BEN YAZAR BEN YAŞARIM

HAYATIN TADINI ÇIKARMAK II

Medya:Buse Yiğiter
BaranYavuz'dan
kayboldum1'e ithafen

İlaydalar geldiğinde ve Buse'nin eşyalarını aldıklarını söylediğinde çok şaşırmıştım hatta denize attıklarını söylediklerinde dahada şaşırmıştım ama bu...
Bu çok daha farklı. Buse'nin benden hoşlandığını bilmiyordum. Tamam kız güzeldi ,sevecendi ama ...bilmiyorum ya. Hiç benden hoşlandığını tahmin bile etmezdim. Buse diğer kızlara çok benzemiyordu.  Ilayda'ya baktım oda bana bakıyordu. Ama onun bakışları 'Ciddi olamazsın!'der gibiydi.

"Ciddi olamazsın Baran! Gerçekten de Buse'nin seni sevdiğini anlamadın mı?"tek kaşını kaldırdı.

"Bilmiyordum."dedim.
"Bende hiç fark etmemiştim. Siz nasıl anlamıştınız?"

"Yiğit biz anlarız ama görünen o ki siz hiç anlamıyorsunuz. Sadece siz değil tüm erkekler bence anlamıyor."al işte yine konuyu erkeklere getirdi. Konu nerden nereye geldi. Bu kızlar niye sürekli erkeklere laf sokmaya çalışıyorlar anlamıyorum.

"Sizde bulduğunuz her fırsatta erkekleri gölün zaten. Ayrıca konu ne ara buraya geldi onuda anlamadım."düşüncelerimi Yiğit dile getirdi.

"Yiğit haklı kızlar. Neyse boşverin bunları."artık sıkılmıştım doğrusu. Kızların anlatacağı yok gibi-hatta gibi fazla oldu çünkü bunlar hiç anlatmayacaklar.

"Nihayet doğru birşey söyledin Baran."konuşan Sedef'ti. Ona baktığımda omuzunu ' Ne ' der gibi kaldırdı. Bunlar beni delirtecek.

"Hadi oturun. Yorucu ve uzun bir gündü. "

"Biz hiç oturmayalım. Dediğin gibi yorucu ve uzun bir gündü. O yüzden biz gidip sabaha kadar uyuyacağız çünkü anda kendimize geliriz. Hadi kızlar."İlayda'ya kafamı sallamakla yetindim çünkü doğru söylüyordu.  Şöyle rahat bir uyku hepimize iyi gelecek bence .

"O zaman sizi bırakayım kızlar. Hava kararıyor tek başınıza gitmeyin. Baran bende gitsem iyi olacak. Arabanın anahtarını versene kızları bırakayım."cebimden arabanın anahtarını çıkarıp Yigit'e fırlattı havada yakaladı.

"O zam na görüşürüz Baran. Yiğit biz seni aşağı da bekliyoruz."İlaydayla birlikte Sedef ve Ceren aşağı inmeye başladı. Yigit'e döndüm. Bu konu hakkında konuşacağını biliyordum. Buse'nin ölümü onu çok üzdü hatta aşırı üzdü. Yigit'ten beklenmeyecek birşey.

"Baran...birşeyler dönüyor farkındasın değil mi?"farkındayım farkında ama İlayda'nın dedigi gibi bosverip hayatımıza bakmalıyız.

"Boşver artık bunları. Hadi sen kızları bekletme. Şimdi yine erkeklere laf atar yok bilmem kızlar değil erkekler hep bekletiyor yok bilmem ne. Kafanın etini yerler."

"Haklısın."deyip sarıldı.
"Yarın görüşürüz o zaman ."dedim bende.
"Tamam."deyip çıktı odadan.
"Off. Amma yorucu bir gündü ya."kendimi yatağa attım. Hiç edemiyordum duşalayım o yüzden kendimi uykunun sıcak kollarına teslim ettim.

İlayda Özçelik:

Nerde kaldı bu Yiğit ? Bize biz kızlara laf ediyorlar. Neymiş efendim kendilerini bekletiyormuşuz! Asıl onlar bekletiyor bizi. Sonunda gelebildi Yiğit bey!

"Ooo gelmeseydiniz!bize bize diyorsunuz 'bekletiyorsunuz' asıl siz bekletiyorsunuz."kapıyı açarken

"Baran haklıymış."ağzında birşeyler geveledi ama pek birşey anlamadim5. Ne dediğini sormak istedim ama sonra boşverdim.  Yiğit işte her zaman her konuda bir fikri veya söyleyecek bir sözü vardır.  Onu takmayip arkaya Sedef'in yanına oturdum. Cerenise öne oturmuştu. Yiğit ilk önce Sedef'i bıraktı sonrada Ceren'i . Beni de eve bırakmadan önce yine aynı konuyu açtı. Ah Yiğit ah. Kurcalamazsan olmaz yani. Bize biz kızlara meraklı diyorlar asıl ilk önce kendilerine baksınlar. Bize baktıklarından kendilerini görmüyorlar ki.

"İlayda... gerçekten de Buse'ye birşey yapmadınız değil mi?"bu sorudan da bıkmıştım. Defalarca 'hayir' dememize rağmen hala soruyorlardı ama cevap hiç değişmeyecekti.

"Hayır!"kısa ve net bir cevap tı neyi anlamıyorlarki? Yolculuğun kalan kısmında neyseki başka bir soru sormadı.  Evin önüne geldiğimizde arabadan indim.

"Görüşürüz Yiğit."dedim oda
"Görüşürüz İlayda. "dedikten sonra eve doğru yürümeye başladım. Kapıya geldiğimde Yigit'te hızla uzaklaşmaya başladı. Eve girip direkt kendimi yatağa atmak istiyordum o kadar yorulmuştum yani. Hem zihnen hemde bedenen. Kapıyı çaldığımda yeni hizmetli

"Hoşgeldiniz İlayda hanım." dediğinde artık bu duruma alıştığımı sanıyordum ama demekki alışamamışım. Belli etmeden şaşkın bir şekilde ona baktım. Annemin derdi neydi? Niye her hafta yeni birisini işe alıyordu anlamıyorum. Bu kadını anlamak gerçekten de zor.

"Hoş buldum ."dedikten sonra anneme görünmeden odama çıkmak istedim ama izin verir mi hiç!

"İlayda!"sesi salondan geliyordu. Gitmek istemiyordum ama benimle konuşmadan rahat bırakmayacağını bildiğim için bu uzun ve yorucu günün-cidden amma uzun bir gündü-son sorgulaması için salona doğru yürümeye başladım. Salona girdiğimde annem ve babam kahve içiyordu-çok ilginç-babam bu saatte isten dönmüş şaşırdım doğrusu.  Ikisinde beni gördüklerinde oturdukları tekli koltukta kendilerini düzelttiler. Bu hiç hayra alamet değildi. Bu hallerinin tek bir açıklaması vardı oda ciddi bir konuşma . Bu ciddi konuşmada genelde benim hayatın için onlar tarafından alınan kararlar oluyordu. Yani tipik bir zengin aile ebeveynleri olamıyormusunuz? Rahat bırakın beni!

Selam gençler.  Biliyorum yeni bölüm geç geldi kusura bakmayın.  İnşallah beğenirsiniz keyifli okumalar. Kendinize iyi bakıııınn😍😘😘😘