Evet, savaş çok yakında başlayacaktı. Hatta başlamıştı bile. Durumlar eşit; Sıfır-sıfır.
Kafeden çıkıp kendi evime doğru yürürken gözüme bir adam çarptı. Simsiyah giyinmişti. Ve sanki, sanki peşimden geliyordu. Aslında peşimden geliyor da diyemem, yanımda yürüyor. Ben nereye gidersem oraya gidiyor. Ya kötü bir niyeti varsa. Belki de yolumuz aynı yönde. Ne yapacağım şimdi?(!)
Birden hiç bilmediğim bir sokağa girdim. Nedenini bilmiyorum, sonuçta oraya da gitmiyordur. Değil mi?
Tanrım, aynı yere gidiyoruz! Kesin beni takip ediyor. Şimdi ne yapacağım? Ne yapmalıyım?
Hızlı hızlı yürümeye başladım. Belki evimin yolunu bulurum diye. Ama hepsi bilmediğim sokaklardı. Kızları arasam, ne yapabilirlerdi ki? Eğer adamın kötü bir niyeti varsa telefonu hemen elimden alıp beni bir arabaya atabilirdi.
Kalbim yerinden çıksa şaşırmam. Hala peşimde. Yüzünü de göremiyorum, siyah bir kapüşon var üstünde.
Şimdi, yapacak bir şeyim yok. Kayboldum.
Anlık bir cesaretle telefonu çantamdan çıkardım. Her an orada bayılabilirdim. Çok korkuyordum.
Arama bölmesine tıkladığım an benim elimi ayağımı çözdürecek şey oldu, o adam elimden telefonu aldı.
"İmdaaat, hırsız vaaar!" diye bağırıyordum. Hemde avazım çıktığı kadar, boğazım yırtılırcasına.
Başım dönmeye başlamıştı, adam hiçbir şey yapmıyor. Sadece yere bakıyor. Tüm gücümle bir yumruk salladım. Ama nafile, kafasını yerden kaldırıp elimi havada tuttu.
Bu, bu Ateş'ti.
"Ne! Ne yaptığını sanıyorsun sen!"
Hiçbir şey söylemedi. Arkasını dönüp yanımdan giderken kulağıma doğru eğildi.
"Bir sıfır." dedi fısıldayarak.
Sonra yanına şoför koltuğunda Cüneyt denen çocuğun oturduğu bir araba geldi. Ateş ellerini havaya kaldırdı.
"Bir sıfır. Yakında iki sıfır olacak. Dikkat et." dedi ve gelen arabaya bindi.
Şimdi, ne yapacağım. Nerede olduğumu bilmiyorum. Telefonumda konum özelliği de yok. Bir kaldırıma oturmuş öylece bekliyorum. Nasıl bir sokağa girmişim ben? Güzel bir yere benzemiyor. Bir eve gidip burası neresi diye sorsam, yardım edeceklerini sanmıyorum. Beni kandırabilirler. Kızları arayıp nerede olduğumu da söyleyemem bu yüzden. Öylece bekliyorum.
Yarım saat sonra...
Hala gelen geçen yok, bizim kızları aradım. Belki bulurlar diye. Telefon çekmiyor. Ne yapacağım hiçbir fikrim yok.
Ben bunları düşünürken yanıma bir araba yaklaştı. Bir dakika, bu Ateş'in binip gittiği araçtı. Beni almaya mı gelmişti?
Biraz daha yaklaşınca şoför koltuğunda Cüneyt'in oturduğunu gördüm. Gelen Cüneyt'ti.
Arabadan inip, "Binebilirsin. Seni almaya geldim." dedi nazikçe.
"İstemiyorum."
"Hadi ama, yengemizin arkadaşısın. Yengem Gökhan'a kızacak, bunu istemezsin değil mi?"
"Tamam. Geliyorum."
Beraber arabaya bindik. Arka koltuğa oturmuştum. Öne binmek istemedim.
"Affedersin, Ateş'i anlamadım neden böyle bir şey yaptı bilmiyorum."
"Öküz olduğu için olabilir mi?"
"Herkesin düşüncesi farklı." diye bir cevap verip sustu. Nasıl yani, başkalarına iyi mi davranıyordu? Bu ne demekti şimdi?
Hiçbir şey söylemedim. Beni evime kadar bıraktı. Teşekkür edip indim arabadan.
Şimdi tek düşünmem gereken nasıl intikam alacak olmamdı. Durum bir sıfırdı. Ve bana "Yakında iki sıfır olacak."demişti. Buna izin vermeyecektim. Savaşın kazananı ben olacaktım.
Eve girdim. Üstümü değiştirip biraz sosyal medyada takıldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
zeynep_ylmaz271 beğeni
ElaaDuman : Ooo yakıyorsun Zeyno.
yalcinuray : Bu kız nasıl sevgili bulamıyor, anlamıyorum ya. Serradogan : yalcinuraysana katılıyorum kankacım.
Onlara gülüp telefonu yanıma bıraktım. Bir intikam söz konusuydu. Bunu düşünmeliydim.
~483 kelime~
Hellooookdkdkdkkd
Evet, yeni bir bölüm. Ve yine ben. Başka kim olabilir? Kendi kendime konuşuyorum siz boşverin beni.
Bölüm nasıldı?
Ateş'esövenler el kaldırsın. Kdkdk
Cüneyt nasıl biri sizce?
Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Sizleri çok çok seviyorum..
