BEN YAZAR BEN YAŞARIM

İntikam

18 Haziran 2020

İçimde tarif edilemez bir acıyla en yakın arkadaşım ,kardeşim dediğim kızın defnedilişini izliyorum. Mezarının yanına bile gidemiyorum. Biz birlikte büyümüştük. Birlikte ağlayıp birlikte gülmüştük. O benim bu hayattaki tek gerçek ailemdi. Ama şimdi yok çünkü onu benden aldılar. Onun hayatını ,hayallerini çaldılar. Daha hayatı doya doya yaşayamamıştı bile. Sırf kendilerini üstün görüp yetim bir kızla eğlenme uğruna onun hayalleriyle birlikte hayatını da çaldılar ama bunun bedelini çok ağır ödeyecekler ...

Tek tek masum görünümlü katillerin yüzüne baktım. Dışarıdan samimi görünecek bir şekilde dostum için ağlıyorlardı bu halleri midemi bulandırdı. Bundan sonra çok ağlayacaklardı. Onlardan biri -galiba İlayda -bana baktığında kafamı hafifçe eğdim ve oradan uzaklaşmaya başladım . Çantamdan telefonumu çıkardım ve babamı aradım. Aslında ondan asla yardım istemezdim ama Buse için herşeyi yaparım ve yapacağım . Telefon ikinci çalışta açıldı ve babam neşeli bir şekilde aramayı cevapladı:

"Efendim kızım. "

"Baba...Yardıma ihtiyacım var."

"Ta -Tabi kızım.  Ne istersen "

ondan ilk defa yardım istiyordum . Benim kadar oda şaşırdı galiba.

"Ben özel Yavuz Kolejine gitmek istiyorum. Kayıt işlemlerini halleder misin ? "

"Tabikide kızım.  Hatta hemen şimdi Ahmet'e söyler kayıt işlemlerini başlatırım.  Seneyede başlarsın."

"Tamam... Teşekkürler "

"Ne demek sen yeterki iste.  Bu arada ... Başın sağolsun arkadaşın için çok üzüldüm."

" Bende baba bende."

"  Akşam müsaitsen beraber yemek yiyelim diyorum."

"Hayır baba.  Birkaç gün yalnız kalmak istiyorum. Belki sonra."üzgünüm ama yapmam gereken işlerr var  ayrıca bana birkaç gün vermeliydi yasımı tutmam için.

" Tamam görüşürüz kızım" sesi üzgün çıkmıştı ama bana zaman tanımalıydı sonuçta daha yeni birbirimizi bulduk.

"Görüşürüz baba. " deyip telefonu kapattım . Eve doğru yürümeye başladım sonra aniden yolumu değiştirip polis merkezine doğru gittim . Buse ' den kalan son eşyalarını almak istiyordum .İçimde sanki koca bir boşluk vardı ve  ben o boşluğu dolduracak hiçbir şey bulamıyordum. O boşluğu sadece Buse doldurabilirdi ama onu benden aldılar. Bunu bedelini ödeyeceklerdi, onlar Buse' yle nasıl oynadıylarsa bende onlarla oynayacağım ama bu oyunu benim kurallarıma göre oynayacağız . İntikamım çok acı olacak.  Polis merkezine gelmiştim hemen yetkili polisle konuştum ve eşyaları almaya gittim.

"  Buse Yiğiter 'di değilmi?  "

"Evet ."

" İsim ve imzanız gerekiyor . Bu arada neyi oluyorsunuz? "

" Yetimhaneden arkadaşıyım.  Yanlız ismimi yazmasam olurmu?   " yüzüme kuşkuyla bakınca zorla da olsa sevimli bir şekilde gülümsedim.

" Peki. Başınız sağolsun tekrardan."

" Teşekkürler. " deyip ordan uzaklaştım ve eve doğru yürümeye başladım. Eşyaların içinde bir günlük vardı bu işime çok yarayacaktı...

" Oyun başlasın o zaman..."

                Selam bu benim ilk wattpat     te yayımladıgım kitap inşallah beğenirsiniz 😊