kita kakagatin? Ano ang tingin mo sa akin, sira-ulo?"
Ganoon na lang ang pagpipigil niyang pandilatan ito.

"Eh, ikaw kasi? One, moment parang pasan mo ang mundo. 'Tapos, bigla ka nalang ngingiti? Nakakatakot ka na?" Sagot nito na halatang nagpipigil ng ngiti.

Medyo may lungkot pa sa mga mata nito pero dinanan na lang nito ng biro sa kanya.Pagkatapos nitong mahimasmasan mula sa pag-iyak.Hindi rin niya mapigilang matuwa dahil parang wala na kay Matthew ang nangyari.Nakangiti na kasi itong nakikipag-usap sa kanya.Hindi rin niya napigilan ang kanyang sarili.Hinampas niya ito.Tumawa ito.Pilit pinapasaya ang sarili mula sa kalungkutang nadarama.

"O, tingnan mo. Hala! Nagiging bayolente ka na." Patuloy na kantiyaw nito sa kanya habang pinipigilan ang kamay niya.

Hindi na niya mapigilan ang kilig na gumapang  sa bawat himaymay ng kanyang katawan.Bago pa kung ano ang magawa niya ay pasimpleng hinila na lamang niya ang kamay.Sa lakas ng kabog ng dibdib niya ay himala sigurong hindi pa narinig iyon ng binata.She was sure she would suffer from heart attack any minute now.

"O, nagtatampo ka na riyan? Biro lang iyon, ikaw naman? Hindi ka na nasanay sa akin? Hanggang ngayon ba naman, tampururot ka pa rin?" anito.

"Tse!" Inismiran niya ito.

Hinawakan nito ang kamay niya.Bugso nang tila kuryenteng nanulay sa katawan dulot nang muling pagkakadikit ng kanilang mga balat ay napasulyap siya dito.Hindi niya akalaing malapit na pala ito kaya muntik na siyang mapasubsob sa dibdib nito.

"Huwag ka nang magtampo! Binibiro lang naman kita, eh!" Puno nang lambing na tinig nito.

She found it hard to breathe because of the intensity of the emotions she was feeling.She could not seem to take her eyes of him.May mga babala sa isip niya.She knew she was only making a fool of herself.Pero pilit na inignora iyon ng puso niya.Masaktan na kung masaktan.The future did not matter.What was important was the moment with him.

He cupped her chin and look at her more closely,his face hovering only inches from hers.
"Galit ka pa ba? 'Wag ka nang magtampo, ha? Bati na tayo." Tila siya bata na inaalo nito.

"O-okay. Ano pa nga ba?" Iyon ang tanging nasambit niya.When he smiled at her,she uttered a silent prayer,thanking the Lord for not letting her faint and make her look like a complete fool.May hinihimatay ba sa kilig?Kung wala ay baka siya ang una.Marahan niyang binawi ang kamay niya ngunit agad na hinawakan muli ni Matthew.

"What? Hindi ko ba puwedeng hawakan ang kamay mo?" Tanong nito.

"Ewan ko sa'yo,"kunwari ay walang pakialam na sagot niya.

He just smiled at her.Nanlaki ang mga mata niya ng kabigin siya palapit dito.
"At ano naman sa tingin mo ang ginagawa mo?" Nakataas ang isang kilay na tanong niya rito.

"Of course? I need a hug from you?" Painosenteng sagot nito.

"Ano ba ang tingin mo sa akin, unan?" Kunwari ay naiinis pa siya upang kahit paano ay mapagtakpan ang kilig na nararamdaman niya.Siguro nga kailangan ng binata ng comfort ngayon dahil sa sakit na nararamdaman.

"Hayaan mo nalang kasi ako. Kahit ngayon lang, hayaan mong yakapin kita. Just for a second!" Seryosong sabi nito sa kanya habang nakatingin dito ng diretso sa kanya.Hindi niya alam kung bakit,pero pakiramdam niya ay may iba pang ibig sabihin ang mga binitawan nitong salita.

Napabuntong-hiningi siya
"Okay .Sabi mo, eh!" Sambit niya pagkatapos ang tila ilang sandaling iginugol nila sa pakikipagtitigan sa isa't-isa.

"Salamat," anito,sinabayan nito nang matamis na ngiti na ikinatuwa ng puso niya. "A penny for your thoughts?'pukaw nito sa biglang pananahimik niya.

Himdi niya ito nilingon nang sumagot siya."May mga bagay-bagay lang akong iniisip. Don't mind me?"

Matthew sighed.Pero hindi na ito nagkomento.Ilang saglit muli na namayani ang katahimikan sa pagitan nila.When she looked at him,he was staring at Maki's crib again. "Puwede bang mag-tanong?" Tanong nita rito nang hindi na siya makatiis.

Bumaling ito sa kanya.Muntik nanh magtama ang kanilang mga mukha.
"Ano iyon?" He asked,staring at her intently.

"Paano kung ilalayo saiyo ni Savina si Maki? Paano kung dadalhin nila ito sa Amerika at doon na manirahan? What will you do this time?"

Matagal muna itong nakipagsukatan ng tingin sa kanya bago ito sumagot.
"I don't know? I guess, karapatan nila iyon. If they want Maki to leave with them, then it's fine with me? Sino ba naman ako, 'di ba? Kahit saang lupalop pa sila tumira."

Hindi niya alam kung bakit pero tila nalungkot siya sa isinagot nito.Bakit hindi nalang ito maging masaya para kay Maki.Bakit hindi nalang nito tanggapin ang katotohanang makasama nang bata ang tunay nitong mga magulang.Ano ba ang puwede nitong isagot sa sinabi nito?

"Ganyan ka ba ka-bitter para kay Maki?" Puno nang pagkadismaya sa binata.

"Ano bang ginawa ko saiyo? You asked me a question, so I answered. Walang masama sa sinabi ko?" Sagot nito habang nakatitig pa rin sa kanya.

"You know what I mean?" aniya at inilayo ang mukha sa binata.Hindi na niya kayang makipag-sukatan ng tingin dito.

"Hindi kita ma-gets?" Sagot nito.

Hindi na siya nagsalita.Wala siyang maisip na sasabihin o isasagot dito.Naghihimutok siya sa inis.He was just focusing in his own feelings.Hindi ba nito naisip na dapat lang mapunta at lumaki si Maki sa piling ng mga totoong magulang nito.At sila naman ay bubuo nalang ng pamilya.He was so selfish this time.

"Sabihin mo sa akin, Summer and I'll try to figure it out," anito.

Ngilid ang luha ang mga mata niya. "Huwag mo naman akong paasahin." Nakaloob sa pangungusap na iyon ang lahat ng saloobin niya.Tinuyo nito ang mga luhang hindi niya alam na tumulo na pala.

"I'm sorry...I''m so sorry!" Puno ng sinseridad ang tinig nito kaya lalo siyang napaluha.
"Please stop crying, babe. You know I don't like seeing you cry."

"Kasalan mo kasi 'to! Kailangan mong tanggapin ang katotohanan para kay Maki! Buntis ako, 'di ba?"

Bolta-boltaheng kuryente ang nanulay sa kanyang katawan ng mga labi na nito ang pumalit sa mga kamay nito sa pagtutuyo sa mga luhang naglandas sa kanyang mga pisngi imbis na sagutin siya nito.She could not move an inch.Then he kissed her lips.It was the most glorious feeling she ever felt.

Hindi alam ni Summer kung paano sila nakarating sa kama.Nawindang siya sa halik na pinagsaluhan nila.The moment they entered the bedroom,he kiss her once,more.Sa una ay tila nanantiya pa ito.Tila ba natatakot itong magalit siya sa kapangahasan nito.Pero sa kalaunan ay naging mas malalim,mas marubdob,at mas mainit na halik ang ipinagkaloob nito sa kanya.

Hindi siya makagalaw sa sobrang bilis ng mga pangyayari.Pero ang sumunod na sinabi nito ang nagpalipad sa kung ano mang natitirang lohikal sa bahagi ng kanyang pagkatao. "Kiss me back, Summer .I need you!" Pakiusap nito bago siya muling hinalikan.This time,she responded eagerly.Unti-unting umakyat ang mga kamay niya sa balikat nito.She pulled him closer to her.He angled his head to deepen the kiss.

Next...