In the end, nakapag desisyon kami na pumunta nalang sa isang probinsya.
I hope na hindi ako mahanap doon nila mommy. Kahit ilang taon lang, i mean, kahit hindi na ako mahanap nila mommy. Baka pagbalik ko kasal agad ang maaabutan ko doon.
"by the way, may pera ka ba? pano ka mabubuhay kung walang magpoprovide sayo?" tanong niya sa akin, ayy oo nga pala.
"it skipped my mind, so—" sabi ko at napahinto dahil "ahhh!!" may nambantok sa akin.
"bestfriend ba kita? ba't parang nagiging sadista ka na?" tanong ko sa aking napakaganda at napakagaling na driver.
"you deserve it" sabi niya habang nakatingin sa daan. "iwithdraw mo na lahat ng allowance mo baka mag sisi ka pa" sabi niya sa akin at hininto ang kotse.
pagkatapos kong iwithdraw ang pera ay bumalik na ako sa kotse niya.
"gumagana pa?" tanong niya sa akin.
"hmm" i nodded.
"edi hindi pa nila napapansin na umalis ka nang bahay niyo?" sabi niya pa at pinagpatuloy ang pag dadrive.
"may kailangan ka? foods? snacks? tubig?" tanong niya sa akin habang nakatingin sa daanan.
"bakit?"
"may dadaanan lang ako saglit" sabi niya sa akin pero focus parin siya sa daanan. Ganyan siya kaseryoso sa pag dadrive.
Pano ba naman, last year sa sobrang excited niya sa regalong natanggap niya napabilis ang pagtakbo niya ng sasakyan. Kaya ayun, deretso sa hospital buti na nga lang at hindi malala ang mga sugat niya.
Muntikan pa nga siyang pagbawalang magdruve buong buhay niya. Kung hindi lang siya iniispoil nang magulang niya, matagal na yang nawalan ng sasakyan.
Thinking about the past, di ko mapigilang matawa sa pagmumukha ni Geil. Nung araw na sinabihan siya ng nanay niya na magdriver nalang daw ulit siya. Mamamatay nalang ako sa kakatawa.
(xa: atleast you'll die with a smile on your face, bleh!)
"oy!" sigaw sa akin ni Geil sabay hininto niya nang biglaan ang sasakyan dahilan para mauntog nanaman ako sa harapan.
"ya!" sigaw ko sakanya sabay bigay sa kanya ng aking well practiced death glare.
"akala ko kasi kung napapano ka na" sabi niya sa akin "tatawa nalang kasi nang biglaan, ang creepy mo!" dagdag niya pa na pinagpatuloy naman ang pagdadrive.
"wait, i suddenly remember" wala sa sariling napasabi ko. "ay wala wala" pag-iling kong sabi pagkatapos ay tumingin nalang sa labas nang bintana.
Pagkatapos nang ilang minuto ay hininto nalang ni Geil ang sasakyan at sabing
"wait for me here"
YOU ARE READING
U and I (postponed)
RandomBefore he was there everything was still normal. Me getting bullied and him unknowingly growing feelings for me. me bestfriends with her, our friendship full of trust, honesty, and loyalty. It was all normal until... U AND I... MET... **************...
