U and I (postponed)

Chapter 08.5

"khimee..." tawag sa akin nang boses babae, she sound so familiar...

"gising na..." tawag pa sa akin nang babae na iyon.

Sino ba yon?

"hoy..." this time tinapik tapik na niya ang aking pisngi.

"hmmm..." i moaned

umaga na ba?

I opened my eyes just to see my bestie

"mabuti naman at nagising ka na" sabi niga sa akin nang umaayos sa pagkakatayo, malapit kasi masyado ang mukha niya sakin nung ginigising niya ako.

"ang bigat mo pa naman kaya hindi kita mabuhat papunta sa kwarto mo"

"ha-hah?" tanong ko sa kanya nang may pagtataka

Kwarto ko? na-nasa bahay nanaman ba ako?!

"na-nasan ako?" tanong ko sa kanya, siguro mahahalata na sa mukha at boses ko na nagpapanik na ako.

"don't worry, malayo tayo sa bahay niyo" sabi niya sa akin, reassuring me. "as in malayong malayo" sabi niya pa and gave me a very bright smile.

I sighed in relief

Akala ko kung ano na ang nangyayari

"edi ano yung sinasabi mong kwarto ko?"

"ahhh, yun?" sabi niya sa akin, at nagisip pa talaga ha. "I ask my fi— i mean a friend of mine" she said nervously.

anong meron?

"may bahay kasi siya dito, i thought of this place nung sinabi nalaman kong wala ka pa palang plano man lang, ni matitirhan di mo pa napaplanuhan."

"ahh... you're a lifesaver" i said to her and pulled her for a hug.

"it's what friends are for" she said as she tried pulling out of my hug, pero dahil masyado akong masaya ngayon I didn't let her. Lalo ko pang hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kanya.

She slightly tapped my shoulder, "a-air" she barely made a sound kaya naman bigla ko siyang pinakawalan at tinignan kung ok lang siya.

Sheees, di pa nga yun ang pinakatodo kong hug pero hiral na agad siyang makahinga. Pano pa kaya kung sobra kong nilakasan? makukulong ako at a young age!

Nang nakakahinga na ulit siya nang maayos ay tinulungan niya akong ilagay ang mga gamit ko sa magiging kwarto ko.