U and I (postponed)

Chapter 09

It's time for Geil's POV!!

***********************************

"u-umm, na-nathan" tawag ko sa kanya

"what?" he said, i barely heard his voice dahil maingay sa kabilang linya. Pero rinig na rinig parin ang pagkacold nang boses niya.

Ano bang problema nitong lalaking to?

"a-ano kasi... kung- kung pwede sanang humingi nang fa-favor" hindi mawala ang pagiging nerbyos ko kapag kausap ko siya, let alone kaharap siya. Hindi ko alam kung bakit pero i always feared him.

"ano nanaman ang gusto mo ha?"

"kung— kung pwede sanang tumira saglit ang ka-kaibigan ko sa *********a"

"pagpinayagan kita, will you stop pestering me?"

"o-okay" sabi ko, at pagkasabing pagkasabi ko nun ay pumayag siya at binaba ang phone.

Kung yun ang kundisyon niya, okay lang para kay bestie. At, sa huli sa akin rin naman ang tulog niya. It's set in stone

Pagkatapos nang phone call na iyon ay bumili na ako nang cellphone at iba pang kailangan for communication with my bestie.

Baka mamaya may tracker pala yung phone ni bestie. I can't let it happen, dahil ayaw naman ni bestie kay shiroe.

Dahil alam kong hindi magiging masaya ang buhay niya.

Just the thought of it makes my heart ache for her.

Pagkatapos nun ay bumalik na ako sa kotse at pumunta na sa tutuluyan ni bestie.

***

Nasa gate palang ako ay kita ko na ang nakangiting mukha ni rean, nakatayo siya sa labas nang pinto nang bahay.

When i stopped the car, lumapit siya sa kotse kaya naman lumabas ako sa kotse at nagyakal kami.

"it's been a while, ate Geil" sabi niya sa akin habang magkayakap kami.

"it really has been" sagot ko naman sa kanya.

"I've heard from kuya" sabi niya nung makawala siya sa yakap namin. "so, is it her?" sabi niya habang nakasilip sa kaibigan ko.

"ey... type mo?" i said teasing him

"oo" sabi naman niya with no hesitation at all.

"woah... you'll have a hard time then" i said as i tapped his shoulder at sinimulan nang ilabas ang mga gamit ni Geil. "good luck" dagdag ko pa nang makasalubong ko siya at tuluyan nang naglakad papunta sa pintuan nang bahay nila.

after a while...

"hah? asan na si khimee?" tanong ko sa sarili habang nililibot ang tingin.

baka naman nasa kotse pa...

Lumapit ako sa kotse at nakita ko na nandun nga siya sa kotse at makapikit, baka tulog nga.

Binuksan ko yung pintuan nang kotse na kung nasaan nakaupo si khimee

"khimee" tawag ko sa kanya

ipabuhat ko nalang kaya kay rean? Pero baka mabali lang buto nun, di kasi nagwowork out eh.

gisingin ko nalang

"gising na..." nang hindi parin siya nagigising...

"hoy..." i said, and gently tapped her cheeks para naman magising...

and after a while she woked up.

Great, sa wakas makakatulong na rin siya. Pano ba naman ang alam lang ata nito ay matulog at kumain.

Tssk

***********************************

if you enjoyed this story,

don't forget to vote and comment if you have any opinions or something